Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дунька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Дунька упӑшкин» — Медников юратакан лӑпкӑ, чее, пӑшӑлтка ҫын сӑмахӗсенче чӑнах та тӗрӗсси пурччӗ.

В словах Дунькина Мужа, кроткого, хитрого наушника, любимого Медниковым, — была правда.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унӑн рабочийӗсенчен пӗри, кукӑр ураллӑ салху ҫын, «Дунька упӑшки» тенӗскер, хӑйӗн хуҫи ҫинчен ҫапла калатчӗ:

Один из его рабочих, унылый, кривоногий человек, по прозвищу Дунькин Муж, говорил о своём хозяине:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Дунька!

Куҫарса пулӑш

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Ҫапла-ҫке, ухмах эсӗ, Дунька!

То-то дура ты, Дунька!

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

А эсӗ, Дунька, пӗл: ӗмӗрте ӗҫ тухмасть сан кунпа!

А ты, Дунька, так и знай: сроду не бывать этому делу!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дунька, ӑҫта эсӗ? — ҫинҫе сасӑпа ҫухӑрса ячӗ тахӑшӗ аялта, хурал пӳрчӗн крыльци умӗнче.

— Дунька, ты где? — тоненьким голосом пищало внизу у крыльца караулки.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дунька, кӑларса ывӑт кушака картишне.

Дунька, кошку выкинь на баз.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дунька!

— Дунька!

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун умне станицӑри хӑйӗн чун савнийӗ (казаксем хӑйсен еркӗнӗсене ҫапла чӗнеҫҫӗ) Дунька тухса тӑчӗ.

В станице ему представлялась Дунька, его душенька , как называют казаки любовниц.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ак ҫапла: кайрӑмӑр эпӗр — эпӗ, Анисия Егоровна, Ненила, Дунька

— Извольте-с: пошли мы, я, Анисья Егоровна, Ненила, Дунька…

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех