Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Маныцков (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вилес килмест ман! — ӳлесе ячӗ сасартӑк унччен те макӑрса пӗтнӗ шурӑ ҫӳҫлӗ йӗкӗт Маныцков.

Не желаю умирать! — завыл вдруг белобрысый, плакавший еще и до этого, парнишка Маныцков.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр ҫамрӑк йӗкӗтӗн — вилнӗ Маныцков атаман ывӑлӗн — йӑрласа юхакан куҫҫульпе йӗпеннӗ пичӗ, ытла та хытӑ хӑранӑран, вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрет.

У одного паренька, Маныцкова, сына покойного хуторского атамана, щеки, исполосованные мокрыми стежками бегущих слез, дрожали от великого испуга.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хутор атаманӗ Кирюшка Солдатов (вӑрҫӑра вӗлернӗ Маныцков вырӑнне юлнӑскер), хӗрлӗ мӑйӑхлӑ, чапрасрах куҫлӑ чанккамас казак, хӑйне ытла та тӑвӑнчӑклӑн тытрӗ; лавкка умӗнче хӗрсе кайнӑ шавлӑ калаҫӑва те-еплерен ҫеҫ хутшӑнкаласа, чалпашшӑн пӑхакан куҫӗсене казаксен пичӗсем тӑрӑх шутарчӗ, хушшӑн-хушшӑн хыпӑнчӑклӑн ҫухӑрашса ҫатӑлтатрӗ:

Хуторской атаман Кирюшка Солдатов (преемник убитого Маныцкова), большой рыжеусый и чуть раскосый казак, был подавлен, в разговоре, оживленно закипевшем у лавки, участия почти не принимал, ползал косыми глазами по казакам, изредка вставляя растерянное восклицание:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗҫех Шамильсен Прохорне — хулсӑр Алексей шӑлнӗне вӗлерчӗҫ; вӑрҫӑччен атаманра ҫӳренӗ Маныцков ҫав ҫапӑҫура пуҫ хунӑ хутор ҫыннисенчен виҫҫӗмӗшӗ пулчӗ.

Убили Прохора Шамиля — брата безрукого Алешки; третьим лег бывший атаман Маныцков.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем: хулсӑр Шамиль Алексейӗн шӑллӗсем — Мартынпа Прохор, Моховсен вутлӑ арманӗнче машинистра ӗҫленӗ Иван Алексеевич, ҫӗвӗк питлӗ Афонька Озеров, хутор атаманӗ пулнӑ Маныцков, Шамильсен уксах ураллӑ кӳрши — Евлантай Калинйя, лӳппер те тӑсланкӑ казак Борщев, кӗске мӑйӑхлӑ Захар Королев, упа сӑнлӑрахскер, тата пӗтӗм сотньӑна ахӑрттарса култаракан Гаврил Лиховидов.

Два брата безрукого Алексея Шамиля — Мартин и Прохор, бывший машинист моховской паровой мельницы Иван Алексеевич, щербатый Афонька Озеров, бывший хуторской атаман Маныцков, колченогий чубатый сосед Шамилей — Евлантий Калинин, нескладно длинный казачина Борщев, короткошеий и медвежковатый Захар Королев, веселая сердцевина всей сотни Гаврила Лиховидов.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Федор Маныцков, виҫҫӗмӗш ҫул атаман туйи йӑтса ҫӳрекенскер, хура клеёнка хуплашкаллӑ паспорта нумайччен хӑйӗн аллинче ҫавӑркаласа тӑчӗ, унтан ӑна писарь Егор Жарков ҫавӑркаларӗ, пӑхкаларӗ.

Федор Маныцков, носивший атаманскую насеку третий год, долго вертел в руках черный клеенчатый паспорт, потом вертел и разглядывал писарь Егор Жарков.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех