Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

— Хӗрарӑмсене ниепле те тӗкӗнме юрамасть.

Куҫарса пулӑш

6 // .

— Хӗрарӑмсене епле тивме юрамасть вара?

Куҫарса пулӑш

6 // .

Хӗрарӑмсене тивессинчен турӑ хӑтартӑр, тата расна кӗлӗ пур, ҫавна пӗлмелле.

Куҫарса пулӑш

6 // .

Чиркӳ алӑкӗ умӗнче ҫӗлӗкне хыврӗ, ӗнсе хыҫне хырса якатнӑ пуҫне тайрӗ, унтан, хӗрарӑмсене тӗрткелесе, алтар умнелле хӗсӗнсе тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

16 // .

— Эпӗ, тусӑм, шатра хӗрарӑмсене юрататӑп.

Куҫарса пулӑш

14 // .

Пӗр ҫултан вӗсем хӗл каҫнӑ пӑру пысӑкӑш ӳссе кайнӑ, малтанах Мохов килӗ патӗнче ҫӳрекен хӗрарӑмсен кӗписене турта-турта ҫурнӑ, унтан хӗрарӑмсене ҫӗрте йӑвалантарса пӗҫҫисене туллама вӗреннӗ, Панкратий пупӑн пӑрушӗпе Аптехинсен хӗл каҫарнӑ сысна ҫӳрисене иккӗшне тулласа вӗлернӗ хыҫҫӑн кӑна Сергей Платонович хӑйӗн йыттисене сӑнчӑрласа усрама хушнӑ.

Через год вымахали с годовалого телка ростом, сначала рвали на бабах, ходивших мимо моховского двора, юбки, потом научились валить баб на землю и кусать им ляжки, и только тогда, когда загрызли до смерти телку отца Панкратия да пару атепинских кабанков-зимнухов, Сергей Платонович приказал посадить их на цепь.

2 // .

— Санӑн аҫу хӗрарӑмсене тара тытма пӗр тенкӗ укҫине хӗрхенет, пирӗн ӗнсе ҫинче ярӑнать.

— Папаша твой жалеет целковый — баб нанять, на нас ездит.

1 // .

Хӗрарӑмсене курсассӑн унӑн, хӑй вӑтанчӑклӑ кӑнттамрах хӗр ҫеҫ пулин те, темӗн те пӗр ҫинчен пӗлес килнӗ, ҫапла вара вӑл вӑрманти йыт ҫӗмӗрчӗ тӗмми евӗрлӗн хӑй ӑссӗн кӑна ӳссе пынӑ.

Женщины будили в ней нездоровое любопытство, и она — тогда еще угловатый и застенчивый подросток, — предоставленная самой себе, росла, как в лесу куст дикой волчьей ягоды.

1 // .

— Чакӑр-ха кӑштах, хӑнасем! — ӳкӗтлет Петро, ташланипе йӗп-йӗпе тарланӑ хӗрарӑмсене тӗрткелесе.

— Потеснитесь, гостечки! — упрашивал Петро, толкая разопревшие от пляса бабьи животы.

23 // .

Часах Дуняшка хӗрарӑмсене ертсе килчӗ.

Вскоре привела Дуняшка баб.

4 // .

— Хӗрарӑмсене чӗнӗпӗр.

— Баб покличем.

4 // .

Киммине ҫыран хӗррине тӗкӗнтерсе: — Пуллине хӗрарӑмсене памалла-и? — тесе ыйтрӗ.

Примыкая баркас, спросил: — Рыбу бабам отдать?

2 // .

Шальтутринчен инҫетри ҫӗр-шыв шӑрши кӗрет, унӑн асамлӑ тӗррисем хӗрарӑмсене кӗвӗҫтернӗ.

Пахла шелковая шаль далекими неведомыми запахами, радужные узоры ее питали бабью зависть.

1 // .

Пансем иртӗнсе кайнӑ, тем те пӗр хӑтланаҫҫӗ: жида сухалӗнчен ҫавӑрса тытаҫҫӗ те унӑн путсӗр ҫамки ҫине хӗрес туса хураҫҫӗ; пульӑсӑр авӑрланӑ пӑшалпа хӗрарӑмсене перкелеҫҫӗ, хӑйсен йӗрӗнчӗк пупӗпе краковяк ташлаҫҫӗ.

Паны беснуются и отпускают штуки: хватают за бороду жида, малюют ему на нечестивом лбу крест; стреляют в баб холостыми зарядами и танцуют краковяк с нечестивым попом своим.

VIII // .

Капла хӑтланса вӑл хӗрарӑмсене ҫеҫ хӑратма пултарать.

Баб только одних он напугает этим!

II // .

Эх, эхер те эпӗ патша е пӗр-пӗр чаплӑ пан пулнӑ пулсан, хӗрарӑмсене хӑйсене йӗнерлеттерекен мӗнпур айвансене чӑн малтан ҫака-ҫака хунӑ пулӑттӑм…»

Эх, если бы я был царем или паном великим, я бы первый перевешал всех тех дурней, которые позволяют себя седлать бабам…

V // .

«Хаклӑ атте, тесе ҫырать ҫав Васька, пирӗн хӗрарӑмсене ниепле те итлеттерме ҫук.

«Дорогой папаша, совершенно невозможно, — пишет этот Васька, — совладать с нашими бабами.

XII // .

Вӑл вара ашшӗне колхозри тӗрлӗ ӗҫсем ҫинчен ҫырать, пуринчен ытларах хӗрарӑмсене вӑрҫать.

И вот пишет он отцу про разные колхозные дела, а больше всего ругает женщин.

XII // .

Бояркин хӗрарӑмсене сывлӑх сунчӗ те сӗтел патне пырса ларчӗ; унтан, кӗрӗкӗ кӗсйинчен васкамасӑр кӑна «Правда» хаҫат кӑларса, Марийкӑна пачӗ.

Бояркин поздоровался с женщинами и присел у стола; неторопливо достав из кармана полушубка газету «Правда», подал Марийке.

XVI // .

Хӗрарӑмсене эпӗ машина ҫине илетӗп, эсир, Сергей, ҫунапа кайӑр, — терӗ Кондратьев.

Его просьбу о тетрадях нужно исполнить…

XVII // .