Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ракитина (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ мӗнле шутлатӑн, Ракитина, кам вӗлернӗ-ши ӑна? — ыйтрӗ Корчагин, пукан ҫине йывӑррӑн ларса.

— Как ты думаешь, Ракитина, кто его убил? — глухо спросил Корчагин, тяжело опускаясь на стул.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак вилӗм пирки хытӑ хумханнӑ Ракитина хӑйӗн пӳлӗмӗнче макӑрса ларнӑ, хӑй патне Корчагин пырса кӗрсен те вӑл пуҫне ҫӗклеймерӗ.

Потрясенная этой смертью, Ракитина плакала у себя в комнате и, когда к ней вошел Корчагин, даже не подняла головы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ракитина аван хӗр, вӑл мана пит кӑмӑла каять.

Ракитина славная девка, она мне очень нравится.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫав япала пӗтӗмпех учительницӑран пуҫланса кайрӗ пулас, унӑн хушамачӗ Ракитина, пӗлетӗр те-и тен.

А почалось все, надо полагать, от учительши, фамилия ей Ракитина, может, знаете?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫав вӑхӑтрах Ракитина, урам варрине тухса, хӗрарӑма тытса чарчӗ.

Выйдя на середину улицы, Ракитина остановила ее.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Сывпулӑр, Ракитина юлташ.

— До свиданья, товарищ Ракитина.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Санька пӗр стакан чей те ӗҫейменччӗ, пӳрте Маша Ракитина кӗрсе тӑчӗ.

Не успел Санька выпить первый стакан, как в избу вошла Маша Ракитина.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Маша Ракитина, аллисене жакетка ҫанни ӑшне чиксе, Тимка патне пычӗ.

Пряча по привычке руки в рукава жакетки, Маша Ракитина подошла к Тимке.

1-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех