Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анфисушка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ҫапла», тесе каласа панӑ кайран ҫынсем пурӑнакан пӳртре Анфисушка: «шӑрӑх кӑнтӑрла сурӑхсем пуҫӗсене уснӑ пек, иккӗш те юнашар пуҫӗсене усса ӳкрӗҫ», тӗнӗ.

«Так, — рассказывала потом в людской Анфисушка, — рядышком и понурили свои головки, словно овечки в полдень…»

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анфисушка ӑна нимӗн калама пултараймасть.

Сама Анфисушка ничего не умела сказать ей.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Кил-ҫуртра иртенпех пурте салхуланчӗҫ; Анфисушка аллисенчен савӑт-сапа тухса ӳкме пуҫларӗ; Федька та пулин нимӗн тума аптрарӗ те аттине хыврӗ.

С утра уже все приуныло в доме; у Анфисушки посуда из рук валилась; даже Федька недоумевал и кончил тем, что снял сапоги.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Арина Власьевна чей ӗҫме пыма ыйтма хушрӗ, — терӗ Анфисушка, пӗр пысӑк чашка хӑмла ҫырли илсе иртнӗ чухне.

— Арина Власьевна приказали просить чай кушать, — проговорила Анфисушка, проходя мимо с огромным блюдом спелой малины.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӗсене кӗмсӗркке атӑсем тӑхӑнса янӑ Федька пӑхрӗ, ӑна ку ӗҫсенче чӑх-чӗп пӑхакан, кӗпе-йӗм ҫӑвакан вырӑнӗнче ӗҫленӗ Анфисушка ятлӑ ключница — хастар сӑн-питлӗ, хӑнчӑр куҫлӑ хӗрарӑм пулӑшса тӑчӗ.

Прислуживал Федька, видимо обремененный необычными сапогами, да помогала ему женщина с мужественным лицом и кривая, по имени Анфисушка, исполнявшая должности ключницы, птичницы и прачки.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех