Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуняшкӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ырӑ ҫынсене вилӗм ан сунтӑр тесе, Авдотья Дуняшкӑна ҫапса илнӗ, Василий куҫхаршисене ҫиленсе пӗркелентернӗ те, Степанида енне ҫаврӑнса: — Ҫакӑ вӑл, анне, сирӗн айванлӑхӑра пула ӗнтӗ, — тенӗ.

Авдотья шлепнула Дуняшку, чтобы не желала смерти добрым людям, а Василий сердито нахмурил брови и обернулся к Степаниде: — Это вы, маманя, забили ей голову.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Дуняшкӑна шифоньер та, пустав та тӗлӗнтермен.

На Дуняшку не производили впечатления ни шифоньер, ни сукно.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑй юратакан Дуняшкӑна ҫапла каларӗ:

Своей любимой Дуняшке она говорила:

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫакӑн пек пӗр иккӗленмелле мар йӗркене ҫынсем ӑнланманнинчен Василий тӗлӗннӗ, вӗсем Дуняшкӑна Авдотья Тихоновна тесе чӗннӗ, ӑна темле хӑйне евӗрлӗ Василирен уйрӑм пӗлтерӗшлӗ шутланӑ.

К удивлению Васи лия, люди не замечали этого несомненного обстоятельства, звали Дуняшку Авдотьей Тихоновной и придавали ей какое-то самостоятельное, отдельное от Василия значение.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Анчах Дуняшкӑна йытӑлла вӗрни килӗшрӗ.

Но Дуняшке понравилось лаять.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Хӗрӗм, эсӗ хӑвӑн грузовикна мӗншӗн ватса тӑкнӑ? — ӳпкеленӗ Авдотья Дуняшкӑна.

— Дочка, ты что ж свой грузовик изломала? — укоряла она Дуняшку.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Дуняшкӑна мӗн кӗтет-ха?

Что заповедное откроет Дуняшка?

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Юратнӑ юлташӗ умӗнче хӑйне шанӑҫлӑ та ырӑ кӑмӑллӑ тытрӗ, вылярӗ, юрларӗ, улӑхри кашни курӑка ачашшӑн лӑпкарӗ — ҫакна курнипе Василийӗн пырӗнче темскер кӑтӑкланса илчӗ: «Кун пеккине кӳрентересси — вӑл пӗчӗк ачана пӗр сӑлтавсӑр хӗнениех пулать», — шухӑшларӗ вӑл, Дуняшкӑна ачашласа.

Она так доверчиво и простодушно раскрылась навстречу радости, так играла, так пела, так оглаживала каждую травинку на лугу, что у Василия защекотало в горле: «Такую обидеть—все равно, что малого ребенка зря прибить», — Думал он, лаская Дуняшку.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

МТС-а юнашар яла куҫарнӑ хыҫҫӑн Василий Дуняшкӑна нумайччен курмарӗ.

МTC перевели в соседнее село, Василий уехал и долгое время не видел Дуняшку.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий Дуняшкӑна часах хӑнӑхрӗ, вӑл тӗрленӗ енчӗксемпе тутӑрсене чиксе ҫӳрерӗ.

Василий уже привык к Дуняшке, носил вышитые ее руками кисеты и платки.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Григорий ним шарламасӑр Дуняшкӑна чуптуса илчӗ:

Григорий молча поцеловал Дуняшку, сказал:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тумлан та чӗнсе кил Дуняшкӑна.

Одевайся и ступай покличь Дуняшку.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, умӗнчи стакана кӑштах ҫӗклесе, Григорипе Дуняшкӑна пуҫ тайрӗ.

Аксинья поклонилась Григорию и Дуняшке и только слегка приподняла от стола стакан.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗҫех Михаил, ҫенӗке тухса, хӑйра чулӗпе ҫӗҫӗ хӑйрарӗ, Дуняшкӑна каларӗ:

Вскоре Михаил вышел, в сенях он тщательно наточил на бруске нож, сказал Дуняшке:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫамрӑк пулин те, Дуняшкӑна пурнӑҫ ӑса вӗрентсе ҫитерме ӗлкӗрнӗ, ҫавна май вӑл харкашура-мӗнре хӑҫан парӑнмалла маррине, хӑҫан хирӗҫме пӑрахса ҫураҫмаллине аван пӗлет…

Несмотря на молодость, Дуняшка была уже умудрена житейским опытом и знала, когда в ссоре можно упорствовать, а когда надо смириться и отступить…

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тавай ҫенӗкре ҫывӑратпӑр, — терӗ вӑл Дуняшкӑна Кирилпа пулса иртнӗ пӑтӑрмах хыҫҫӑн виҫҫӗмӗш кунхине.

На третий день после случая с Кириллом он сказал Дуняшке: — Давай спать в сенцах.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшкӑна та кун пирки пӗрре кӑна мар каларӗ:

И не раз говорил Дуняшке:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл тухса кайсан, Ильинична ачасене картишне кӑларса ячӗ те Дуняшкӑна хытарса каларӗ:

После того как он ушел, Ильинична проводила детей во двор, сказала, обращаясь к Дуняшке:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшкӑна курсан, унӑн пӑтранчӑк куҫӗсем ҫуталчӗҫ, питне кӑшт палӑрмалла хӗрлӗ сӑн ҫапрӗ.

Мутные глаза его оживились, на лице проступил чуть приметный румянец, когда он увидел Дуняшку.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах ҫаран ути ҫулма тухиччен кӑшт маларах Дуняшкӑна ҫапла каларӗ:

Но незадолго до начала лугового покоса она сказала Дуняшке:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех