Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Натанаил (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл мӑнастир хӗррипе те тухрӗ, хаклӑ вӑхӑчӗ нумай иртнипе Натанаил игумен патне кӗрсе чӑрмантарасшӑн пулмарӗ.

Он проходил мимо монастыря, но к игумену Натанаилу не зашел: и без того он потерял много драгоценного времени.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Саланнӑ комитет членӗсене пуҫтарса, хӑйӗн хӗрӳллӗ сӑмахӗсемпе ҫӗклентерсе, вӑл вӗсене тӳрех мӑнастире ертсе кайрӗ, Натанаил игумен вӗсене унта евангели ҫинче причак ҫитерчӗ, ҫӗнӗрен вӑй илен комитета пӑлхава хатӗрлемешкӗн пил турӗ.

Созвав членов распавшегося комитета, он воодушевил их своими горячими речами и отправился с ними прямо в монастырь, где игумен Натанаил привел их к присяге на Евангелии и благословил возрождённый комитет на восстание.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫта тухтӑр? — ыйтрӗ Натанаил.

— Где доктор? — в сердцах крикнул Натанаил.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Енчен Бойчо тӗрмере мар пулсан, Соколовран пӗлетӗпех вӑл ӑҫта иккенне», — тесе шухӑшларӗ Натанаил, тухтӑр картишне чупса кӗнӗ май.

«Если Бойчо еще не в тюрьме, я узнаю от Соколова, где он», — подумал Натанаил, вбегая во двор к доктору.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил Ганко кофейнине кӗрсе пӑхрӗ, унта та Огнянова тупаймарӗ.

Натанаил заглянул и в кофейню Ганко, мимо которой проходил, но Огнянова там не было.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сунарҫӑсем мӗнле ҫухалнӑ пирки Натанаил хӑех пит ӑнӑҫлӑ сӑмах сарнӑччӗ-ха, ун сӑмахӗ хыҫҫӑн иккӗленсе тӑракансем те пулмарӗҫ.

Натанаил знал, что слух, который он сам же распустил, чтобы объяснить исчезновение охотников, упал на благоприятную почву, и все подозрения рассеялись.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил алтарь еннелле, Литурги ирттерекен Викентий тиаккӑна пӑхса илчӗ, ватӑ Гедеона тропарьсем юрлама хӑйне кӑна хӑварса, чиркӳрен тухса та кайрӗ.

Натанаил бросил взгляд на алтарь, где дьякон Викентий служил литургию, и, оставив отца Гедеона одного управляться с тропарями, вышел из церкви.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗтрӗ Бойчо! — пӑшӑлтатрӗ аптраса ӳкнӗ Натанаил, хальхинче вӑл тӗнчери пур тропарьсене те манса кайрӗ, аналой патӗнче хӑйне хирӗҫ тӑракан ватӑ Гедеона та курмарӗ, лешӗ вара, кӑна юрламашкӑн черет ҫитнине систересшӗн пулса, куҫне те хӗскелерӗ, аллипе те паллӑ туса аппаланчӗ.

— Пропал Бойчо! — прошептал Натанаил в отчаянии, позабыв про все тропари на свете и не видя отца Гедеона, который стоял у аналоя напротив, отчаянно махал рукой и подмигивал, стараясь напомнить игумену, что теперь снова настала его очередь петь.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил игумен мӑнастир чиркӗвӗн аяккинче тӗртсе хӑпартнӑ аналой умӗнче тропарь юррине юрласа пӗтеретчӗ, такам ӑна ҫаннинчен туртрӗ.

Игумен Натанаил стоял у аналоя в боковом приделе монастырской церкви, заканчивая пение тропаря, кто-то дернул его за рукав.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чулне-мӗнне ӑнсӑртран пуҫтарса хунӑ пуль унта, тесе лӑплантарасшӑн пулчӗ Натанаил.

Натананл его успокоил, говоря, что камни, очевидно, попали на это место случайно.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил кулса ячӗ.

Отец Натанаил рассмеялся.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Алӑк уҫӑлчӗ те, Викентипе Натанаил килсе кӗчӗҫ.

Когда дверь наконец открылась и в келью вошли Викентий и Натанаил.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑнах та, Натанаил отче, галерейсем тӑрӑх ҫӗрле темле чун сӗтӗрӗнсе ҫӳрет.

— Воистину, отче Натанаил, некий дух ночной бродит по галереям…

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил атте, терчӗ пирки каламастӑп-ха; тертшӗн те пурнӑҫ хӑвачӗшӗн пурӑнатпӑр та эпир ҫак таса ҫуртра, вӑхӑчӗ халь тухса ҫӳремелли мар-ҫке.

— Отец Натанаил, не о труде толк; ради труда и подвижнической жизни мы и спасаемся в этой святой обители, но не время теперь разъезжать.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил виртленӗ пек манаха пӑхса илчӗ.

И Натанаил бросил на монаха насмешливый взгляд.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил ҫавӑнтах манаха ашак йӗнерлеме хушрӗ, Войняговӑ ялне кайса, мӑнастир ҫаранне ҫулнине тӗрӗслесе килме каларӗ.

И Натанаил приказал монаху оседлать осла, съездить в деревню Войнягово и обойти косцов, косивших монастырские луга.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Натанаил игумен пысӑк ҫын, вӑйлӑ, лара-тӑра пӗлменскер, йӗри-тавра ҫӳҫпе хупӑрланнӑ пит-куҫӗ те вӑл паттӑр пулнине кӑтартать.

Игумен Натанаил был крупный, сильный, подвижной чело век с мужественным лицом и густыми курчавыми волосами.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех