Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пурнӑҫ саккунӗн нӗрсӗр сӑнарланӑвӗпе тата вӑл манӑн чӗмпе тавлашни хушшинче эпӗ, ҫакна хам та чылайччен тӗшмӗртмесӗр, кӗтмен ҫӗртен уҫӑмлӑн тухса тӑма тивӗҫлӗ япалана шыратӑп: ӳкерчӗк е ӗҫ-пулӑм кӑшӑлне; ӗҫ-пулӑм чӑнласах явӑннӑ-пӗтӗрӗннӗ; ҫавӑн пекех вӗсене ӑс-хакӑл кӗвӗҫӗвӗ шанмасӑр пӑхни нимӗн те тӑваймасть, улӑштараймасть; ку — пирӗн юратнӑ сӑввӑн уйрӑмах тӗлӗнтерсе кисретекен тӑватӑ йӗрки евӗр.

Среди уродливых отражений жизненного закона и его тяжбы с духом моим я искал, сам долго не подозревая того, — внезапное отчетливое создание: рисунок или венок событий, естественно свитых и столь же неуязвимых подозрительному взгляду духовной ревности, как четыре наиболее глубоко поразившие нас строчки любимого стихотворения.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.