Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Копыловӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тӗрӗс тумалла, савнӑ тусӑм, — терӗ ырӑ кӑмӑллӑ Храпков, Дутловӑн тӑлӑп аркинчен туртнӑ май Копыловӑн сӑмаххисене тепӗр хут каласа.

— Надо по совести судить, друг ты мой любезный, — говорил добродушный Храпков, повторяя слова Копылова и дергая Дутлова за тулуп.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Копыловӑн хулпуҫҫийӗсем вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрерӗҫ, куҫӗсем таҫта стена тӑрӑх шуса ҫӳрерӗҫ.

У Копылова мелко дрожали колени, взгляд его блуждал где-то по стене.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӑшкӑл! — генералӑн хулӑн сасси тӑвӑр пӳлӗмре хытӑрах та хытӑрах хӑрӑлтатса янӑрарӗ, алӑксем хыҫӗнче, кула-кула пӑшӑлтатса, адъютантсем чӗрне вӗҫҫӗн уткаласа ҫӳрерӗҫ; Копыловӑн питҫӑмартийӗсем шурса кӑвакарса пычӗҫ; Григорий, генералӑн хӗремесленсе кайнӑ, сӑн-пичӗ, унӑн ҫӑт чӑмӑртанӑ кӳпшек чышкисем ҫине пӑхнӑ май, хӑй ӑшӗнче те чараксӑр хӑрушла ҫилӗ капланса хӑпарнине туйрӗ.

Безобразие! — Генеральский бас все громче грохотал в тесной комнатушке; за дверями уже ходили на цыпочках и шептались, пересмеиваясь, адъютанты; щеки Копылова все больше и больше бледнели, а Григорий, глядя на побагровевшее лицо генерала, на его сжатые отечные кулаки, чувствовал, как и в нем самом просыпается неудержимая ярость.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех