Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулӑмӑн (тĕпĕ: ҫул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ал лаппи пек сарлака ҫулӑмӑн тӗсӗ вара пӗчӗк ҫуртанни пекех, ҫулӑм хӗррисем шупка, варринчи хӗрлӗлӗхӗ питӗ вӑйлӑ.
Куҫарса пулӑш

Асамлӑ ҫул // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 54–62 с.

Вӑл янкӑр шуранка, кулӑсӑрах хаваслӑ тата чӗрӗ-хатӑр; куҫ шӑрҫисен чи-чи тарӑнӑшне кисретнӗ хаваслӑх куҫсен ахаль кулли ҫеҫ мар; вӗсенче ӑссӑр ҫивӗчлӗх, пӗлтерӗшлӗхпе шухӑш темӗн чухлӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫавӑнпа та малтанхи самантра ҫакна эпӗ ҫулӑмӑн улшӑнчӑк-вылянчӑк чӗтренӗвӗн витӗмӗ-тӗр терӗм; ҫапах та иккӗленӳ пулма пултараймасть: сунарҫа темӗн ҫав тери хытӑ аптӑратать.
Он был ярко бледен, весел без улыбки и оживлен; веселье, поразившее самую глубину его зрачков, не было простым смехом глаз; в нем светилось столько безумной остроты, значительности и мысли, что я в первый момент отнес это на счет изменчивых колебаний пламени; однако не могло быть сомнений, что охотник испытывает нечто в сильнейшей степени.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Унпа пӗрлех пархӑт хуралӑха Вут чӗмӗ, ҫулӑмӑн хаваслӑ, сиккеленчӗк чӗмӗ вӗҫсе ҫухалчӗ.
И вместе с ним отлетел в бархатную черноту дух Огня, веселый, прыгающий дух пламени.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Унра ҫулӑмӑн вӗҫӗмсӗр улшӑнакан сӗмӗсем, мӑкӑнь ҫеҫкисем, хӗрлӗ кӑвак е хӑмӑр кӑвак тӗссен вӑййи курӑнмаҫҫӗ; сенкерлӗх те, урӑх пӗр-пӗр тӗс мӗлки те — иккӗлентерекенни урӑх нимӗн те ҫук.
В нем не было смешанных оттенков огня, лепестков мака, игры фиолетовых или лиловых намеков; не было также ни синевы, ни тени — ничего, что вызывает сомнение.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫав самантрах пӳрт тӑррине ҫулӑмӑн юн пек хӗрлӗ сӑннисем шӑтарса кӗчӗҫ.
И тотчас же крышу пронзили кровавые копья пламени.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Темиҫе ҫекунда хушши эпир, ним тума пӗлмесӗр, хӗвел ҫуттинче тӗссӗрленнӗ ҫулӑмӑн сарӑ чӗлхисем стенана ҫуланине, вӗсем сарай тӑрнелле авӑнса хӑпарнине пӑхса тӑтӑмӑр.
Несколько секунд мы оторопело смотрели, как деловито жёлтые языки огня, обесцвеченные ярким солнцем, лижут стену, загибаются на крышу.

Правительство магнит уйне сирчӗ, икӗ енчен те тӳрем ҫийӗн, ҫапӑҫакансем ҫийӗн вутлӑ мӗлкесем ташлаҫҫӗ, кӑвакрах ҫулӑмӑн юхан шывӗсемпе сирпӗнеҫҫӗ.
Правительство сняло магнитное поле, и с обеих сторон запрыгали над площадью, над дерущимися, затанцевали огненные мячики, лопаясь ручьями синеватого пламени.

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсен сирпӗнӳ вӑйӗ хӑрушла, — ҫулӑмӑн виҫӗ кӗлти айккӑн-хӑяккӑн ывӑтӑнчӗ, чул муклашкисем, салтаксем, машина таткисем сывлӑшалла вӗҫеҫҫӗ, таврара — тусан, йӳҫӗ тӗтӗм, марсиансем уласа ячӗҫ те малалла ыткӑнчӗҫ.
Сила их взрыва была ужасна, — метнулись три снопа пламени, полетели в воздух камни, солдаты, куски машин, площадь закуталась пылью и едким дымом, марсиане завыли и пошли на приступ.

Инҫетре, ҫурҫӗр-хӗвел анӑҫӗнче, хӑмӑр кӑвак тусем вӗҫе-вӗҫӗн тӑсӑлаҫҫӗ, — вӗсем ҫулӑмӑн хытса ларнӑ чӗлхисем пек шӗвӗр вӗҫлӗ те тикӗс мар.
Вдали, на северо-западе, поднималась лиловая гряда гор, острых и неровных, как застывшие языки пламени.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӗтӗмлӗ ҫулӑмӑн малтанхи хӗлхемӗ унӑн усӑнса тӑракан ҫӳҫне ӗнтсе илнӗ, питне пӗҫертнӗ, Аранда тутисене сиктернӗ, темӗскер каласшӑн пулнӑ.
Первый язык дымного пламени лизнул его свесившиеся волосы и опалил лицо, Аранда пошевелил губами, точно хотел что-то сказать.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Акӑ ӗнтӗ ҫулӑмӑн чӗлхисем хӑмӑшпа витнӗ пӳрт ҫийӗн хӑпараҫҫӗ; акӑ, касса тунӑ, илемлетнӗ, кӑвак сӑрпа сӑрланӑ чӳрече янаххисем тӑрӑх хӑпараҫҫӗ.
И вот уже поднимаются языки пламени к камышовой крыше вот, гудя, лижет оно резные, расписанные цветами, голубые наличники и ставни.

145 полк ялавӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 145–155 с.

Ҫулӑмӑн пӗчӗк хӗрлӗ чӗлхи ҫийӗн хӑрӑм мӑкӑрланать.
Струйка копоти потянулась вверх над маленьким красным язычком.

Шапа хуранӗсенчен тунӑ мӑй ҫыххи // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Васильев аллине туртса илчӗ те кӑвак ҫулӑмӑн ҫип-ҫинҫе чӗлхине курчӗ.
Васильев отдернул руку и увидел тонкий язычок голубого пламени.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Сасартӑк унтан ҫулӑмӑн хӗрлӗ чӗлхисем шӑтарса тухрӗҫ.
Сквозь него вдруг пробились красные языки пламени.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сӳнекен ҫулӑмӑн ҫути башньӑн тепӗр енчи тӳрем сӑртлӑха ӳкет, ҫавӑнпа та тӳремсӑртлӑх е ҫуталса илет, е каллех тӗттӗмленет.
Те же отсветы падали на плоскогорье, по ту сторону башни, и оно то становилось отчетливо видным, то исчезало, когда клубы дыма заволакивали огонь.

III. Командир плащӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Кӑвайт ялкӑшсах ҫунать, ун тавра сӑн-сӑпатсӑр мӗлкесем ҫулӑмӑн савӑнӑҫлӑ вӑййине сӑнаса чӗтресе тӑраҫҫӗ.
Костер горел ярко, и безлицые тени дрожали вокруг него, изумленно наблюдая веселую игру огня.

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫулӑмӑн хаваслӑ та ҫивӗч чӗлхисем, сарӑ та хӗрлӗскерсем, пӗр-пӗринпе ыталанса вылярӗҫ, хӗм сапса ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, ҫунакан ҫулҫӑсем вӗҫрӗҫ, ҫав вӑхӑтрах пӗлӗтри ҫӑлтӑрсем, ҫав хӗмсем ҫине пӑхса, вӗсене хӑйсем патнелле илӗртсе кулчӗҫ…
Веселые, живые языки пламени играли, обнимаясь, желтые и красные, вздымались кверху, сея искры, летел горящий лист, а звезды в небе улыбались искрам, маня к себе.

Чӗркуҫҫийӗсене аллисемпе ыталаса илсе, Сарра ҫулӑмӑн пӗчӗк ҫеҫ чӗлхи ҫине куҫпӑвнӑ пек пӑхса ларать.
Охватив руками колени, Сарра завороженно глядела на крошечный язычок пламени.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Николай Петрович Кондратьев — варринче, ҫемҫе сӑран минтерлӗ йӗнер ҫинче ларать; вӑл, ҫулӑмӑн пӗр татӑкне тытса илесшӗн пулнӑ пек, аллисемпе хытӑ сула-сула илет, темскер ҫинчен хумхансах каласа парать, кунта халӑх нумай пухӑннин сӑлтавӗ ҫак калаҫура пулмалла…
Николай Петрович, усевшись на седло с кожаной подушкой, находился в центре; он что-то рассказывал; этот рассказ и явился причиной того, что сюда собралось столько народу…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шахтеркӑра карбид пӗте пуҫларӗ, аран-аран мӑчлаттаракан ҫулӑмӑн тӗксӗм чӗлхи вӑйсӑрланса сӳнме тытӑнчӗ.
Уже иссякал карбид в шахтерке, лампочка гасла, бессильно дергая тусклым язычком издыхающего пламени.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика