Шырав
Шырав ĕçĕ:
питӗркӗҫе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Питӗркӗҫе хурҫӑ шӑл сыхласа тӑрать, шӑп хӑйне юракан уҫӑсӑр ӑна никам та уҫаймасть!
Улттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.
Вӑл, ҫурӑмӗпе алӑка хупӑрласа, аллипе питӗркӗҫе ярса тытрӗ, уйӑхӑн кӗрен ҫутинче унӑн пичӗ питӗ савӑнӑҫлӑн курӑнчӗ:Она стояла спиной к дверям, держась рукой за щеколду, и лицо ее было возбужденно-веселым.
XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.
Пӳрнисемпе шалти питӗркӗҫе шырани илтӗнет.
VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.
Страницăсем:
- 1