Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Марфуша (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ, Марфуша (мана кун пек никам та чӗнмен, ҫапах ҫапла чӗнни кӑмӑла кайрӗ), шкулта пирӗн Катьӑпа юнашар лар.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнӗ тус Катя // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн ачасем пулман: Марфуша сывлӑхӗ начарланнӑ.

После этого детей не было: здоровье Марфуши ухудшилось.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Марфуша чӗрӗччӗ, хӗрӗм ҫук, вилнӗ.

Марфуша была жива, дочери нет, умерла.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Йывӑр килчӗ мана: Марфуша чирлӗччӗ.

Мне было тяжело: Марфуша была больна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пыр, ҫавсемпе тавлашаймӑн-ши, Заводри, Феклуша е Марфуша?

Куда же сравниться с такими графинями заводской Феклуше да Марфуше?

Маруся наркӑмӑш ӗҫсе вилнӗ // Александр Алга. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 65–72 с.

Марфуша апла, пырсам ӗнтӗ.

Тетенька Марфуша!..

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша аппа, тархасшӑн!

— Теть Марфуша, пожалуйста!

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Мӗн эсӗ? — тӗлӗннӗ Марфуша, вара каллех хӑйӗн ӑшӑ, чуп тунипе тата ӑшри хӗрӳлӗхпе кӑшт тӑртаннӑ тутипе ун патнелле туртӑннӑ.

— Что ты? — удивилась она и опять потянулась к нему губами, теплыми, зацелованными, немного запекшимися, опаленными внутренним зноем.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӗсем вышка ҫинче ҫапла иккӗшех юлнӑ, Петькӑпа Марфуша ӗнтӗ.

И они на вышке остались одни, Петька и Марфуша.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша хир тӑрӑх таҫта ҫити чупнӑ, йӗре-йӗре чупнӑ вӑл.

И она побежала, побежала по полю, бежала и плакала, бежала и знала.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша вӗсене хӑй асӑрханусӑр кӑшкӑрнипе хӑратса янӑ — хур кайӑксем вӗҫсе кайнӑ, унӑн вӗсенчен юлас килмен.

Марфуша спугнула их своим неосторожным вскриком — журавли улетели, а ей захотелось улететь вместе с ними.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Петька, Васька, Марфуша вышка ҫинче.

Петька, Васька и Марфуша на вышке.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ачасем кӑвайт урлӑ сике-сике каҫнӑ, Марфуша та каҫнӑ, ура кӗлине кӑшт пӗҫертнӗ, пӗрле лагере пынӑ Петька, пӳрнине сӗлекипе йӗпетсе, Марфушӑн ура кӗлине вӑрахчен сӑтӑрнӑ: «Халех тӳрленет, халех тӳрленет», — тенӗ вӑл.

Ребята прыгали через костер, прыгала и она, обожгла немного пятку, и Петька, который был также в лагере, послюнявил палец и долго натирал им Марфушину пятку, твердя: «Сейчас все пройдет».

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вара Марфуша пукан ҫинчен ҫак хӗм татӑкне те, ашшӗн супӑньлӗ кӑштӑркка питне те, кӑмака умӗнче ӑшшӑн кулакан амӑшне те, хальччен курман пусма татӑкне шӑршлакан кушак аҫине — Федькӑна та — пӗтӗмпех ҫутӑ ҫӑлтӑр пек ӗмӗрлӗхе астуса юлнӑ.

И этот кусок пламени на спинке стула, и намыленная жесткая отцова щека, и мать у печки с ее тихой улыбкой, и кот Федька, обнюхивающий кончик красного, незнакомого ему материала, — все, все запомнилось на всю жизнь яркой звездочкой.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша хӑвӑртрах сак тӑрӑх ун патне чупса пырса, мӑйӗнчен уртӑннӑ, супӑньлӗ питӗнчен темиҫе хут чуп туса илнӗ.

Марфуша стремительно пробежала по лавке, подпрыгнула, повисла у него на шее и раза три чмокнула в намыленную щеку.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша та ҫывӑрман, вӑл тахҫантанпах ӗнтӗ ахаль ҫеҫ ҫывӑрнӑ пек туса выртнӑ, унӑн ашшӗне хӑй патне пыртарса: «Ну, хӗрӗм, тӑр, ярмӑрккӑран ҫывӑрса юлӑн», — тесе калаттарас килнӗ.

Марфуша не спала, но делала вид, что спала еще: ей хотелось, чтоб отец подошел к ней и сказал: — А ну-ка, дочушка, вставай. Проспишь всю ярмарку.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӳрте кӗрсен, ашшӗ Марфуша урисене утиялпа лайӑхрах витсе хӑварнӑ, анчах хӗрача ҫывриш пулса ҫеҫ выртнӑ, хӑйӗн вилесле кулас килнӗ, чунӗ ҫав тери савӑннӑ унӑн.

Вернувшись со двора, поправил на ногах у Марфуши одеяло, а она притворилась спящей и чуть было не рассмеялась: так хорошо, так весело было у нее на душе.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ватӑ мӑнтӑр кушак аҫи, Федька, Марфуша хырӑмӗ ҫине пит меллӗ вырнаҫса выртнӑскер, сулахай хӑлхине выляткаласа, ҫемҫе ӳтне чӗтреткелесе илнӗ, тӑрасса тӑман, Федька ҫав тери наян пулнӑ, виҫҫӗмӗш ҫул ӗнтӗ Марфушӑн ашшӗпе амӑшӗ унӑн вырӑнне ҫамрӑк кушак тупас тесе калаҫкаланӑ та хӑйсен шухӑшне пурнӑҫлайман — Федькӑна пурте хӑнӑхса ҫитнӗ, вӑл тахҫанах ҫемье членӗ пулса тӑнӑ-ҫке.

Старый жирный кот Федька удобно устроившийся на животе Марфуши, только шевельнул левым ухом, по мягкому его телу пробежала короткая дрожь, но с места кот не тронулся — ленив чрезвычайно, третий год отец и мать собираются сменить его на молодую кошку, но Марфушка-то знала, что они так и не решатся осуществить свое намерение: к Федьке привыкли, он давно был вроде бы членом их семьи.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ашшӗпе амӑшӗ кравать ҫинче канлӗн ҫывӑрса кайса пӗр тикӗссӗн сывлани илтӗнме пуҫласанах шӑрчӑк вӑрӑммӑн чӑрлатса янӑ, ҫакна илтсен, Марфуша питӗ хӗпӗртенипе кулса илмесӗр чӑтайман.

В избе, как только все угомонились, как только от кровати послышалось мерное, спокойное дыхание отца и матери, первым зазвенел сверчок, да так ядрено, что Марфушке вдруг стало весело, и у нее вырвался короткий смешок.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Марфуша кантӑк умӗнчи сарлака сак ҫине ҫывӑрма выртнӑ, ҫапах, ҫывӑрса каяс мар тесе, пӳртри, урамри ҫӗрлехи пурнӑҫа тимлеме пуҫланӑ.

Марфуша лежала на широкой лавке у самого окна и, чтоб не заснуть, напряженно прислушивалась к ночной жизни внутри избы и на улице, за окном.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех