Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анакан (тĕпĕ: ан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫутӑ тӑруках йӑлкӑшса сарӑлчӗ, — мол вӗҫӗнче хунар ҫунать; халӗ эпӗ шывалла анакан сарлака картлашкасене асӑрхатӑп, катасем уҫӑмланчӗҫ.

Вдруг разлетелся свет, — вспыхнул на конце мола яркий фонарь, и я увидел широкие ступени, опускающиеся к воде, яснее различил рощи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Шинелсем йӗпенсе хытса кайрӗҫ, ҫӗлӗксем ҫинчен юхса анакан шыв куҫа тӗтрелентерет.

Шинели разбухли, глаза туманились струйками воды, сбегавшими с шапок.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ чугун ҫул айӑккинчи канава шаплатса кӗрсе ӳкрӗм те, ҫӳлтен сиксе анакан ҫынсем таптаса лапчӑтасран аран-аран тӑрса тарма ӗлкертӗм.

Я неловко бухнулся в канаву возле насыпи, еле успел вскочить, чтобы не быть раздавленным спрыгивавшими людьми.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл Матиа кӗсйине тавӑрса тӗрӗслерӗ, картишелле анакан хурахсене хыттӑн пӑшӑлтатса тӑн пачӗ:

Она стремительно рылась в карманах Матиа, громко шепча вдогонку удаляющимся мошенникам:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Арчари винтовкӑна ярса илтӗм те, ӑна хытӑ тытса, крыльца ҫинчен анакан дружинниксене хуса ҫитме васкаса чупрӑм.

Выхватив из короба винтовку и крепко прижимая ее, пустился вдогонку за сходившими с крыльца дружинниками.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Шыв ялти ҫатан карта ҫийӗнчи сывлӑш пек янкӑр, тӑрӑ, эпӗ юхан шыв тӗпне куратӑп, хӑйӑрӑн таса сийӗсем, хурарах юшкӑнпа ҫурри таран хупланнӑ пӗренесем, хӑма татӑкӗсем; вӗсен ҫийӗн ҫуначӗсене ерипен хуската-хуската пулӑсем тӑраҫҫӗ: шултрисем, вӗттисем, вӗсен айӗнче, аялта, шыв курӑкӗ сип-симӗс — кайӑксем вӗҫе-вӗҫе анакан улӑх-ҫаран тӗмӗсем евӗр.

Вода стала прозрачной, как воздух над деревенской изгородью, я видел дно, чистые слои песка, бревна, полузанесенные черноватым илом, куски досок; над ними, медленно шевеля плавниками, стояли рыбы, большие и маленькие, сеть водорослей зеленела под ними, внизу, совершенно так же, как луговые кустарники под опускающимися к ним птицами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Автомобиль тӗпсӗр ҫыр ҫийӗн авкаланакан ҫул ҫине тухрӗ, — аялта вӑрман тата васкамасӑр вӗҫсе анакан шыв сиккисем.

Вдруг, когда автомобиль выехал на дорогу, вившуюся над пропастью, с лесом внизу и с медленно слетающими ручьями.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Сасартӑк тилӗрсе кайрӗ, тухрӗ те лашасене ҫавӑтса уттарчӗ, вӗсемпе таврӑннӑ чухне сӑрт тайлӑмӗпе анакан ют ҫынна асӑрхарӗ.

Он вдруг озлобился, вышел и повел лошадей, а когда возвращался с ними, то заметил спускающегося по склону холма неизвестного человека

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Алӑк патнелле траппа анакан негр хӑвӑрт сывланине тата чарӑннине илтсе вӗсем тӑнлама пуҫларӗҫ.

Услышав быстрое дыхание негра, спустившегося по трапу к двери и остановившегося, стали прислушиваться.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Кӑштах кӗтсен каллех шаккарӗ, кӗҫех асӑрханса картлашкапа анакан ҫын утнине илтрӗ.

Подождав немного, он возобновил стук и услышал шаги человека, осторожно сходившего по лестнице.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Унта вара, пӗчӗкскерӗнче, тем пек тӑрӑшсан та, стена ҫине ларнӑ, маччаран хӑйпӑна-хӑйпӑна анакан хӑрӑмпа вараланатӑнах.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑрмана каҫ сӗмӗ ҫапнӑ пулин те, вӑл ҫатра тӗмсем хушшипе ҫырманалла вӑркӑнса анакан юлташӗсене те, леш енчен хирӗҫ йӑпшӑнса тухакан милиционерсене те асӑрхама ӗлкӗрчӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫитменнине, путсӗрсен ирсӗр ӗҫӗсем, сӑртран кусса анакан юр чӑмакки пек, самантсерен ӳссе-хушӑнса пыраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫур ҫӗр иртеспе анакан тӗтре хайхи тавралӑха сӗт пек шурӑ мамӑкпа хуплать тейӗн.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ӑхӑ, манран иртекенсем таврӑнаҫҫӗ-няк! — анаталла анакан Калюковсене тӳрех асӑрхарӗ Хӗлип.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унтан ачана пичӗпе анакан хӗвел еннелле тытнӑ та каланӑ:

Повернув мальчика лицом к заходящему солнцу, он воскликнул:

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Слободасенчи йывӑҫ ҫуртсене хыҫӗсемпе — отхожий вырӑнсемпе — сарлака та илемлӗ Атӑл еннелле лартнӑ, хӑмпӑлчӑ кантӑклӑ ҫуртсен умӗсене вара — сӑртран анаталла анакан, чулпа витмен урамсем еннелле тунӑ.

Бревенчатые домишки его слобод повернуты задом — отхожими местами — на роскошный простор Волги, а пузырчатыми окошечками — на немощеные улицы, спускающиеся с холмов в овраги.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унта, пӑхсассӑн та палӑрмалла мар мӑкӑрланакан тӗтӗм айӗнче, ҫулӑм — ташланӑ пек ялкӑшать, ишӗлсе анакан ҫурт тӑррисенчен хӗмлӗ хӗлхем палка-палка ҫӗкленет.

где под непроглядной тучей дыма плясало пламя и от рушившихся крыш взвивались хвосты искр.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫуначӗсем ҫинчен пӗрин хыҫҫӑн тепри персе анакан хура пӳске-бомбӑсем, тӗлӗнмелле хӑрушӑ тимӗр барабан ҫине ӳкнӗ пек, вирлӗн шартлатса ӳкеҫҫӗ.

Упавшие с их крыльев черные мячики будто ударили один за другим в чудовищный железный барабан.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫеҫен хир хӗррине анакан хӗвел унӑн хӗрсе кайнӑ пит-куҫне ҫап-ҫуттӑн ҫутатнӑ.

Солнце, падающее к краю степи, залило ее горячее лицо.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех