Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аксинйӑран (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑмах май тенешкел, чӳрече хупма тухнӑ Аксинйӑран Степан чакас пирки мӗн шухӑшлани ҫинчен ыйтса пӗлчӗ.

Кстати, спросил у Аксиньи, выскочившей закрыть ставни, про Степана — думает ли ехать в отступ?

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ыйтса пӗл Аксинйӑран, ӗлӗк кӳрентернисене манса, упӑшки патне таврӑнмасть-и?» — хушса янӑ Степан Аникушка арӑмне.

Степан наказал Аникушкиной жене: «Выспросишь у Аксиньи, не вернется ли она к мужу, кинув прошлые обиды?»

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӗрипе пур пӗрех вӑл Аксинйӑран хӑпма пултараймарӗ; Аксинья ӗлӗкхи пекех ӑна йывӑррӑн та хистевлӗн хӑй патне илӗртсе тӑчӗ.

Сердце жило у Аксиньи, к ней потянуло попрежнему тяжело и властно.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Акӑ вӑл — упӑшки пӑрахнӑ законнӑй арӑм, хуйхӑпа халтан кайнӑскер, ун умӗнче мӗскӗнленсе тӑрать: акӑ вӑл, Аксинйӑна вӗри куҫҫульпе ҫунтарнӑскер: ун айӑпӗпе Григорирен кашни уйрӑлмассеренех Аксинья чӗрине йывӑр суран юнлантарчӗ; тунсӑх пуснипе Аксинья вилес пек асапланнӑ самантсенче ак ҫак хӗрарӑм ӗнтӗ Григорие ҫупӑрласа ачашланӑ, тен, Аксинйӑран, пӑрахӑҫа юлнӑ ӑнӑҫсӑр юратуллӑ хӗрарӑмран, тӑрӑхласа кулнӑ пулӗ.

Вот она — законная брошенная жена — стоит перед ней приниженная, раздавленная горем; вот та, по милости которой исходила Аксинья слезами, расставаясь с Григорием, несла в сердце кровяную боль, и в то время, когда она, Аксинья, томилась в смертной тоске, вот эта ласкала Григория и, наверное, смеялась над нею, неудачливой, оставленной любовницей.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑна темшӗн хӑйӗн малашнехи пурнӑҫӗ пӗтӗмпех Аксинйӑран килессӗн туйӑнчӗ; тархасласа ӳкӗте кӗрт ӑна, Аксинйӑна — вара каллех ун патне телей те, Григорий те таврӑнмалла.

Ей почему-то казалось, что от Аксиньи зависит все, и упроси она ее — снова вернется Григорий и былое счастье.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темӗнччен ыйтса тӗпчет вӑл Аксинйӑран унӑн ӗлӗкхи пурнӑҫӗ ҫинчен, ашшӗнни пекех хулӑн сассине вылянтарать, ҫӑлкуҫӗнчи шыв пек ҫутӑ куҫӗсемпе ясаррӑн пӑхса ларать.

Он подолгу расспрашивал Аксинью про ее прежнее житье, играл низкими нотками такого же, как и у отца, голоса, похабничал светлыми, как родниковая вода, глазами.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн тума чупса килнӗ вӑл? — тесе ыйтрӗ Аксинйӑран, пирус тӗтӗмне икӗ хутчен сывласа илнӗ май.

— Чего она прибегала? — спросил между двумя затяжками.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, малалла пӑхса, Аксинйӑран иртсе каймах пуҫланӑччӗ, анчах сасартӑк утне саламатпа чӑштах тиверчӗ.

Григорий, глядя перед собой, почти проехал мимо и вдруг огрел мирно шагавшую кобылу плетью.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех