Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ватӑлса (тĕпĕ: ватӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эхер мана ватӑлса ҫитичченех пурӑнма пӳрсен тата калавӑм хам ватӑличченех пурӑнайсан, эпӗ ҫитмӗлти старик пулса тӑрсан та хальхи пекех ӗненмелле мар ачалла ӗмӗтсемпе йӑпанасси пирки пӗртте иккӗленместӗп.

Я убежден в том, что, ежели мне суждено прожить до глубокой старости и рассказ мой догонит мой возраст, я стариком семидесяти лет буду точно так же невозможно ребячески мечтать, как и теперь.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мана вӗрентнӗшӗн питӗ пысӑк тав сире, савнӑ чунӑм, анчах эпӗ ватӑлса ҫитрӗм ӗнтӗ…

— Очень вам благодарна, мой милый, что вы меня учите, только уж я стара слишком…

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫавӑнтан вара вӑл Жиреншепе Карашаша тивмен, вӗсем иккешӗ мӗн ватӑлса ҫитичченех пӗрле телейлӗ пурӑннӑ.

С той поры он оставил Жиренше и Карашаш в покое, и они счастливо прожили вместе до глубокой старости.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Хӑвӑн аннӳ саншӑн ватӑлса кайнипе!

Что из-за тебя мать состарилась!

22 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Манӑн анне яланах: эпӗ саншӑн ватӑлса кайрӑм, тетчӗ.

Моя мать всегда говорила, что она из-за меня состарилась.

22 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Сирӗн чирӗрсем ҫинчен, эсир пӗр-пӗчченех пурӑнни ҫинчен тата епле хӑвӑрт ватӑлса пыни ҫинчен шухӑшлатӑп…

— О болезнях ваших, одиноком вашем житье и как вы скоро стареете…

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Карчӑк сиксе чӗтрет, аллисене халсӑррӑн хускаткаласа, хӑйӗн ватӑлса ҫитнӗ, хуйхӑ-суйхӑпала иртнӗ кун-ҫул лутӑркаса типӗтнӗ ӳт-пӳне таса мар ҫӗтӗк-ҫатӑкпа чӳркекелет.

Старуха тряслась и неверными движениями рук кутала дряхлое, разбитое горем и временем тело в грязные лохмотья.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫулталӑкран хӗрарӑм начарланса, ватӑлса кайни староста ҫав приказа тӗп-тӗрӗс пурнӑҫласа пынине кӑтартнӑ.

Похудев, состарясь через год, она на себе носила доказательства, что приказ был исполнен в точности.

III // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Вӑхӑтсӑр ватӑлса кайнӑ, алли-ури чӗтӗрекен амӑшӗ ӑна хирӗҫ тухнӑ.

Раньше времени поседевшая, трясущаяся мать вышла к нему навстречу.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл мӗнле ватӑлса ҫитнине эсӗ ӑнланса та илейместӗн.

Ты не можешь представить, какой он стал старенький!..

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗтӗмпех аса килет: «Медуза» баркас путни те, манӑн аслӑ пиччем вӑхӑтсӑр путса вилнӗ хыҫҫӑн шалтӑрах ватӑлса кайнӑ аннен куҫҫулӗ те, Хура скаласем патӗнчи йӑмӑх хӗрлӗ хӗвеланӑҫӗ те, скала айӗнчи пещерӑсене хумсем пырса ҫапнӑ тӗксӗм шавсемпе кирка сассисем те…

Припоминается все: и гибель баркаса «Медузы» и рыдания матери, постаревшей после безвременной смерти старшего сына, представляется червонный закат у Черной скалы, глухие удары волн о скалы и такие же глухие удары кирки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпир вӑхӑтсӑр ватӑлса кайрӑмӑр.

Мы состарились раньше срока.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн ҫинҫе пичӗ ҫирӗппӗн курӑнса кайрӗ, ҫавӑнтах вунӑ ҫула яхӑн ватӑлса кайнӑн туйӑнчӗ.

Тонкое лицо её становилось суровым, замкнутым, сразу как-то состарилось лет на десять.

Эпир — совет ҫыннисем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 127–144 с.

Унӑн пичӗ-куҫӗ темле сасартӑк туртӑнса, ватӑлса кайнӑ пек пулчӗ.

Его лицо как-то сразу осунулось, постарело.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ватӑлса кайнӑ вӑл: питҫӑмартийӗсен ҫамрӑк чухнехи чӑмӑрлӑхӗ ҫухалнӑ, ылтӑн тӗслӗ ҫамрӑк ӳчӗ куштӑрканӑ, ҫамки ҫинчи путӑк йӗрсем тарӑнланса кайнӑ, пӑхкаланисем начальникле, сивӗрех.

Он постарел: исчезла юношеская округлость щек, кожа загрубела, на лоб легли морщины, взгляд стал строже, как у начальника.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анне сисӗнмеллех ватӑлса пычӗ, ҫӑмӑл мар ӗнтӗ пире унӑн ҫулӗсем епле иртсе пынине курса тӑма.

Старела мама на наших глазах, и нелегко было наблюдать ее увядание, хотя для нас она попрежнему была прекрасна.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тен, эсӗ ҫӗр айӗнчи йӗрӗнтерсе ҫитернӗ заводра тарҫӑра асапланатӑн пулӗ, вунсакӑр ҫултах ватӑлса кайрӑн пулӗ?

Может, изнываешь рабыней на подземных опостылевших заводах, состарившись в свои восемнадцать лет?

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ӗнерхи майлах ватӑлса кӑвакарнӑ евӗр туйӑнакан ҫумӑрпа тӗксӗм сӑнлӑ фермӑсем, семафор пек пӗлӗтелле кармашакан пусӑ тарасисем ҫул тӑршшипе аякра курӑнаҫҫӗ.

Как и вечером, вдоль дороги виднелись вдали все те же фермы, заретушированные седым дождем, с журавлями колодцев, поднятыми, как семафоры.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ватӑлса ҫитсен, Евгений… хӑҫан та пулин аса ил ҫак шыва… ӑҫта пулнине, кампа ӗҫнине.

— Когда будешь, Евгений, уже стариком… вспомни когда-нибудь этот ручеек, где это было и с кем ты пил.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӑвакарса, ватӑлса кайсан та, эпӗ ӑна улталаман пулӑттӑм.

Поседеть, состариться, а я все оставался бы ей верен.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех