Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Алӑсене (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хамӑн мӗнпур тимлӗхӗме ӳт-пӗвӗн ҫак пайӗсем ҫине уйӑртӑм, алӑсене ҫӗкленме, сюртука тӳмелеме, ҫӳҫе якатма хушрӑм (вӗсем ҫав вӑхӑтра чавсасене темле ытла ҫӳле ҫӗклерӗҫ), урасене вара алӑк патнелле утма хушрӑм, вӗсем ҫакна пурнӑҫларӗҫ, анчах темшӗн питӗ ҫирӗппӗн е ытла ҫепӗҫҫӗн яра-яра пусрӗҫ, уйрӑмах сулахай ура тӑтӑшах чӗрне вӗҫҫӗн тӑма хӑтланчӗ.

Я устремил на эти члены все внимание, велел рукам подняться, застегнуть сюртук и пригладить волосы (причем они как-то ужасно высоко подбросили локти), а ногам велел идти в дверь, что они исполнили, но ступали как-то очень твердо или слишком нежно, особенно левая нога все становилась на цыпочку.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Дубков карт валеҫме шутламарӗ, вӑл тӑрса пирӗн алӑсене чӑмӑртарӗ, пире вырнаҫтарса лартрӗ те чӗлӗмсем сӗнчӗ, эпир чӗлӗм туртма килӗшмерӗмӗр.

Дубков, однако, не стал сдавать карты, а встал, пожал нам руки, усадил и предложил трубки, от которых мы отказались.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗррехинче ман пуҫа: телей тулашри сӑлтавсенчен мар, ҫав сӑлтавсем ҫине хамӑр епле пӑхнинчен килет, тертсене тӳссе ирттерме хӑнӑхнӑ ҫын телейсӗр пулма пултараймасть, текен шухӑш пырса кӗчӗ те, эпӗ, хама ӗҫе хӑнӑхтарас шутпа, Татищев лексиконӗсене пилӗкшер минут хушши алӑсене тӑсса тытса тӑтӑм, алӑсем тем тери ыратсан та тӳсрӗм, е чӑлана кӗрсе, хама ҫара ҫурӑм тӑрӑх кантӑрапа куҫҫуль тухичченех ҫатлаттартӑм.

Раз мне пришла мысль, что счастье не зависит от внешних причин, а от нашего отношения к ним, что человек, привыкший переносить страдания, не может быть несчастлив, и, чтобы приучить себя к труду, я, несмотря на страшную боль, держал по пяти минут в вытянутых руках лексиконы Татищева или уходил в чулан и веревкой стегал себя по голой спине так больно, что слезы невольно выступали на глазах.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унта эпӗ чӗркуҫлентӗм те алӑсене хуҫлатса кӑкӑр умне тытрӑм, хама ҫӑлнӑшӑн атте турра тав турӑм, вара канлӗн ҫывӑрма выртрӑм.

Там я стал на коленки, сложил руки, поблагодарил отца небесного за свое спасение и с покойным чувством заснул.

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн тумалла-ха ман? — ним тума аптраса, алӑсене сулкаларӑм эпӗ.

Что мне делать? — говорил я, размахивая руками.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пур енчен те ман паталла ҫап-ҫутӑ тумтирсем тӑхӑннӑ ҫамрӑк перисем вӗҫсе пыраҫҫӗ те тутаран чуп тӑваҫҫӗ, хаклӑ йышши парнесемпе сапаҫҫӗ, эпӗ вӗсем еннелле алӑсене тӑсатӑп та анчах пӗрне те алла илейместӗп, тулпарӑма та тытса чараймастӑп.

Со всех сторон ко мне прилетают молодые люди в ярких одеждах, целуют в губы, посыпают дорогими подарками, я протягиваю к ним руки, но ни одной не могу взять в руки и не могу удержать за лыжи.

Виҫӗ сунарҫӑ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 40–44 с.

Алӑсене каялла пӑрса тытрӗҫ.

Руки мне закрутили.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Алӑсене?

— Руки?

54 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпӗ, пӗр кун Колышкин выртнӑ пекех, алӑсене пуҫ айне хурса, тӗттӗмелле пӑхса шухӑшласа выртрӑм.

Я лежал, как тогда Колышкин, подложив руки под голову, смотрел в темноту и думал.

51 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Алӑсене усса ларма та пулать?

Можно сложить руки?

48 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӗсен хушши — алӑсене тӑсмалӑх кӑна.

На расстоянии вытянутых рук.

35 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпӗ алӑсене шӑлса тасатрӑм та ытти пӳлӗмсем тӑрӑх кайрӑм.

Я вытер руки и пошел по другим спальням.

4 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпӗ алӑсене хуҫатӑп-и мӗн?

А кто знает — вдруг я сломаю руку?

III // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.

Мӗншӗн сиртӗн мӑю ҫинчен ӑшӑ алӑсене?

Зачем ты снимаешь со своих плеч ее руки?

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Шыв ҫийӗн алӑсене тӑсатӑп, Маринка ӳпне тӑсӑлса выртать те урисемпе шамшӑртаттарма тытӑнать.

Я вытягиваю руки, Маринка ложится на них животом и начинает отчаянно колотить по воде ногами.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Е эпир чуллӑ сӑрт ҫине улӑхнӑ чухне те пӗр-пӗрне пӑрахса хӑвармарӑмӑр пулсан, мӗншӗн-ха сӑрт айне аннӑ чухне алӑсене вӗҫертсе ярас?

Если мы не оставили друг друга, когда поднимались на скалистую гору, то почему, спускаясь под гору, мы расцепим свои руки?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халех маскарад хыҫҫӑнхи тума пӑрахатӑп, алӑсене ҫӑватӑп, вара тытӑнӑпӑр…

Сейчас разоблачусь после маскарада, поскоблю эпидермис — и начнем…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Юлашкинчен Яков ман алӑсене вӗҫертрӗ.

Яша отпустил, наконец, мою руку.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн аллисем манӑн мӑя, питҫӑмартисене, ҫӳҫсене, алӑсене хыпашласа тухрӗҫ.

Ее руки ощупывали меня — шею, щеки, волосы, руки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн ӗҫе хӑнӑхнӑ аллисем манӑн алӑсене ҫатӑртаттарса чӑмӑртаса тытрӗҫ.

Ее натруженные руки сжимали мои.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех