Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Иртнӗлӗх… вӑл иртнӗлӗх чухне аванрах, — ҫурма аташура пӑшӑлтатать выртаканскер.

— Прошлое лучше, когда оно — прошлое, — в полубреду произнес лежащий.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Унӑн хӑмӑр пичӗ шурса кайрӗ, вӑл кушӑхса кайнӑ тутисемпе эпир ӑнланман сӑмахсем каласа темӗн пӑшӑлтатать.

Бледность просвечивала через кожу его коричневого лица, и запекшимися губами он часто шептал что-то на чужом, непонятном наречии.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Эпӗ шӳтлерӗм, — хыттӑн пӑшӑлтатать Блюм.

— Я пошутил, — глухо сказал Блюм.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Мери, пикеҫӗм! — чунне витермелле хыттӑн пӑшӑлтатать унӑн ҫурчӗн картиш тасатуҫи.

— Барышня Мери! — проникновенно сказал дворник ее дома.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 356–361 с.

Вилене шывран туртса кӑларнӑ май сунарҫӑ пуҫне сулкала-сулкала пӑшӑлтатать:

Он вытащил мертвеца из воды, грустно покачал головой и сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Пӗри антӑхса кайсах пӑшӑлтатать:

Кто-то шепнул, задыхаясь:

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

— Халӗ эпӗ… кӗҫех сывалатӑп, — куҫӗсене ҫурма уҫса тата пуҫелӗкӗ тӗлӗнче ларакан Консуэлӑна ҫепӗҫ хӑравпа тӗмсӗлсе пӑшӑлтатать Тиррей.

— Теперь я скоро поправлюсь, — прошептал Тиррей, полуоткрывая глаза и с нежным страхом смотря на Консуэло, севшую у изголовья.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ ертсе килетӗп юлашки, паллӑ мар туса, Давенантӑн ҫутӑ аташӑвӗ евӗрскере! — антӑхса кайса пӑшӑлтатать Стомадор; вӑл куҫҫульне шӑла-шӑла типӗтет, халӗ вӑл пӗтӗм хулана вӑратмашкӑн вӑй пуррине туять.

Это я приведу последнего, неизвестного друга, такого же, как его светлый бред! — в исступлении шептал Стомадор, утирая слезы и чувствуя силы разбудить целый город.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Джемс, эпӗ кунта, — пӑшӑлтатать лавккаҫӑ, — эпир сана хӑвармастпӑр.

— Джемс, я тут, — шепнул лавочник, — мы не оставим тебя.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Ҫитрӗмӗр-ҫитрӗмӗрех! — пӑшӑлтатать Ботредж.

— Ворвались! — шепнул Ботредж.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Калаҫкалаҫҫӗ — телейлӗ ҫавнашкал ашшӗ ҫав кун чӗрне вӗҫҫӗн ҫӳрет-мӗн — ырӑ кӑмӑллӑ, пурне те ачашшӑн пӑшӑлтатать: «Акӑ, акӑ…»!

Говорят, всякий такой счастливый отец ходит на цыпочках — добрый и всем шепчет: «Агу!»

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тиррей хӗре шухӑшӗнче пулӑшать: курока пусиччен кӗлеткине карӑнтарать, сывлавне тытса чарать, пӑшӑлтатать: «Тӗрӗсрех, тӗрӗсрех…».

Он мысленно помогал ей, напрягаясь перед спуском курка, задерживая дыхание и шепча: «Точнее, точнее».

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Полюс! — кӑварла вӗриленсе пӑшӑлтатать Джемс.

— Полюс, — сказал Джемс, метаясь в жару.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.

Унӑн пичӗ юнлӑ какай пек лӗнчӗртетет, чӗри хӑйӑлтатать, куҫӗсем нимӗн те курмаҫҫӗ, икӗ аяк пӗрчине хуҫрӗҫ, анчах каннӑ самантсенче, тӑнне уҫма эрех сапнӑ чух, — вӑл ҫӑварне кӑштах та лекмест, — Мард ҫав-ҫавах ҫирӗппӗн пӑшӑлтатать:

Его лицо превратилось в кровавое мясо, сердце хрипело, глаза ничего не видели, сломаны были два ребра, но в передышках, обливаемый водкой, не попадавшей в его рот, для оживления, Мард упорно твердил:

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Хура икӗ алӑ ӑна мӑйӗнчен хыттӑн чиксе пусать — вӑл вара вӗсене сирсе пӑрахасшӑн, пӑшӑлтатать

Две черные руки впиваются в его шею, а он пытается оторвать их и шепчет.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

— Мӗн пулӗ? — куллен тенӗ пекех пӑшӑлтатать вӑл.

— Что будет? — говорила она.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Тутлӑ ыйха путнӑ май Анни ҫепӗҫҫӗн-ҫепӗҫҫӗн пӑшӑлтатать:

Засыпая, Анни говорила:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Вӑл хӗр патне тертлӗн туртӑнать: асапланаканскер, савӑнса тӗлӗннӗскер — вӑл шалтан кӗтмен ҫӗртен тапса тухнӑ вӗрилӗхе пула куштӑрканӑ тутипе темӗн пӑшӑлтатать; пир пек шап-шурӑ.

Девушка мучительно притягивала его; страдающий, восхищенный, он что-то шептал потрескавшимися от внезапного внутреннего жара губами, бледный, как холст.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ватӑраххисем, чӗлӗмӗсене паклаттара-паклаттара тата суркала-суркала, револьверӗсене кӑларчӗҫ: вӗсенче опытлӑх — тискер кайӑксен тӗлӗкре те асӑрханулӑх пирки аса илтерекен авалхи инстинкчӗ — пӑшӑлтатать.

Старики, пыхая трубками и сплевывая, доставали револьверы: опытность говорила в них, старый инстинкт хищников, предусмотрительных даже во сне.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

«Эс ман хӑрпӑк Мина пек мар, ҫав тери тутлӑ арҫын, — пӑшӑлтатать хӑй кайран хӑлхаран.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех