Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апат хушшинче сахал та шӑкӑл-шӑкӑл килӗштерсе калаҫрӗҫ.

За ужином говорили мало и мирно.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, каҫхи апат ҫиме лар, чӗнеҫпи, ҫилленсе ҫитӗ сана.

— Ну, садись вечерять, зовутка, хватит тебе серчать.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ачасене апат ҫитерсе, ҫывӑрма выртма пуҫтарӑннӑччӗ ҫеҫ — пӳрте Мишка кӗчӗ.

Дуняшка покормила детей и только что собралась ложиться, как вошел Мишка.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсене — чӗмсӗр ҫӗн вилерен хӑраса ӳкнӗскерсене — вӑл апат ҫитерчӗ те ҫывӑрма пӗрле вырттарчӗ.

Она накормила их молчаливых и напуганных новой смертью, — уложила спать с собой.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр икӗ эрнерен Ильинична хӑйне тӑруках япӑх туйрӗ, Дуняшка авӑн илнӗ ҫӗрте ӗҫлерӗ, ҫавӑнпа та Ильинична ӑна ӗҫрен уйӑрасшӑн пулмарӗ, анчах хӑй апат та пӗҫереймерӗ.

Недели две спустя Ильинична почувствовала себя плохо, Дуняшка была занята на молотьбе, и отрывать ее от работы Ильинична не хотела, но сама стряпать не могла.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхи апат вӑхӑтӗнче, куртӑн-и, мӗн пулчӗ?

А за ужином, видала, что было?

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхине Ильинична апат антарчӗ, ачасене сӗтел хушшине лартрӗ, Дуняшка ҫине пӑхмасӑр каларӗ:

Вечером Ильинична собрала ужинать, усадила за стол детей, не глядя на Дуняшку, оказала:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫавӑ ҫитменччӗ пуль-ха тата, — мӑкӑртатса илчӗ те Ильинична хӑна ҫине пач та пӑхмасӑр апат хатӗрлесе аппаланма тытӑнчӗ.

— Этого бы ишо недоставало, — проговорила Ильинична и, не глядя на гостя, принялась за стряпню.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична ун чухне апат хатӗрлесе аппаланатчӗ.

Ильинична стряпала в тот момент.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тен, таврӑнӗ те паян пирӗн служивӑй, тӳрех вӗри апат та ларса ҫийӗ, атту малтан ӑшӑтса хӑтланас, ӑна-кӑна тӑвас пулать, вӑл, тен, выҫӑ та пулӗ…»

Может, служивенький наш нынче прийдет, вот он сразу и поест горяченького, а то пока разогреешь, того да сего, а он голодный, небось…»

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн вара вӑл ӗҫе пуҫӑннӑ та.

После завтрака он уже принимался за дело.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле пӗр-пӗр пыйтланса пӗтнӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк та ырханкка, анчах чылайранпа кӗтнӗ кил хуҫи килсе кӗрет те, пӳрт-ҫуртра савӑнӑҫлӑ, ним тӗлли-йӗркисӗр тӗркешӳ пуҫланса каять: кирӗк-тусанпа хуралса ларнӑ служивӑя ҫӑвӑнма шыв ӑшӑтаҫҫӗ; ачисем, пӗри те пӗри, ашшӗне пулӑшасшӑн, унӑн кашни хусканӑвнех сыхласа тӑраҫҫӗ; савӑнӑҫ-телее пула ним тӑва пӗлми аптранӑ арӑмӗ е сӗтел ҫине апат лартса парасшӑн хускалать е упӑшкин таса кӗпе-йӗмне кӑларса хатӗрлеме арча патне чупать.

Приходил домой какой-нибудь оборванный, обовшивевший и худой, но долгожданный хозяин, и в хате начиналась радостная, бестолковая суета: грели воду для черного от грязи служивого, дети наперебой старались услужить отцу и караулили каждое его движение, растерявшаяся от счастья хозяйка то кидалась накрывать на стол, то бежала к сундуку, чтобы достать чистую пару мужниного белья.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Аннене апат килсе патӑм.

— Харчи привозил матери.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутран-ситрен тӗттӗмре шыв анлӑшӗнче апат шырама тухнӑ пулӑ шӑмпӑлтатса илчӗ; ылтӑн шевлеллӗн йӑлтӑртатса выртакан шыв тӑрӑх чӗтренчӗк хум инҫетелле пӗтӗрӗнсе чупса кайрӗ те, хуйханнӑ кайӑксем пӗр-пӗрне систерӳллӗн кӑкӑл-какӑл сасӑ пани илтӗнчӗ.

Иногда всплескивала в темноте жирующая на просторе рыба; по воде, усеянной золотыми бликами, далеко катилась зыбкая волна, и слышался предостерегающий гогот потревоженной птицы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхине выльӑхсем патӗнче пуҫтаркаларӑм та, картишӗнчен кӗрсен, ыйтрӑм ҫакӑнтан: «Анне, — тетӗп, — каҫхи апат мӗн те пулин пӗҫермӗпӗр-и?»

А вечером убрала скотину, пришла с надворья и спрашиваю у ней: «Маманя, вечерять будем, чево варить?»

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн ҫывӑрма майланса выртнӑ май, Аксиньйӑран ыйтса пӗлчӗ:

После ужина, примащиваясь спать, он спросил у Аксиньи:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Апат тӑвасси пулмарӗ ӗнтӗ маншӑн, асапӗ кӑначчӗ.

Это был не ужин, а одно мучение.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Каҫхи апат валли улма шуратрӑм, краҫҫын ярса лампа ҫутрӑм, пӗр эрнелӗх вутӑ ҫурса вакларӑм…

Начистил картошки для ужина, заправил и зажег керосиновую лампу, наколол дров на целую неделю…

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Апат вӑхӑтӗнче анне киле таврӑннӑ иккен.

Это шла мама, забегавшая домой в обеденный перерыв.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ку вара Миша Костров, вӑл кроликсене апат тупса параканни.

Куҫарса пулӑш

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех