Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Гэнсан (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫук, — хуравларӗ Гэнсан Чу.

— Нет их, — ответил Гэнсан Чу.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

— Апла-тӑк… — кӑштах шухӑшласа тӑчӗ те Гэнсан Чу ҫапла хушса хучӗ: — Татӑлӑпӑр эпир унпа…

— Значит… — Гэнсан Чу задумался, — теперь мы с ним разделаемся…

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

— Ма тата? — уяр кунта аслати ҫапнӑ евӗр хыпӑнса ӳкрӗ Гэнсан Чу.

— Почему же? — воскликнул Гэнсан Чу с таким испугом, будто грянул гром среди ясного неба.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Вӑл вырнаҫса ларсанах Гэнсан Чу ун умне пырса яшт! тӑсӑлса тӑчӗ те ҫапла каларӗ:

Гэнсан Чу, как только Лао-цзы снова уселся, проговорил:

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Гэнсан Чу темрен тӗлӗннӗ.

Удивленный Гэнсан Чу.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Пӳрт тӳпине бамбук туйипе ҫапнӑ сасӑ кӑна илтӗнет, — Гэнсан Чу унта ҫакса янӑ кушӑхтарнӑ хур ашне илесшӗн тӑрмашать иккен.

Ее нарушил только стук бамбукового шеста о карниз крыши: это Гэнсан Чу достал подвешенного под стрехой гуся.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Гэнсан Чу тухрӗ.

Гэнсан Чу вышел.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Вӑл вырнаҫса ларсанах Гэнсан Чу ун умне пырса яшт! тӑсӑлса тӑчӗ те ҫапла каларӗ:

Гэнсан Чу, как только Лао-цзы снова уселся, сказал:

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Унӑн Гэнсан Чу ятлӑ вӗренекенӗ кӗчӗ те: — Учитель! Каллех Конфуций килчӗ! — терӗ тарӑхса шӑппӑн.

— Учитель! — войдя к нему, тихо, но с раздражением сказал его ученик Гэнсан Чу, — опять Конфуций пожаловал.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех