Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чунӗ ҫӳлти патшалӑхра пултӑр… — Юхин сахсӑхса илчӗ, — ку имение сутӑн иличчен манпала калаҫнӑ пулсан, эпӗ ӑна илтермен пулӑттӑм.

Куҫарса пулӑш

VI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Илӗм-тилӗм вӑратмашкӑн мӗн амакӗ сиксе тухнӑ тата? — кӑмӑлсӑр пулчӗ старик, — Шӗнерпуҫӗнчи пӑлхав Кутемере куҫса килмерӗ пулӗ те, тур сыхлатӑрах! — сахсӑхса илчӗ ҫав хушӑрах.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Кӗрӗк ҫинчен чапан тӑхӑннӑ йывӑр кӗлетке лавкана пырса кӗретчӗ, ҫӑмлӑ ҫӗлӗкне хыватчӗ, йывӑҫҫу тӗксӗмӗн ҫунса тӑнӑ кӗтессем ҫине пӑхса, святить туман иконӗсене куҫпа пырса тивес пар тесе, икӗ пӳрнепе сахсӑхса илетчӗ, унтан ним чӗнмесӗр хӑй йӗри-тавра куҫӗпе такса хыпашласа илетчӗ те: — Пар-ха Псалтирь толковӑй! — тетчӗ.

Бывало, влезет в лавку грузная фигура в чапане, надетом сверху полушубка, снимет мохнатую шапку, перекрестится двумя перстами, глядя в угол, где мерцает лампада, и стараясь не задевать глазами неосвященных икон, потом молча пощупает взглядом вокруг себя и скажет: — Дай-кось Псалтирь толковую!

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.