Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уҫӑпа (тĕпĕ: уҫӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Д'Обремон мана аллӑмран тытрӗ, арча патне ҫавӑтса пычӗ, ӑна кӗмсӗртетекен пысӑк уҫӑпа уҫрӗ те хуппине ҫӗкличчен шухӑшлӑн каларӗ:

Д'Обремон взял меня за руку, подвел к сундуку, открыл его большим гремящим ключом и, еще не поднимая крышки, сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Рене ӑна та малтанхи салтака каланинех пӗлтерчӗ; ӑнӑҫтарчӗ — хуралҫӑ пӗшкӗнчӗ те 23-мӗш номер ҫӑринче уҫӑпа кӗмсӗртетме пикенчӗ.

Она сказала ему то же, что и первому, и с тем же успехом. Солдат, нагнувшись, загремел ключами в замке 23-го номера.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Тӗттӗмленсен, хытанка Ванькка чӳрече рамине шӑппӑн кӑларчӗ те картишне тухрӗ, алӑк патне пырса, ҫӑрана унчченех хатӗрленӗ уҫӑпа уҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсен хӑйсен законӗсем пурччӗ: аппаратурӑна яланах йӗркеллӗ тытмалла; кирек хӑш минутра та рацие пуҫтарса, хул ҫине хурса йӑтса кайма хатӗр пулмалла; секретлӑ шифрсене хытӑ упрамалла; уҫӑпа ӗҫлес, передачӑсене итлесе ҫырса пырас тӗлӗшпе кулленех тренировка тумалла.

У них были свои законы: постоянно держать аппаратуру в порядке; быть готовыми в любую минуту свернуть рацию, взять ее на плечи и уйти; свято хранить секретные шифры; повседневно тренироваться в работе на ключе, в приеме на слух.

Здолбуново станцийӗнче // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Аппаратурӑна пӗчӗк чемодана вырнаҫтарнӑччӗ, ун ӑшне уҫӑпа ӗҫлемелли приемник-передатчик тата «питани» — аноднӑйпа кадотнӑй типӗ батарейӑсем — кӗртсе лартнӑччӗ.

Состояла она из чемоданчика, в который были вмонтированы приемник-передатчик с ключом и «питание» — сухие анодные и катодные батареи.

Отряд ӳсет // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Малтан ҫав уҫӑпа пӑрас пулать, вара танкне, каймалла май, урайне лартмалла.

Надо сначала ключиком повертеть, а потом поставить на пол.

Эпир пӗчӗк автомобильсене чуптарни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӗсен пружинине уҫӑпа пӑрса яраҫҫӗ те, вара вӗсем хӑйсемех чупаҫҫӗ, варринче вӗсен пӗчӗкҫӗ машинка пур, терӗ.

Он сказал, что их ключиком заводят. И они сами бегают. У них в серединке машинка.

Эпир пӗчӗк автомобильсене чуптарни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вара уҫӑпа — чӑлт! — тутарчӗ те уҫрӗ.

А потом ключом — трик-трак! — и открыла!

Пирӗн каютӑра // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ардальон пуҫланӑ эрех бутылкине илчӗ те тутинченех ӗҫме пуҫларӗ, унтан Уҫӑпа сӗнчӗ:

Ардальон взял со стола початую бутылку водки и стал пить из горлышка, потом предложил Осипу:

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Петӗрпе Григорирен вӑл кӑмӑллӑн мӑшкӑласа кулнӑ манерлӗ, вӗсем ҫине мӑн ҫын ачасене пӑхнӑ пек пӑхатчӗ, Уҫӑпа вара калатчӗ:

К Петру и Григорию он относился с добродушной насмешкой, как взрослый к детям, и говорил Осипу:

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ, ман платниксем ҫинчен ҫырнӑ кӗнеке пур тени пурне те пит интереслентерсе ячӗ, Уҫӑпа ӑраснах интереслентеретчӗ.

Когда я сказал, что вот у меня есть книга о плотниках, это всех живо заинтересовало, а Осипа — особенно.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сире, синьор, ятарласа илме килнӗ «Альфа-Ромео» кӗтет, — курнӑҫланса пуҫ тайрӗ те Маринка аллинчи уҫӑпа выляса кӑтартрӗ.

