Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ермаков (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ватӑ вырӑс Ермаков ҫавӑт-сапа ҫине кӑн-кӑвак куҫӗсемпе пӑхса тӑратчӗ-тӑратчӗ те: «Ҫил вӗрнӗ чухне итлӗр-ха: кашни савӑт хӑй юррине юрлать. Илтетӗр-и? Эпӗ илтетӗп!» — тетчӗ.
Куҫарса пулӑш

III // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Дмитрий Ермаков тата Людмила Петрова фельдшерсем хӑйсен хатӗр-хӗтӗрне тата ванна илнӗ те ялти тепӗр икӗ ҫынпа уй урлӑ 2 ҫухрӑм ҫуран кайнӑ.
Фельдшеры Дмитрий Ермаков и Людмила Петрова взяли свое снаряжение, волокушу и с двумя другими деревенскими жителями прошли к больному 2 км пешком через поле.

Тухтӑрсем Мӑн Вылӑ арҫыннине 2 ҫухрӑм ваннӑпа сӗтӗрнӗ // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/34454.html

Телейлӗ мӑшӑра ҫавӑн пекех район администрацийӗн пуҫлӑхӗн ҫумӗ - вӗрентӳ пайӗн ертӳҫи А.Васильев, Красноармейски ял тӑрӑхӗн пуҫлӑхӗ Э.Ермаков, район центрӗнчи «Звездочка» ача сачӗн заведующийӗ Р.Александрова тата районти «Ял пурнӑҫӗ» хаҫатӑн тӗп редакторӗ Н.Козлова, Ершовсен ачисемпе ҫывӑх ҫыннисем ӑшшӑн саламласа парнесем пачӗҫ.
Куҫарса пулӑш

50 кун ҫӳресе - 50 ҫул... // Виктор ДАНИЛОВ. «Хыпар», 2015, 35-36 (26687-26688)№, 9 с.

Ермаков кулӑ килнипе пӑчӑртанса тухнӑ куҫҫульне шӑлса илчӗ, йӗкӗлтенӗ пекрех хушса хучӗ:
Ермаков вытер проступившие от смеха слезы, не без злорадства добавил:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ермаков, кулӑпа чыхӑнса, Григорие вӑрттӑн куҫ хӗссе илчӗ, хӑй те картишне тухрӗ.
Ермаков, давясь от смеха, заговорщицки подмигнул Григорию, пошел во двор.

— Ну, мӗнле? — ыйтрӗ Ермаков, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, Прохорӑн сӳлтӗркенӗ куҫӗсенчен тинкерсе пӑхса.
— Ну как? — допытывался Ермаков, раздувая ноздри, заглядывая Прохору в посоловевшие глаза.

Тин ҫеҫ ыйхӑран вӑраннӑ Ермаков ун аллинчи кӑкшӑма тытса илсе урайне лартрӗ те хӗҫне йӗннинчен туртса кӑларчӗ.
Недавно проснувшийся Ермаков взял у него из рук кувшин, поставил на пол, обнажил шашку.

Ермаков мӗн ураран ӳкиччен «казачока» тӗпӗртеттерчӗ.
Ермаков танцевал «казачка» до тех пор, пока не свалился.

Хӗрелсе кайнӑ куҫӗсемпе чалӑшшӑн пӑхса, Ермаков арча ҫинче выртакан хӗҫне илме кармашрӗ, Богатырев ӑна ҫилленмесӗр тӗртсе сирчӗ, ӳкӗтлесе каларӗ:
Кося налитыми кровью глазами, Ермаков пытался достать свою лежавшую на сундуке шашку, Богатырев беззлобно отталкивал его, просил:

— Мӗн мурне кирлӗ вӑл сан обмундировани! — ҫухӑрашрӗ Ермаков.
— На черта оно нужно, твое обмундирование! — кричал Ермаков.

— Ҫапла тӑрӑлтарса хӑвараҫҫӗ те сирӗн йышшисене! — ахӑлтатса кулса ячӗ те Ермаков, кӗленче савӑтри спирта тӑккаласа, Богатырева пӗр стакан чая тултарса пӑчӗ.
— Вот так вашего брата умывают! — захохотал Ермаков и, расплескивая из бутыли, налил Богатыреву полный стакан спирта.

— Эпӗ пуриншӗн кулянмастӑп та, — кулса ячӗ Ермаков.
— Я обо всех и не печалуюсь, — рассмеялся Ермаков.

— Ермаков, ыттисене кӗтмесӗр, ҫӑвара ҫур стакан спирт ӳпӗнтерчӗ, хыҫҫӑн шыв сыпрӗ те, шупка хӗрлӗ салӑ татӑкне чӑмланӑ май, Григорий ҫинелле хавасланнӑ куҫӗсемпе тинкерсе ыйтрӗ:
— Ермаков, не дожидаясь, опрокинул в рот полстакана, запил водой и, разжевывая кусок розового сала, повеселевшими глазами глядя на Григория, спросил:

Ермаков, кил хуҫи хӗрарӑмӗ патне кухньӑна тухса, тӑватӑ стакан илсе кӗчӗ, сӑмах хушмасӑр спирт тултарчӗ, сӗтел ҫине пысӑк пӑхӑр чейникпа сивӗ шыв пырса лартрӗ; салӑ вакларӗ, унтан ҫавӑн пекех нимӗн те шарламасӑр сӗтел ҫине йывӑррӑн чавсаланчӗ те, темиҫе минут ури айнелле тимсӗррӗн пӑхкаласа ларнӑ хыҫҫӑн тӳрех чейник тутинчен шыв ӗҫрӗ, хӑйӑлтатарах каларӗ:
Ермаков сходил на кухню к хозяйке, принес четыре стакана, молча разлил в них спирт, поставил на стол большой медный чайник с холодной водой, нарезал сала и, все так же молча, присел к столу, облокотился на него, несколько минут тупо смотрел себе под ноги, потом прямо из горлышка чайника выпил воды, хриповато сказал:

— Юл, Петро! — сӗнчӗ Ермаков.
— Оставайся, Петро! — посоветовал Ермаков.

Мӗн шутласа хутӑр эсир кунта? — питне-куҫне пӗркелентерсе, Григорий ҫинелле тӗсесе пӑхрӗ Ермаков.
Что вы тут надумали? — хмурясь, пристально глядя на Григория, спросил Ермаков.

Ҫӗр каҫичченех ҫитет, — мухтанса, кӗленче савӑт ҫине кӑтартрӗ те Ермаков ӑнлантарса пачӗ:
На всю ночь хватит, — похваляясь, Ермаков указал на бутыль, пояснил:

Ермаков самаях пысӑк кӗленче савӑтпа спирт, Прохорӗ мӑн михӗпе пӑтранчӑк сарӑ шӗвек тултарса сывлӑш кӗмелле мар хупса хунӑ банкӑсем ҫӗклесе килчӗҫ.
Ермаков принес огромную бутыль спирта, а Прохор — мешок герметически закупоренных банок с мутновато-желтой жидкостью.

Ермаков та, Прохор та, Ботатырев та хваттерте ҫук.
Ни Ермакова, ни Прохора, ни Богатырева на квартире не было.

Юхса тухать ак! — шиклӗн кӑшкӑрчӗ те Ермаков Григорие ӳсӗррӗн кулкаласа каласа кӑтартрӗ:
Выльется! — испуганно воскликнул Ермаков и с широкой пьяной улыбкой, обращаясь к Григорию, сказал:

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика