Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Смион (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Смион Хаджи аҫа ҫапнӑ чухнехи пек хытса тӑчӗ.

Хаджи Смион стоял как громом пораженный.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс ан ҫулӑх ӑна, — йӑлӑннӑ сасӑпа каларӗ Смион Хаджи.

Но трогай ты его, — с мольбой в голосе проговорил Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион Хаджи хӑй сӑмахӗнчен хӑй сехӗрленсе ӳкрӗ, мӗншӗн ҫапла каласа хучӗ-ха вӑл, пӗр турӑ кӑна пӗлет.

Хаджи Смион пришел в ужас от своих слов, вырвавшихсяу него как-то непроизвольно, бог весть почему.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шӑпах вӑл, урӑх никам та мар, — кӗтмен ҫӗртен каласа хучӗ Смион Хаджи.

— Он и есть, дело ясное, — неожиданно проговорил Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмах мӗн пирки пынине жандарм тӗшмӗртрӗ те, Стефчовпа Смион хаджи патнерех пырса, ҫакӑн пек пӑшӑлтатрӗ.

Полицейский уразумел, о чем идет речь, и, подойдя к Стефчову и Хаджи Смиону, шепнул им.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион Хаджи ҫавӑнтах Радӑна куҫ хӗссе илчӗ: «Эсӗ мана шан, Граф пурӑнать» тесе калассӑнах туйӑнчӗ.

И Хаджи Смион дружелюбно подмигнул Раде, словно желая сказать: «Ты мне верь, Граф жив».

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эп сире калатӑп, Граф сывах тетӗп, Граф вилме шухӑшламасть те тетӗп! — терӗ Смион хаджи.

— А я вам говорю, Граф жив, Граф и не думает умирать!.. — откликнулся Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хирӗҫ пулакан ҫынсене асӑрхамарӗ те, хӑйне сулахай аллипе саламлакан Бӑрзобегунека та курмарӗ, ӑна тем калакан Смион хаджие те, енчен ҫакӑнта Стефчов хӑех тӗл пулнӑ пулсан, вӑл ӑна та паллаймастчӗ пуль.

Лалка уже не видела тех, кто ей встречался — ни Бырзобегунека, который приветствовал ее взмахом левой руки, ни Хаджи Смиона, который ей что-то крикнул, и встреться ей сам Стефчов, она бы его не узнала.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ыран ирпе Смион хаджипе иксӗмӗр Юрдан пичче патӗнче пулатпӑр…

— Ну, а завтра мы с Хаджи Смионом идем к деду Юрдану…

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Евчисем пӗри ҫав икӗ питлӗ Смион хаджи те, тепри Алафрангов.

Сватами будут Хаджи Смион, этот вездесущий хамелеон, и Алафранга.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион хаджи те кулкаларӗ, анчах хӑй мӗншӗн кулнине вӑл пӗлмерӗ.

Улыбнулся и Хаджи Смион, хоть и сам не знал почему.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Соколовпа калаҫса пӗтернӗ хыҫҫӑн Смион хаджи еннелле ҫаврӑнчӗ.

Огнянов, прервав свою беседу с Соколовым, проговорил:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юррине кӑна кӑшт урӑххине юрлаччӑрччӗ, — Смион хаджи ҫав спектакль хыҫҫӑн юрланӑ юрра тиркенӗ пек туса, хӑй сӑмахне калама тытӑннӑччӗ ҫеҫ, калама юраманне сасартӑк сиссе илчӗ те хӑй кӗсйинче тем хыпашлама пуҫларӗ.

Только песню пускай споют другую, — начал было Хаджи Смион, но вдруг спохватился, что косвенно порицает песню, спетую после спектакля, и в смущении принялся шарить у себя по карманам.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑраткаланнӑ ҫӳҫӳ сана пит пулӑшрӗ, — тесе мухтарӗ ӑна Смион хаджи.

Очень тебе помогли волосы, — похвалил его Хаджи Смион.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вырнаҫса ларсанах Смион хаджи Огняновран ҫакӑн пек ыйтрӗ:

Как только они сели, Хаджи Смион обратился к первому:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпӗ те шанмастӑп, — ун хутне кӗчӗ Смион хаджи, — хаҫатҫӑсем вӗсем тикансем пекех халӑха лартаҫҫӗ.

— И я не верю, — поддержал его Хаджи Смион, — газетчики врут, как цыгане.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗксем вӗсенчен кӑна хӑраса тӑрас ҫук, — килӗшрӗ унпа Смион хаджи, сулахай уринчи аннӑ чӑлхине хӑпартса.

Турки их не боятся, — согласился с ним Хаджи Смион, поправляя чулок на левой ноге.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Турӑран та пулин хӑра, Кирияк, — Стефчова пӑшӑлтатса каларӗ Смион хаджи, — каларӑм-ҫке сана ан шӑхӑр тесе.

Хаджи Смион шептал Стефчову: — Побойся бога, Кириак, я же тебе говорил: не надо свистеть.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пулас чаплӑ пӑлхавҫӑн вут та хӗм сапса тӑракан куҫне курнипех аптраса ӳкнӗ Смион хаджи кӑштах пӑрӑнса тӑчӗ, вӑл шӑхӑрма пӑхакан ҫынна кӑтартасшӑн пулчӗ.

Смущенный огневым взглядом будущего апостола, Хаджи Смион слегка отодвинулся, чтобы тот смог увидеть зрителя, который собирался свистеть, то есть Стефчова.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчовпа Смион хаджи ун еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗҫ: Каблешков иккен.

Стефчов и Хаджи Смион обернулись, они увидели Каблешкова.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех