Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

— Тӑрӑр, тӑрӑр! — пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса каларӗ те вӑл, икӗ аллипе те Обломовӑн халат аркинчен, ҫаннинчен ярса тытрӗ.

— Вставайте, вставайте! — во все горло заголосил он и схватил Обломова обеими руками за полу и за рукав.

XI сыпӑк // .

— Тӑрӑр, тӑрӑр! — сасартӑк хӑранӑ сасӑпа каларӗ вӑл.

— Вставайте, вставайте! — вдруг испуганным голосом заговорил он.

XI сыпӑк // .

Тӑрӑр.

Вставайте.

XI сыпӑк // .

— Тӑрӑр; пилӗк сехет ҫурӑ.

— Вставайте; пятого половина.

XI сыпӑк // .

— Тӑрӑр ӗнтӗ!

— Вставайте же!

II сыпӑк // .

— Тӑрӑр!

Куҫарса пулӑш

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш пай // .

Кунсӑр пуҫне хӑвӑр тӑвакан сӑнавсемпе шутлавсен результачӗсене кашни кунах мана пӗлтерсе тӑрӑр.

Куҫарса пулӑш

Вуннӑмӗш пай // .

Ӑна та эсир мана хама пулӑшнӑ пекех пулӑшса тӑрӑр.

Помогите им, как вы помогали мне.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // .

— Эпӗ кимӗ ҫинче юлатӑп, — тӗрӗ Гаврик, — эсир Мотькӑпа ҫӳлелле чупӑр та урамра кӗтсе тӑрӑр.

— Я останусь в шаланде, — сказал Гаврик, — а ты и Мотька бежите наверх и стойте в переулочке.

XLV. Ҫиле май // .

— Тӑрӑр, тревога!

— Вставайте, тревога!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // .

Гражданин, эпӗ сире татӑклӑн каларӑм: вӑхӑтлӑха айӑккинелле кайса тӑрӑр.

Гражданин, я вам ясно сказал: отойдите пока в сторонку.

20 сыпӑк // .

Ну, чӑркӑшса ан тӑрӑр! — Вӑл мана чавсипе тӗртсе илчӗ.

Ну, прошу не ломаться! — Он толкнул меня локтем.

11 сыпӑк // .

Иртӗр, граждансем, иртӗр, кӗпӗрленсе ан тӑрӑр…

Проходите, граждане, проходите, не скапливайтесь…

10 сыпӑк // .

Анчах радио каллех калаҫма пуҫларӗ: «Граждансем, сывлӑшри тревога!.. Урамсенче пухӑнса ан тӑрӑр, халех хӳтлӗхсене пытанӑр. Милици работникӗсем, мӗнпур ҫынсене часрах хӳтлӗхсене вырнаҫтарӑр!»

И вдруг радио опять заговорило: « Граждане, воздушная тревога. Не скапливайтесь в подъездах домов, укрывайтесь немедленно в убежища. Работники милиции, обеспечьте немедленно полное укрытие населения в убежища!»

9 сыпӑк // .

Хам ҫук чухне, Сима юлташ, ун хыҫҫӑн пӑхкалах тӑрӑр.

Прошу вас, товарищ Сима, присмотреть за Игорем тут без меня.

7 сыпӑк // .

«Пӗрре-иккӗ, ларӑр, тӑрӑр, виҫҫӗ-тӑваттӑ, алӑ ҫупӑр».

«Раз-два, живо сели, три-четыре, встали, взяли, похлопали».

2 сыпӑк // .

Шансах тӑрӑр, эпӗ… эпӗ… — терӗ те вӑл, ҫавӑнтах йӗрсе ячӗ, аллисемпе питне хупларӗ…

Будьте уверены, что… что… — тут она заплакала… и закрыла лицо руками…

Романа кӗртмен сыпӑк // .

— Ура ҫине тӑрӑр!

— Встать!

Иккӗмӗш сыпӑк // .

— Вӑхӑт ӗнтӗ «иленме», ку пӗрре; иккӗмӗш — калаҫса ан тӑрӑр, иртӗр, хӗр улахӗ тӑвӑпӑр, кекспа чей ӗҫӗпӗр, — терӗ Ирина Михайловна, яланхи пекех пӗр кулӑсӑр.

— Во-первых, пора уже «сметь», — сказала Ирина Михайловна, как всегда без улыбки, — Во-вторых, не рассуждайте, проходите, будем пить чай с кексом, устроим девичник.

12 сыпӑк // .

Пер вырӑнта кукалесе ан тӑрӑр.

Не топчитесь на месте.

12 сыпӑк // .