Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑтӑлас (тĕпĕ: хӑтӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапах та пирӗн тарас пулать, пытанас пулать, хӑтӑлас пулать.

Но только нам нужно спасаться, нам нужно прятаться, нам нужно бежать.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ӑс пар-ха, мӗн тӑвас ман, ҫав тискертен мӗнле хӑтӑлас?

Посоветуй, что мне делать, как от нее, злодейки, избавиться?

Шапа, ҫӗлен тата краб ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ҫара ҫерҫи вара вилесле хӑраса ӳкнӗ те «халӗ кайӑксен чӗрнисенчен хӑтӑлас ҫук ӗнтӗ эпӗ!» тесе шухӑшланӑ.

Тут летучая мышь испугалась до смерти и подумала: «Не миновать мне теперь птичьих когтей!»

Ҫара ҫерҫи ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Пӗрре Софрошка ҫине, тепре урам тӑрӑх шикленсе пӑхать, хӑйсен ҫывӑхӗнчех милиционер итлесе пымасть-ши тесе асӑрхать, ку самантра вӑл Софрошка аллинчен хӑтӑлас тесе пӑрлӑ шыв юхакан Атӑл урлӑ ишме те хатӗр, анчах лайӑх ҫилпе авӑракан арман пек пӗр таттисӗр павраса пыракан юлташӗ ӑна тата хытӑрах ҫатӑртаттарса тытнӑ та сулампа ҫеҫ уттарса пырать.

Куҫарса пулӑш

Хӑнара // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 82–85 с.

Вилӗмрен хӑтӑлас тесе вӑл, ылтӑн та кӗмӗл тиенӗ лавӗсемпе шанчӑклӑ тарҫисене пӑрахса, сӗм вӑрмана тарать.

И, увидя беду неминучую, бросает честной купец свои караваны богатые со прислугою своей верною и бежит в темные леса.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Парӑмран хӑтӑлас тесе, мана унӑн тӑванне сутса янӑ.

И, чтобы разделаться с этим долгом, выдал меня замуж за его племянника.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Анчах вӑл ку шухӑшран хӑтӑлас тесе, хӑйне хӑй чӗререн вӑрҫма пикенчӗ:

Но он тотчас же постарался освободиться от этой мысли и с сердцем выругался:

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Эсӗ те каторгӑран хӑтӑлас ҫук…

Быть и тебе на каторге…

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑтӑлас, тесе-и?..

Чтобы освободиться?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Таҫта, пӗрме айӗнче, пытанса тӑракан арман чулӗ хӗвӗшекен ушкӑна авӑртнӑ, ҫынсем хумхануллӑн хусканса тӑнӑ, вӗсем — те часрах чул айне пулас та ҫухалас тесе, аялалла сӗкӗннӗ, те хӗрхенӳсӗр чултан хӑтӑлас тесе, ҫӳлелле сике-сике тухнӑ.

Как будто невидимый жёрнов, скрытый под ногами ее, молол ее и люди волнообразно двигались под ним, не то стремясь вниз, чтоб скорее быть смолотыми и исчезнуть, не то вырываясь вверх, в стремлении избежать безжалостного жёрнова.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Нуши-асапӗ йӑтӑнса анасса пӗле тӑркачах, хӑтӑлас тесессӗн те унтан ниепле те хӑтӑлма май ҫуккине кура тӑркачах — пурччӗ пек ҫак виҫӗ кун тӑршшинче шанчӑк, асам ярт! ҫуталса илессе кӗтсе амаланатчӗ пек чӗре хӳттинче темӗн .

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Юрать, манӑн санпа калаҫса тӑма вӑхӑт ҫук-ха халь, — чӗнмен хӑнаран хӑтӑлас тесе, каллех пӳлчӗ ӑна Чжао Юй-линь.

— Ладно, мне недосуг сейчас с тобой разговаривать, — снова перебил его Чжао Юй-линь, чтобы отвязаться от непрошеного гостя.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӑраса ӳкнӗ хуньӑшӗ, тӗрлӗрен инкексенчен хӑтӑлас тесе, кӗрӳшне ҫийӗнчен тата укҫа панӑ.

Перепугавшийся тесть, чтобы избежать неприятностей, откупился.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Анчах манран тарса хӑтӑлас ҫук.

Но меня не проведешь.

Лео-кассир // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Эпир хамӑр епле те пулин тарса хӑтӑлас терӗмӗр, анчах кая юлтӑмӑр ҫав.

Мы хотели спастись бегством, но было поздно.

Америка консулӗ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Федоркӑн та завод асапӗнчен хӑтӑлас шанчӑк ҫухалнӑ.

Не осталось и у Федорки надежды вырваться с заводской поденщины.

VIII // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Ҫук, ҫук, хӑтӑлас пулсан та — пурте пӗрле, пӗтмелле пулсан та, — пурте пӗрле…

Нет, нет, спасаться — так всем вместе, погибать — так всем вместе…

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӗртте Якку кукки пек мар ҫын, каменщик Петӗр час-часах калатчӗ: «Кирек те мӗнле тапаланса, кирек мӗне шанса пурӑн, ҫапах та тупӑкпа ҫӑваран никам та хӑтӑлас ҫук» тетчӗ.

«Как ни бейся, на что ни надейся, а гроба да погоста никому не миновать стать», — нередко говаривал каменщик Петр совершенно непохожий на дядю Якова.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӗсем виҫҫӗш те ҫуртра ют ҫынсемччӗ, ҫав чӑхсем хупмалли пысӑк решеткен пӗр клеткине вӗсем ӑнсӑртран пырса лекнӗ темеллеччӗ, сивӗрен хӑтӑлас тесе, форточка витӗр ҫынсен пӑчӑ та чыссӑр килне вӗҫсе кӗнӗ кӑсӑясем пек туйӑнатчӗҫ.

Все трое, они были чужими в доме, как будто случайно попали в одну из клеток этого большого садка для кур, напоминая синиц, которые, спасаясь от мороза, влетают через форточку в душное и грязное жилище людей.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑшпӗр чухне, чӑх тислӗкӗн пӑчӑ шӑршийӗнчен хӑтӑлас тесе, эпӗ вутӑ сарайӗнчен тухса каяттӑм, сарай тӑррине улӑхаттӑм та, ҫуртра ҫынсем епле вӑраннине сӑнаттӑм, ҫывӑрса кӳпчесе кайнӑскерсем куҫсӑр пек, темӗн пысӑкӑшӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Иногда, уходя от душных испарений куриного помета, я вылезал из дровяника, забирался на крышу его и следил, как в доме просыпались безглазые люди, огромные, распухшие во сне.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех