Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл ватӑлса ҫитнӗ ҫын.

Совсем она у меня старушкой стала.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Эпӗ хам ниҫта та тухмастӑп ӗнтӗ, ытлашши ватӑлса кайрӑм, вӑл мана пурин ҫинчен те каласа парать, тавтапуҫ ӑна.

Сама-то я никуда не хожу, остарела очень, а он, спасибо, всё рассказывает.

Ҫаран ҫинчи парӑс // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Паллах, эсир, анне, ватӑлса кайнӑ, мӗншӗн тесен эсир маншӑн пӑшӑрханатӑр, Анчах час-час ҫырма мана ҫапӑҫусем кансӗрлеҫҫӗ, манпа сирӗн хушӑмӑрти ҫул та ахаль ҫул мар.

Конечно, вы, мамочка, очень постарели, и это потому, что много за меня беспокоитесь, Но часто писать мне мешают бои, да и к вам от меня не простая дорога.

Тимофей Иванович // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӑл шухӑшлать: «Манӑн халӗ вӑй пур, ку чӗпӗ начар. Эпӗ ӑна тинӗс урлӑ каҫарӑп. Вӑл пысӑкланса вӑйланӗ, эпӗ ватӑлса вӗҫейми пулӑп. Эпӗ тӑрӑшнине аса илсе, вӑл мана пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна илсе ҫӳрӗ-ши?» — тет.

и подумал: теперь я силен, а он слаб, я перенесу его через море; а когда он станет велик и силен, а я стану слаб от старости, вспомнит ли он мои труды и будет ли переносить меня с места на место?

Ҫӑханпа чӗпписем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр арӑслан пит ватӑлса ҫитнӗ.

Лев составился.

Арӑсланпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр ачан аслашшӗ пит ватӑлса ҫитнӗ.

Стал дед очень стар.

Аслашшӗпе ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин шухӑшла пуҫланӑ: «Чӑнах та, анне ватӑлса начарланнӑ пулӗ ӗнтӗ, урӑх, тен, кураймӑп та, каяс; хӗрӗ лайӑх пулсан, авлансан та пырать», — тенӗ.

Жилин и раздумался: «И в самом деле: плоха уж старуха стала; может, и не придется увидать. Поехать; а если невеста хороша — и жениться можно».

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытти калать: «Вӑл акӑ епле: эпӗ хам хуҫа патӗнче вунпилӗк ҫул пурӑнтӑм, унӑн ҫуртне сыхларӑм, вӗреттӗм, ҫыртма сиксе ӳкеттӗм, акӑ ӗнтӗ халӗ ватӑлса ҫитрӗм, ҫӑварӑмра шӑл юлмарӗ, мана вара ҫуртран хуса ячӗҫ, ҫитменнине тата вӗчене туртапа ҫапса ҫӗмӗрчӗҫ. Халӗ ӗнтӗ хуҫаран аяккарах каяс тесе сӗтӗрӗнетӗп, хам ӑҫта кайнине хам та пӗлместӗп», — тет.

— А вот как: жила я у хозяина пятнадцать лет, его дом стерегла, лаяла и бросалась кусаться; а вот состарилась, зуб не стало,— меня со двора прогнали, да еще зад оглоблею отбили. Вот и волочусь, сама не знаю куда, подальше от старого хозяина.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл ҫул ҫинчех ӳссе ларатчӗ; хӑй ватӑлса кайнӑ, темӗн хулӑнӑш ӳснӗ, тен, пӗр вунӑ ҫултан кая та мар-и?

Росла она на самой дороге и была такая старая и толстая, что ей не могло быть меньше 10 лет.

Йывӑҫсем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрени // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ман пахчара ватӑлса ҫитнӗ тут йывӑҫҫисем пурччӗ.

У меня были старые тутовые деревья в саду.

Пурҫӑн хурчӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗтаврӑниччен, ак, ватӑлса та ларӗ.

А вот когда я через два года вернусь, она уже состарится.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшӗ сасартӑках ватӑлса кайнӑ, пуҫӗ чӗтренӗ.

Она сразу стала старенькой, у нее дрожала голова.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Африка ҫӗрӗнче икӗ ҫул та вунӑ уйӑх ҫул ҫӳресе, йывӑрлӑхпа ҫитменлӗхсене тӳссе, вӑл вӑтӑр пиллӗкрех ватӑлса кайнӑ.

Он постарел в тридцать пять лет от трудностей и лишений путешествия через весь Африканский материк, которое заняло два года и десять месяцев.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Надежда Самойловна ӑна аран палларӗ: юлашки вӑхӑтра вӑл питӗ ватӑлса кайнӑ, пӗтӗмпех курпунланса ларнӑ.

Надежда Самойловна с трудом узнала его: так он постарел, сгорбился за последнее время.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак кунсенче амӑшӗ мӗн тери курпунланса, ватӑлса кайнине вӑл аванах курать.

Он видел, как сгорбилась, постарела за эти последние дни мать.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

…Темӗн пысӑкӑш лапсӑркка Громила, чылай ватӑлса ҫитнӗскер, хӑйӗн йӑвинче нимӗн хускалмасӑр выртать.

…Громадный лохматый Громила, уже старый годами, неподвижно лежал в конуре.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кайран вара, ватӑлса ҫитсен, вӗсем Бурлуна тытнӑ та, урисене сӑнчӑрласа, хӑйсен чи пысӑк начальстви патне илсе пынӑ.

А потом как подошла старость, поймали они Бурлу, заковали в кандалы и привели до своего самого большого начальства.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Служить туса пӗтерсен вӗсем киле ватӑлса тата ӗҫлеме юрӑхсӑр пулса таврӑннӑ, хӑйсен ӗмӗрне вӗсем ыйткалакаласа пурӑнса ирттернӗ.

Отслужив, они возвращались домой стариками-инвалидами, непригодными к работе, и кончали свой век в бедности и нищете.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Пӳртре эпир питех те ватӑлса ҫитнӗ старике анчах тӗл пултӑмӑр.

В избе мы нашли только одного дряхлого, совсем седого старика.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Куҫсем ватӑлса ҫитрӗҫ ӗнтӗ…

Стар я глазами стал…

Адмиралтейски верфь // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.