Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шӑкпа пӑха ӑша илекен ҫын ирсӗр этем шутланать, ҫавӑнпа та унӑн чиркӳн таса япалисене: кӗлтуса тасатнӑ шыва та, просвира та, артоса та, Туррӑн таса Ӳчӗпе Юнне те ӑша илме юрамасть.

Куҫарса пулӑш

Юлашкинчен калани // Виталий Енӗш. Енӗш В.Г. Чи пӗчӗк патшалӑх: Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2009. — 287 с. — 209–250 с.

Славик, пурнӑҫра пӗрремӗш хут хӑй пичӗ ҫинче ҫунтаракан вӗри сывлӑша, хӑйӗн ӳчӗпе вӗри кӗлеткене туйса, ним тӑва пӗлми пӑлханса, аптраса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Славик // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 56–82 с.

Вӑл хӑйне ун умӗнче айӑплӑ пек, чунӗпе те, ӳчӗпе те, нихҫан тасалми вараланнӑ пек туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Ку чунӗпе, ӳчӗпе те каччӑ-и тен?!»

Куҫарса пулӑш

IX // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Пухӑннӑ усал ҫил-тӑвӑла ӑшра путарсан Аспарӑн ӳчӗпе пӗрлешсе пӗр ҫулпа ҫӳренӗ пек туйӗнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Кашкӑр ҫури — Хура ҫӑлтӑр // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Хан ӳчӗпе йӑлтах вилнӗ ӗнтӗ, ун шӑм-шакӗ ҫиччӗмӗш уйӑх ҫӗрнӗҫем ҫӗрсе пырать, таврана сывлама май ҫук усал шӑршӑ сарать.

Куҫарса пулӑш

1. Хан керменӗнче // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ӳчӗпе ӑсне-тӑнне силлекен хӑнӑхман шӗвеке ӗҫнӗрен хӗрелсе Джесси стакана ҫав тери телейлӗн, ҫирӗппӗн пушатрӗ — чыхӑнса та каймарӗ.

С твердостью, хотя покраснев от непривычного питья, сотрясающего тело и разум, Джесси осушила стакан так счастливо, что даже не поперхнулась.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Симбо хапхинче чарӑнчӗ те Гент — хура ҫынсем япаласене япаласемпе ылмаштара-ылмаштара кайнине чарӑнса тӑрсах сӑнать; негрсем пӗр-пӗрин капӑр пусма тӗркисене хыпашлаҫҫӗ, вӗсенчен ӳчӗпе перӗнеҫҫӗ; нумайӑшӗ шӑрҫасемпе капӑрланнӑ ӗнтӗ, хура ӳтрен ҫыхса лартнӑ пӑхӑр пӑралук спиралӗ нумай алӑ ҫинче йӑлтӑртатать.

В воротах симбо Гент остановился, смотря, как черные, выменяв провизию, уходили, хватая друг у друга цветную материю и прикладывая ее к телу; на многих уже красовались бусы, и не одна спираль медной проволоки, намотанной на руку, блестела на черной коже.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кисреннӗ ӑнӗпе тата талккӑшпех ыратакан ӳчӗпе танлаштарсан — вӗсен чун хавалӗ нимӗнле чӑрмав-чарака та парӑнмасть.

В противовес оглушенному сознанию и сплошь больному телу, их дух не уступал никаким препятствиям, напоминая таран.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Амалия — чун-чӗрипе те ӳчӗпе таса, кӑмӑллӑ хӗр.

Это была малютка, весьма чистоплотная и невинная.

II. Юрату // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Вӑл шӑпланчӗ, — кӑмӑл-туйӑмӗпе те, ӳчӗпе те, — чарӑнчӗ те куҫӗсенчен вӑйпах хӑйпӑтса сирнӗ пӗчӗк алӑсене чуп турӗ.

