Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соломон сăмах пирĕн базăра пур.
Соломон (тĕпĕ: Соломон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Питӗ шеп пенӗ, — палӑртнӑ Соломон.

— Прекрасный выстрел, — сказал Соломон.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ӑмӑрту ҫинчен ҫав ҫынран ыйтса пӗлнӗ те ӗнтӗ Соломон.

Его и расспрашивал Соломон о состязании.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Соломон ҫаксенчен ӗҫ-хӗл тӗлӗшпе кам пулнине ыйтнӑ, иккӗш те кусем сунарҫӑ-ухӑҫсем иккенне пӗлсен: — Килӗре кайӑр, — тенӗ.

Соломон спросил их, кто они по делам своим, и, услышав ответ, что оба они охотники-лучники, сказал: — Возвращайтесь домой.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Еткерлӗхшӗн сутлашакан виҫӗ пӗртӑван ҫывхарнӑ унтан Соломон тронӗ патне.

Затем приблизились к трону Соломонову три брата, судившиеся о наследстве.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Соломон ҫакскерсене куҫӗсенчен черетпе пӑхса ҫаврӑннӑ та: — Пурне те уйрӑм пӳлӗмсене ертсе кайӑр та уйрӑмшаррӑн питӗрсе лартӑр, — хушнӑ хурала.

Соломон поглядел каждому из них в глаза поочередно и сказал страже: — Отведите их всех в отдельные покои и заприте каждого отдельно.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Соломон умне хӑйӗн ҫӑхавӗпе пуринчен малтан виркӗс ӑсти, Ахиор тенӗскер, тухнӑ.

Первым предстал перед Соломоном со своей жалобой некто Ахиор, ремеслом гранильщик.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ялтӑр ҫутӑ та савӑнӑҫлӑ пулнӑ ҫав кун Соломон, Ливан ҫурчӗн залӗнчи трон ҫинче ларса, хӑй патне килне ҫынсемпе судсем тӑва-тӑва ирттернӗ.

Светел и радостен был Соломон в этот день, когда сидел он на троне в зале дома Ливанского и творил суд над людьми, приходившими к нему.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Соломон тесе чӗнеҫҫӗ мана.

Меня зовут Соломон.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тем иккӗленнӗн, куҫ хӑрпӑкӗсене самантлӑха антарать Соломон, анчах ҫавӑнтах каялла ҫӑклет вӗсене.

Он на мгновение, точно нерешительно, опускает ресницы, но тотчас же поднимает их.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ун ҫӳҫӗпе питҫӑмартисене шӑппӑн сӑтӑркалать Соломон.

Соломон тихо гладит ее волосы и щеки.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Такам ури сассисем илтӗнсе каяҫҫӗ аялта, ҫул ҫинче, патша пахчин стени таврашӗнче, анчак ҫаплах аллинчен вӗҫертмесӗр чарса тӑрать Соломон хӑраса ӳкнӗ хӗре.

Чьи-то шаги раздаются внизу по дороге, у стены царского виноградника, но Соломон удерживает за руку испуганную девушку.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Анчах Соломон хӗрӳллӗн пӑшӑлтатать ун ҫӑварӗ патӗнчех:

Но Соломон страстно шепчет около самого ее рта:

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӗрӗн чӗнекен ҫӑварӗ ҫумне ҫӑткӑнлансах ҫыпӑҫса ларать Соломон.

Соломон приникает жадно устами к ее зовущему рту.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Анчах вӑл хӑех пилӗкне авӑнтарать те пуҫне Соломон кӑкӑрӗ ҫине хурать.

Но она сама изгибает назад спину на грудь Соломона.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫӑра ылттӑн ялкӑшу юхать Соломон куҫӗсенчен, хӗре шанках тыткӑнласа лартаҫҫӗ вӗсем, пуҫне те ҫавӑраҫҫӗ, ӑшӑ чӗтӗрев пулса, ун ӳчӗ тӑрӑх та чупкалаҫҫӗ.

Густое золотое сияние льется из глаз Соломона, и очаровывает ее, и кружит ей голову, и сладкой, теплой дрожью струится по коже ее тела.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Мӗншӗн тесен сассу сан ҫепӗҫ, питӳ сан килӗшӳллӗ! — тет Соломон.

— Потому что голос твой сладок и лицо твое приятно! — говорит Соломон.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Хӗрупрӑҫ, кӑтартсам мана хӑвӑн питне, тепӗр хут итлеме парсам хӑвӑн сассуна, — тет кун хыҫҫӑн Соломон хӑлхана лӑпкакан сасӑпа.

Тогда Соломон произносит голосом, ласкающим ухо: — Девушка, покажи мне лицо твое, дай еще услышать твой голос.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Акӑ тӑрать те тӑнлама пуҫлать Соломон.

Но вот Соломон встает и прислушивается.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Шуҫӑм хӑпарнӑ чух хайне Ватн-эль-Хав тӑвӗ ҫине леҫме хушрӗ Соломон, йӑткӑҫне ҫул ҫине аякках хӑварчӗ те халь, акӑ, хӑйсен турачӗсенче ҫаплах каҫхи сывлӑм сулхӑнне пытарса тӑракан йывӑҫсен айӗнче, иҫӗм пахчин тӳпинче, ансаттӑн ӑсталанӑ хама сак ҫинче ларать пӗр-пӗчченех.

И вот на заре приказал Соломон отнести себя на гору Ватн-эль-Хав, оставил носилки далеко на дороге и теперь один сидит на простой деревянной скамье, наверху виноградника, под сенью деревьев, еще затаивших в своих ветвях росистую прохладу ночи.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тивӗҫлӗ килӗшӳлӗхе Ассири хуҫипе те сыхласа хӑварма пултарӗ Соломон, ҫав вӑхӑтрах тата, Тир Хирамӗпе ӗмӗрлӗх туслӑхшӑн, ун патшалӑхне ҫаратса тӑлпӑстарасран та хӑтарӗ, — ҫак патшалӑх вара ансӑр урамсенчи йӑвӑ ҫуртсен путвалӗсенче пытарнӑ хӑйӗн шутласа кӑларма ҫук нумай пуянлӑхӗпе тухӑҫ пуҫлӑхӗсен ҫӑткӑн куҫӗсене тахҫантанпах кӗҫӗттерсе, илӗртсе тӑрать ӗнтӗ.

Соломон сумеет сохранить необходимую приязнь с повелителем Ассирии и в то же время, ради вечной дружбы с Хирамом Тирским, спасет от разграбления его царство, которое своими неисчислимыми богатствами, скрытыми в подвалах под узкими улицами с тесными домами, давно уже привлекает жадные взоры восточных владык.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех