Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Ырӑ кӑмӑллӑ Маша пурне те ӗҫ тупса панӑ пулӗччӗ, анчах ӑна Зина Колесова: «Кусем пурте Жюль Вернӑнни пек фантазиллӗ» тени чарса хӑварчӗ.

Куҫарса пулӑш

39-мӗш сыпӑк // .

— Фашистсене пенӗ пек тупӑпа тӗллесе пересчӗ ӑна, е «Катюшӑпа», — хурлӑхлӑн каларӗ Санька, — часрах сирӗлсе кайнӑ пулӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

36-мӗш сыпӑк // .

Тен, вӑхӑчӗ урӑхрах пулсан, ҫак сӑмахсенчен кулнӑ та пулӗччӗ Санька, анчах халӗ вӑл тулӑ умне шӑппӑн чӗркуҫленсе ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

32-мӗш сыпӑк // .

Вӑкӑр мӑйраки ҫине те лекмен пулӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

30-мӗш сыпӑк // .

Вӗсене каласа ӑнлантарнӑ пулӗччӗ… —

Куҫарса пулӑш

27-мӗш сыпӑк // .

Юлашкинчен Андрей Иванӑча, Машӑпа Федьӑна курсан питӗ аван пулӗччӗ те ҫав.

Куҫарса пулӑш

27-мӗш сыпӑк // .

Учительпе амӑшӗн куҫ тӗлне пуличчен ҫичҫӗрминне анса кайсан лайӑхрах пулӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

27-мӗш сыпӑк // .

«Вӑл ҫӑварне шыв сыпса тӑман пулӗччӗ, ҫинчех каласа парӗччӗ», — таҫтан пырса кӗчӗ Санька пуҫне ҫак шухӑш.

Куҫарса пулӑш

26-мӗш сыпӑк // .

Санькӑ та ҫапла кунӗпех ашшӗпе ҫӳренӗ пулӗччӗ, ӑна халь тӑвакан ҫурт-йӗрсене,башня пек ҫӳлӗ утӑ капанӗсене, уй-хире, пулӑ тытмалли лӑпкӑ вырӑнсене кӑтартнӑ пулӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

23-мӗш сыпӑк // .

Санька, аслати пек кӗрленӗ сасӑ пулман пулсан, улӑха тухас савӑнӑҫлӑ вӑхӑта ҫывӑрса ирттернӗ пулӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

20-мӗш сыпӑк // .

Петька Санькӑн амӑшне курман пулсан, ҫак ӗҫ мӗнпе пӗтнӗ пулӗччӗ-ши?

Куҫарса пулӑш

19-мӗш сыпӑк // .

Пиччӗшӗ, Тарантьев, кинӗ ун пек сӑмахсене пӗлмеҫҫӗ, мӗншӗн тесен унашкал туйӑмсем те ҫук; Илья Ильич ҫеҫ ӑнланнӑ пулӗччӗ ӑна, анчах вӑл ӑна та нихҫан каласа кӑтартман, мӗншӗн тесен ун чухне хӑй те ӑнланман, калама та пӗлмен.

В лексиконе братца, Тарантьева, невестки не было таких слов, потому что не было понятий; только Илья Ильич понял бы ее, но она ему никогда не высказывала, потому что не понимала тогда сама и не умела.

X сыпӑк // .

Никам та ӑна ӑнланман пулӗччӗ.

Да никто и не понял бы ее вокруг.

X сыпӑк // .

Вӑл Обломова госпожа-ҫке, помещица-ҫке; вӑл ним нуша пӗлмесӗр, никама пӑхӑнмасӑр, уйрӑм пурӑнма пултарнӑ пулӗччӗ-ҫке?

Ведь она госпожа Обломова, помещица; она могла бы жить отдельно, независимо, ни в ком и ни в чем не нуждаясь?

X сыпӑк // .

Ку Обломовшӑн уяв пулнӑ пулӗччӗ.

Это был праздник для него.

IX сыпӑк // .

Вӑл Захарпа кӑна пурӑннӑ пулсан, ирчченех аллипе сулкаласа чӗннӗ пулӗччӗ те, юлашкинчен, вилнӗ пулӗччӗ, ун ҫинчен ирхине ҫеҫ пӗлӗччӗҫ, анчах кил хуҫи арӑмӗ ӑна питӗ тимлӗ асӑрхаса тӑнӑ: Илья Ильича лайӑх маррине пӗлме ӑна ӑс мар, чӗре тавҫӑрулӑхӗ кирлӗ пулнӑ.

Живи он с одним Захаром, он мог бы телеграфировать рукой до утра и, наконец, умереть, о чем узнали бы на другой день, но глаз хозяйки светил над ним, как око провидения: ей не нужно было ума, а только догадка сердца, что Илья Ильич что-то не в себе.

IX сыпӑк // .

Ҫулла хула тулашне ҫӳреҫҫӗ, Ильин кунӗ — Тар завочӗ патне; пурнӑҫ пек иртсе пырать, пурнӑҫ инкекӗсем мирлӗ пӗчӗк кӗтессене пачах тивмен пулсан, нимле хӑрушӑ улшӑну та ҫук теме пулӗччӗ.

Летом отправлялись за город, в ильинскую пятницу — на Пороховые Заводы, и жизнь чередовалась обычными явлениями, не внося губительных перемен, можно было бы сказать, если б удары жизни вовсе не достигали маленьких мирных уголков.

IX сыпӑк // .

Вӑл качча кайни ячӗшӗн кӑна, тӗллев мар, май ҫеҫ пулнӑ пулӗччӗ-и, хӑнана ҫӳреме, хӑнасене йышӑнма, апатланма, вечерсем ирттерме, пушӑ сӑмах ваклама май туса пани ҫеҫ пулнӑ пулӗччӗ?..

Брак был бы только формой, а не содержанием, средством, а не целью; служил бы широкой и неизменной рамкой для визитов, приема гостей, обедов и вечеров, пустой болтовни?..

VIII сыпӑк // .

Ҫавӑнпа вӑл Андрей ҫӳҫ пӗрчи чухлӗ япӑхсан та тӳсеймен пулӗччӗ, Андрейӗн кӑмӑлӗнче е ӑсӗнче кашни кӑлтӑках Ольгӑна питӗ кӳрентернӗ пулӗччӗ.

Оттого она не снесла бы понижения ни на волос признанных ею достоинств; всякая фальшивая нота в его характере или уме произвела бы потрясающий диссонанс.

VIII сыпӑк // .

Ҫав хушӑрах ӑна чылайччен, ӗмӗрӗпех темелле, хӑйне хӑй юратакан, мӑнкӑмӑллӑ Ольга умӗнче хӑйӗн тивӗҫне сыхласа хӑварассишӗн тӑрӑшма тивет, киревсӗр килӗшӳшӗн мар, Ольга таса пурнӑҫне тӗксӗмлетес мар тесе; Ольга ӑна кӑшт ӗненми пулсан та, унӑн пурнӑҫӗ тӗксӗмленнӗ пулӗччӗ…

Между тем и ему долго, почти всю жизнь предстояла еще немалая забота поддерживать на одной высоте свое достоинство мужчины в глазах самолюбивой, гордой Ольги не из пошлой ревности, а для того, чтоб не помрачилась эта хрустальная жизнь; а это могло бы случиться, если б хоть немного поколебалась ее вера в него.

VIII сыпӑк // .