Он умолк, разбитый нравственно и физически, — умолк и поцеловал маленькие, насильно отнятые от глаз ладони.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл ҫӗкленчӗ; ӗшенмеллипех ӗшеннӗрен, хурлӑха пула пуҫӗ ҫаврӑнать; ӑна илтменскерпе, илтме мехел ҫитерейменскерпе ӳчӗпе те пулин ҫывӑхрах пулас йӳтӗмпе хӗр хӑйӗн сивлек кӗпин ҫӳлти тӳмисене вӗҫертрӗ, унтан тӗмескерен ҫара кӑкӑрӗпе таччӑн та ачашшӑн лӑпчӑнчӗ, — ҫав тери тачӑ — унӑн тутипе пичӗ те тӑпрана перӗнеҫҫӗ.

Она встала, с головой, кружившейся от изнурения и печали, расстегнула верхние пуговицы мрачного своего платья, чтобы хотя телом быть ближе к тому, кто не слышал и не мог слышать ее, и, склонясь к насыпи, крепко, нежно приникла к ней нагой грудью, — так крепко, что губы и лицо ее прижались к земле.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Нок хӑйӗн унчченхи тискер, йывӑр пурнӑҫӗ пирки уйлама пикенчӗ: вараланчӑк юрату, тӗрме, мӑнаҫлӑ ӑншӑртпа киленсе ҫынсене хирӗҫ тӑни, ӳчӗпе мар пулин те чунӗпе вӗсенчен яланлӑхах уйрӑлма тӗв туни; хуҫӑлнӑ пурнӑҫсен шанчӑклӑ, ҫепӗҫ ҫулташне ҫеҫ — ӗмӗте — юратни…

Нок принялся думать о своем диком, тяжелом прошлом: грязном романе, тюрьме, о решении упиваться гордым озлоблением против людей, покинуть их навсегда, если не телом, то душой; о любви только к мечте, верной и нежной спутнице исковерканных жизней.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Пӗтӗм пурнӑҫ этем ӳчӗпе юнӗнчен ылтӑн кӑларас ӗҫӗн процесӗ пулса тӑрать.

И вся жизнь есть процесс выжимания золота из мяса и крови человека.

Мораль хуралҫи // А. Петров. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 62–75 с.

Лӑпкӑ кӗтес кирлӗ те — хӗрарӑм кирлӗ, эпӗ ӑна хамӑн кӑмӑл пулсанах чуптӑвам, а вӑл мана тӳррӗн — чунӗпе те, ӳчӗпе те — ответ парса тӑтӑр, — акӑ мӗн!

Надобно только угол тихий и — бабу, чтоб я ее целовал, когда хочу, а она мне честно — душой и телом — отвечала, — вот!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пӗве — ҫинҫе юпа пек, ӳчӗпе ҫӳҫӗн, куҫ хӑрпӑкӗн тӗсӗ — тӗксӗм сарӑ.

Фигурка столбиком, и тот оттенок волос, ресниц, кожи, который принято называть ореховым.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Катюшӑн сарӑ, ахаль ҫӳҫлӗ пуҫне, хӗвелпе пиҫсе хӑмӑрланнӑ ӳчӗпе кӗпи хушшинчи ҫутӑ йӑрӑма, Катюшӑн пит ҫӑмартинчен тӗревленнӗ, вӑрӑм туна ҫыртнипе шыҫнӑ чӑмӑрне тӗсет.

Поглядывает на русую, простоволосую голову Катюши, на загорелое плечо со светлой полоской кожи между загаром и платьем, на Катюшин, с укусом комара, кулачок, подперевший щёку.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сергей йывӑҫ айне ларчӗ, ывӑнса супнӑ ӳчӗпе йывӑҫ ҫумне тӗршӗнчӗ те куҫне хупрӗ.

Он сел под дерево, прижался к его стволу изнемогшим от усталости телом и зажмурил глаза.

VI // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Ут кӗрсе ҫитмен ӳчӗпе тек-текех тӗршӗнӗ ӗнтӗ вӑл ман ҫума, чун кӗрсе ҫитмен чунӑпе тек-текех ӑшӑтӗ ӗнтӗ ман чуна.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑл Христос ӳчӗпе юнне хуракан ковчега илсе, пуҫӗ тӗлӗнче ҫӳле ҫӗклерӗ те, ҫӗре вӑркӑнтарса печӗ.

Он схватил чашу со Святыми Дарами, поднял высоко над головой и бросил с размаху на пол.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.