Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Ҫавӑн пек самантсенче Петр Артамонов хӑйне темле кичем тунсӑх пӑвса лартнине туйнӑ, ку тунсӑх ӑна Ватаракша шывӗнчи симӗс те ҫӑра лӗкӗ евӗрлӗ туйӑннӑ, ҫак шывра пӗртен-пӗр йышши пулӑ — мӑнтӑр та ухмах хура карас ҫеҫ пурӑнма пултарнӑ.

В такие минуты Пётр Артамонов чувствовал, что его душит скука, зеленоватая и густая, как тина реки Ватаракши, в которой жила только одна рыба — жирный, глупый линь.

II сыпӑк // .

Пӑхӑр-ха, тинӗс шывӗнчи минераллӑ япаласем ӗҫленипе кӗленче ҫинче мӗнле сийсем хытса ларнӑ.

Обратите внимание на каменный нарост, который ее покрывает, это минеральные отложения морской воды.

Пӗрремӗш сыпӑк // .

Арманӗ халь ӗҫлемест, Стоян мелник мӑнастир шывӗнчи армана куҫса кайнӑ та унта ӗҫлет.

Теперь мельница не работала, с той ночи мельник Стоян забросил ее и снял другую, на монастырской реке.

XVI. Ҫӑва калаҫать // .