Шырав
Шырав ĕçĕ:
ҫӗлӗксӗрри (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗри, пуҫне хырса янӑ пирки темӗнле сӑнсӑрланса кайнӑ рекручӗ, кӑвак карттусне ӗнси ҫине лартса, балалайкӑпа питӗ ҫивчӗ вылянӑ, тепри, ҫӗлӗксӗрри, хӑрах аллине ҫурштоф эрех тытса, эртел варринче ташланӑ.
XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.
Хӑй ҫӗлӗксӗрри ҫинчен манса кайса, вӑл старшинасем пек хӑвӑрт, чышкӑпа честь пачӗ.Забыв, что без шапки, он козырнул по старшинскому фасону: порывисто, кулаком.
VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Страницăсем:
- 1