Шырав
Шырав ĕçĕ:
Кунта та, хӑй пекех ҫӗршер ҫарамас кӗлеткесем хушшинче те, Челкаш хӑйӗн ҫеҫенхир хурчӑки евӗрлӗхӗпе, тискер вӑрӑнни пек типшӗмлӗхӗпе тата мӗнле те пулин тӗллесе утнипе, ҫиелтен пӑхсан, — лӑпкӑн та майӗпен пек, анчах та ӑшӗнчен — тискер кайӑк вӗҫнӗ пек ярӑнса та сӑнаса утнипе хӑй ҫине пурне те асӑрхаттарса пӑхтарнӑ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Анчах та кунта аран ҫеҫ илтӗнекен ҫын сассисем имшер те кулӑшла туйӑнаҫҫӗ.
Челкаш // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Паҫӑр кунта килнӗ чухне астӑваттӑмччӗ… тӑх-та-ха… —
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Пӗр кунта Лесная урама 150 метр, Николаев урамне 100 метр ытларах щебенка тӑкса хытарнӑ.В один день на улице Лесной 150 метров, на улице Николаева 100 метров щебенки расстелили.
Хӑтлӑ ҫул — ял илемӗ // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.10.18
Шӑршу та ан пултӑр сан кунта!
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.
Тумла анать пуль кунта, ҫил те вӗрет пуль.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Ҫук, ӑҫтан пурӑнан кунта! — тет ырхан хӗрарӑм, тӗксӗм стенасемпе тырӑ ещӗкӗсем ҫине йӗрӗнчӗклӗн пӑхса.— Нет, куда же тут жить! — заявляет тощая дама, брезгливо оглядывая мрачные стены и закрома.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Шӑпчӑксем юрлаҫҫӗ-и кунта сирӗн? — ыйтать хӗрача.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Шыва кӗме те пит аван кунта.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Хм… кӑмпа татмалли вырӑн пур-и кунта сирӗн?
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Йӗркине ҫапла тунӑ эпир кунта.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Хресченсене ҫӳреме хушман кунта, сударыня.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Хресченсем сӗт илсе килеҫҫӗ-и кунта?
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Пулӑ тытма юрать-и кунта? — ыйтать инженер.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Ҫапкаланчӑксене пытарман вӗт кунта, сирӗн йышшисене, господасене пытарнӑ.Не бродяги какие-нибудь похоронены, а ваш же брат — господа.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Нӳрлӗх ҫинчен калаҫма та кирлӗ мар, кунта ахалех, вилӗсем ҫинчен шухӑшланипех вилсе кайӑн!
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Кунта вилӗсене пытармалли выран пулнӑ, улпутсене пытарнӑ.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Ҫӗлӗкпе тӑма юрамасть кунта, ваше благороди, — тет Федор инженера.— Здесь, ваше благородие, нельзя в шапке стоять, — обращается Федоров к инженеру.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Кунта виҫӗ пӗчӗкҫеҫ чӳрече, вӗсем, острогри пек, тимӗр решёткӑллӑ.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Кунта йывӑҫ тункатисем тӑртанкаласа лараҫҫӗ, сайраланнӑ хырлӑх ешӗркелет; пер ҫӳле йывӑҫ кӑна хӑтӑлса юлнӑ, ку — ватӑ тополь, яштакаскер, пуртӑ ӑна юриех, хӑйпе пӗр ҫулхи йывӑҫсен телейсӗр кун-ҫулӗсемшӗн хурланса йӗме хӑтарса хӑварнӑ, тейӗн.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.