Вам, синьор, подан персональный «Альфа-Ромео», — Маринка сделала церемонный реверанс и покрутила на пальце ключ от зажигания.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тӗрлӗ тӗслӗ кӗленчерен тунӑ алӑка шаплаттарса хупса, хулпуҫҫипе тӗртсе тӑрса, икӗ хутчен уҫӑпа пӑрса питӗрсе хучӗ, анчах ҫавӑнтах хӑй кунта ҫакланнине ӑнланса илчӗ.

Она со звоном захлопнула за собой дверь из разноцветных стекол, прижала ее плечом, два раза повернула ключ и тут же поняла, что попалась.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Уҫӑпа шыраса тупсан, унпа пӗрле яла вырнаҫсан малалла мӗнле пуласси ҫинчен шухӑшлама тӑрӑшнӑ вӑл.

Старался думать о том, что будет, когда они разыщут Осипа и устроятся с ним в деревне…

X // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Матвей те пуҫне хыҫнӑ, анчах акӑ ирландец — ҫынни хӑюллӑ пулнӑ пулас — конверта илнӗ те ун ҫине: «Миннесота, фермерти Российӑран килнӗ работнике, Лозинский Уҫӑпа», — тесе ҫырса хунӑ, унтан: — Аll ridht, — тенӗ.

Заскреб в голове и Матвей, но ирландец, человек, видно, решительный, схватил конверт, написал на нем: «Миннесота, фермерскому работнику из России, Иосифу Лозинскому» — и сказал: — All right.

VIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Унӑн хӑйӗн те хӑш чухне кӑштах ӑш пӑтраннӑ пек пулнӑ; Сӗрӗмӗ вара, час ҫилленсе каяканскер, хӑйне те, Уҫӑпа та, Катеринӑна та, карапне тата ӑна шухӑшласа кӑларакансене те, мӗнпур американецсене, ҫуралнисене те, ҫуралманнисене те, питӗ хытӑ ылханнӑ…

Самому ему становилось иногда неприятно — и только; Дыма — человек нервный — проклинал и себя, и Осипа, и Катерину, и корабль, и того, кто его выдумал, и всех американцев, даже еще не рожденных на свет…

III // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Таҫтан вӑрман леш енчен, «карбидсен» вожатӑйӗ пӳлӗмӗнчен лагерь телеграфӗн дежурнӑйӗ Сеня Жуков уҫӑпа шакка пуҫларӗ, кунта вара — хутран тунӑ хӑю ҫинче аран уйӑрса илмелли пӑнчӑсем пула пуҫларӗҫ.

Где-то за лесом, в комнате у вожатого «карбидов», дежурный телеграфист лагеря Сеня Жуков стучал ключом, а здесь на бумажной ленте появились слабые черточки и точки.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ҫӗршыв пурнӑҫӗнче килсе тухнӑ ҫак питех те хӑрушӑ минутра хӗпӗртесе кайнӑ тӑшманшӑн хамӑра ҫӗнтерсе килме икӗ столица патне те ҫулсем уҫӑпа пӗрех пулнӑ вӑхӑтра, Вӑхӑтлӑх правительство, ҫӗр-шыв никама пӑхӑнманлӑхӗн аслӑ ыйтӑвӗ ҫинчен манса, халӑха контр-революцин суя хӑрушлӑхӗпе хӑратса пурӑнать.

В эти поистине ужасные минуты существования отечества, когда подступы к обеим столицам почти открыты для победоносного движения торжествующего врага, Временное правительство, забыв великий вопрос самого независимого существования страны, кидает в народ призрачный страх контрреволюции.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халь Уҫӑпа чӗнсе килес пулать.

Сейчас надо Осипа позвать.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пахом Назарович тимӗрҫӗ ӗҫне хӑйӗн ывӑлӗсене Степанпа Уҫӑпа алла илме пулӑшнӑ.

Пахом Назарович помог обучиться кузнечному ремеслу своих детей Степана и Осипа.

Пурччӗ тимӗрҫӗ лаҫҫи... // Александр Мокин. «Хресчен сасси», 5(2643)№, 2017.02.09

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех