Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Феничка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сывӑ-и Феничка?

— Здравствуй, Фенечка!

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл ылтӑн пучахсем витӗр тискер кайӑк чӗппи пек пӑхкаласа ларакан Феничка пуҫне курнӑ та, ачашшӑн ҫапла каланӑ:

Он увидал ее головку сквозь золотую сетку колосьев, откуда она высматривала, как зверок, и ласково крикнул ей:

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Феничка малтанах унтан ютшӑннӑ; пӗррехинче, каҫалапа, ыраш пусси урлӑ выртакан сукмак ҫинче ӑна тӗл пулсан, Феничка, ун куҫӗсем умне пулас мар тесе, эрӗмпе утмӑл-турат пусса илнӗ ҫӳллӗ те ҫӑра ыраш ӑшне кӗрсе кайнӑ.

Сначала Феничка его дичилась и однажды, перед вечером, встретив его на узкой тропинке, проложенной пешеходами через ржаное поле, зашла в высокую, густую рожь, поросшую полынью и васильками, чтобы только не попасться ему на глаза.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Феничка ӑна итленӗ те тухса кайма тӑнӑ, анчах Арина ӑна: «Чуптусам ӗнтӗ улпутӑн аллине, айванскер», тенӗ.

Фенечка выслушала его и хотела выйти, «Поцелуй же ручку у барина, глупенькая», — сказала ей Арина.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑйне улпут чӗннине пӗлсен, Феничка питӗ хытӑ хӑраса ӳкнӗ, ҫапах та амӑшӗ хыҫӗнченех пынӑ.

Узнав, что барин ее зовет, Фенечка очень перетрусилась, однако пошла за матерью.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ун чухне вунҫичӗ ҫул тултарнӑ Феничка ҫинчен никам та калаҫман, ӑна сайра-хутра кӑна курнӑ: вӑл шӑппӑн, йӗркеллӗн пурӑннӑ, вырсарникун кӑна Николай Петрович приход чиркӗвӗнче ӑҫта та пулин аякран унӑн ҫӳхешке шурӑ сӑнне асӑрхакаланӑ.

О Фенечке, которой тогда минул уже семнадцатый год, никто не говорил, и редкий ее видел: она жила тихонько, скромненько, и только по воскресеньям Николай Петрович замечал в приходской церкви, где-нибудь в сторонке, тонкий профиль ее беленького лица.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Николай Петрович! эсир мӗн капла? — пӑшӑлтатса каларӗ те Феничка, ҫӗрелле пӑхрӗ, унтан куҫӗсене хуллен ҫӳлелле ҫӗклерӗ…

— Николай Петрович! что вы это? — пролепетала она и опустила глаза, потом тихонько подняла их…

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Сывӑ-и, хӑмпу? — калаҫа пуҫларӗ вӑл сасартӑк хавасланса, ача ҫывӑхнерех пырса, ӑна питӗнчен чуптуса илсе; унтан вӑл кӑштах пӗшкӗнчӗ те Митян кӗпи ҫинче сӗт пек шуррӑн курӑнакан Феничка аллине те чуптуса илчӗ.

Здравствуй, пузырь, — проговорил он с внезапным оживлением и, приблизившись к ребенку, поцеловал его в щеку; потом он нагнулся немного и приложил губы к Фенечкиной руке, белевшей, как молоко, на красной рубашечке Мити.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ку мучу, — терӗ тепӗр хут пӑшӑлтатса Феничка.

— Это дядя, — повторила она, уже шепотом.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Унтан вӑл тинкерсе, хурланнӑ пек, Феничка ҫине пӑхса илчӗ.

Он внимательно, почти печально посмотрел на Фенечку.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Кам пек пулмалла-ха тата унӑн?» — шухӑшларӗ Феничка.

«На кого ж ему и походить?» — подумала Фенечка.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Пуҫтахскер, — терӗ Феничка, унӑн аллисенчен питне илмесӗрех.

— Баловник, — проговорила Фенечка, не отодвигая лица от его пальцев.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ку мучу пулать, — терӗ Феничка, хӑйӗн питне ачи патнелле ҫывхартса тата ӑна кӑштах силлесе.

— Это дядя, — промолвила Фенечка, склоняя к нему свое лицо и слегка его встряхивая.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Феничка хӑйӗн ҫӳҫӗсене те йӗркеленӗ, косынкине те лайӑхрах ҫыхнӑ, анчах вӑл унчченхи пекех юлма та пултарнӑ пулӗччӗ.

Фенечка и свои волосы привела в порядок, и косынку надела получше, но она могла бы остаться, как была.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫак вӑхӑтра алӑк уҫӑлчӗ те Феничка Митяна йӑтса кӗчӗ.

Дверь отворилась, и вошла Фенечка с Митей на руках.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӗсен хутран тунӑ хупписем ҫине Феничка хӑех пысӑк саспаллисемпе: «кружовник», тесе ҫырса хунӑ; Николай Петрович ҫав варенине пуринчен ытла юратнӑ.

На бумажных их крышках сама Фенечка написала крупными буквами «кружовник»; Николай Петрович любил особенно это варенье.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эпӗ халех, — ответлерӗ те Феничка, йӑпӑр-япӑр тухса кайрӗ.

— Я сейчас, — ответила Фенечка и проворно вышла.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Феничка алӑк патнелле кайрӗ.

Фенечка направилась к двери.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

 — Митяна илсе килӗр-ха (Феничка килте пурне те эсир тесе чӗннӗ).

— Принесите Митю (Фенечка всем в доме говорила вы).

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Феничка, именнипе тата савӑннипе, пӗтӗмпех хӗрелсе кайрӗ.

Фенечка вся покраснела от смущения и от радости.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех