Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уҫӑмлӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Уҫӑмлӑ (тĕпĕ: уҫӑмлӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Траппа хӑпартӑм, — лӑпкӑн хуравларӑм эпӗ; мана ун енчен вӗчӗх-урмӑш, мӗнле те пулин ӑнланманлӑх пуласси шиклентермест, мӗншӗн тесен, манӑн шухӑшӑмпа, сӑн-сӑпатӑм кирек хӑҫан та, кирек хӑш вырӑнта та яриех уҫӑмлӑ.

— Я взошел по трапу, — ответил я дружелюбно, без внимания к возможным недоразумениям с его стороны, так как полагал, что моя внешность достаточно красноречива в любой час и в любом месте.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Молӑн пӗкӗлле хунарӗ унӑн уҫӑмлӑ ӗренкисене ӗнтрӗк чиккинче тытать, ӗнтрӗкрен малалла вара пӑрахутсен хура корпусӗсемпе мӑрйисем курӑнаҫҫӗ.

Свет дугового фонаря мола ставил его отчетливые очертания на границе сумерек, в дали которых виднелись черные корпуса и трубы пароходов.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Уҫӑмлӑ сӑмахсем, сирӗн сӑмахсем пекех.

— Слова ясные, как ваши слова.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пирӗн чунӑн тӗшшин чи ҫепӗҫ куҫӑмӗпе эпӗ уҫӑмлӑ, ӑнланмалла ӗренкене те, ҫавӑн пекех килпетлӗ капаша та хам майлӑ ҫавӑрайӑттӑм.

Самым тонким движениям насущного души нашей я смог бы придать как вразумительную, так и приличную форму.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Урӑх майлӑ, анчах чӑн-чӑнаххӑн, — ҫакӑ искусствӑлла парксен тӗслӗхӗнче уҫӑмлӑ курӑнать; вӗсемпе танлаштарсан вӑрманӑн ӑнсӑрт курӑнӑвӗсем хӗвел вӗсене хаклӑ ешчӗкрен асӑрхануллӑн кӑларнӑн кӑна туйӑнаҫҫӗ.

В другом роде, но совершенно точно, можно видеть это на искусственных парках, по сравнению со случайными лесными видениями, как бы бережно вынутыми солнцем из драгоценного ящика.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫав самантсенче ҫапла тӗплӗн шухӑшламарӑм паллах, унччен хевтесӗр тата йӳҫӗ тунсӑхпа тӗл пулни пӗтӗмпех ансат та ӑнланмалла халӗ, уҫӑмлӑ та кирлӗ.

В те минуты я не думал об этом, мне было просто понятно, ясно и желательно все, что ранее встречал я немощной и горькой тоской.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпӗ сехрене хӑпартакан, уҫӑмлӑ кунашкал кулӑ халиччен курманах.

Я никогда не видел более выразительной и жуткой улыбки.

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ирӗклӗхӗн уҫӑмлӑ сӑнӗ йӗкӗлтиллӗ хуҫкаланӑшпа ҫуталать.

Резкое лицо прошлого светилось насмешливой гримасой.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ирхи шуҫӑмӑн уҫӑмлӑ, хупӑ куҫлӑ питӗнчен кӑшӑлӑн йӑлтӑркка хӗрри шӑранать; пӗлӗтлӗ сӑртсем горизонт леш еннелле шӑваҫҫӗ, вӑрманӑн эрешмен карти евӗр эрешӗ тепӗр ҫыраналла тӑсӑлать, — Горн сӑнарлавӗнче ҫаксем пурте — тӑнӑ хальлӗнех ҫывӑракан симӗс рыцарьсен ушкӑнӗсем евӗр.

На ясном, с закрытыми глазами, лице рассвета плавился блестящий край диска; облачные холмы плыли за горизонт, паутинная резьба леса затягивала другой берег, и Горн подумал, что это могли быть толпы зеленых рыцарей, спящих стоя.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кашни сӑмаха уҫӑмлӑ, ҫирӗп сасӑна кӑларас, васкамасӑр калаҫас манер кӑмӑла каять.

Манера говорить не торопясь, произнося каждое слово отчетливым, хлестким голосом, произвела впечатление.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Уншӑн уҫӑмлӑ пултӑр тесе ансаттӑн ӑнлантарса патӑм:

Применительно к его пониманию, я сказал:

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ку — уҫӑмлӑ систерӳ, ҫавӑнпах Гент унпа тӳрех усӑ курчӗ:

Это был хороший подсказ, и Гент немедленно им воспользовался.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Мӗн пулса иртесси пирки, чӑнах та ҫаплах тӑк, тата хӑвӑрӑн тӗшмӗртӳсем пирки, чӑнах та ҫаплах тӑк, вӗсен сӑлтавӗ уҫӑмлӑ тӑк, — хальхинче сирӗн мана пӗлтермеллех пек туйӑнать.

На этот раз вам, кажется, следует посвятить меня в происшествия, если они есть, и в ваши догадки, если они основательны.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсемшӗн пӗр япала кӑна ҫав тери уҫӑмлӑ: вӗсенчен кашниех — хӑйсем ҫине хӑрушшӑн-тӗлӗнмелле йӑтӑнса аннӑ пуянлӑх хуҫи.

Для них вполне ясно было одно: каждый владеет диковинно свалившимся состоянием.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Стэнли тепӗр чухне ыйту парать, ҫавӑнтах уҫӑмлӑ, тӗрӗс хурав илтет.

Стэнли изредка задавал вопросы, неизменно получая ясный, точный ответ.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Пур, анчах питех уҫӑмлӑ мар.

— Весьма неопределенный.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Дюрок шухӑша кайрӗ, унӑн уҫӑмлӑ, ҫирӗп питӗнче аса илӳ сӑнланчӗ те вӑл малалла тӑсрӗ.

 Дюрок задумался, его выразительное, твердое лицо отразило воспоминание, и он продолжал:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Поп мана кӑнтӑрлах, эпир ӗҫнӗ-ҫинӗ чухнех: «Санди, пирӗн акӑ мӗнлерех ӗҫсем…», — тени ман тӗлӗшпе епле ансат та ӑшӑ кӑмӑллӑ пулса тухмаллаччӗ, тата — туслӑ шанӑҫӑн уҫӑмлӑ чӗлхипе мана арпашӑнчӑк вӑрттӑнлӑхсен рыцарьне тӳрех илмелле.

Как просто, как великодушно по отношению ко мне было бы Попу, — еще днем, когда мы ели и пили, — сказать: «Санди, вот какое у нас дело…» — и ясным языком дружеского доверия посвятить меня в рыцари запутанных тайн.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Халӗ ӗҫ уҫӑмлӑ.

Теперь дело ясно.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫапла каласа тилӗрсех кайса, — пичӗ куҫҫульпе витӗннӗ, хӑрушӑ, уҫӑмлӑ, — вӑл сӗтел ҫинчи кӗнекене ҫӗклерӗ те ӑна Варрен еннелле вӑркӑнтарчӗ.

И, сказав так, вне себя, в слезах, с открытым, страшным лицом, она взяла со стола книгу и швырнула ее в Варрена.

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех