Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Типӗ ҫанталӑкӑн паллисем ҫак кун унчченхинчен те ытларах палӑрчӗҫ, ҫурҫӗр ҫилӗ, пампассенчи чӑн-чӑн самум сывлӑшӗ шӑрӑх ҫанталӑка татах чӑтмалла мар пӑчӑхтарса ячӗ.

Признаков засухи в этот день было больше, чем накануне, а знойное дыхание северного ветра, настоящего самума пампасов, делало жару совершенно нестерпимой.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // .

Павлик куҫ умне кӑларма тӑрӑшни пулчӗ-ши ку е Миккуль калани сӑнарланчӗ: каҫ ӗнтрӗкӗнче вӑййа тухнӑ ҫӗрсем карталанса палӑрчӗҫ.

Павлик пытается представить сказанное Николаем: на сцене появляется хоровод поющих девушек.

Пӗрремӗш курӑну // .

Акӑ унӑн тутисем чӗтре пуҫларӗҫ, пичӗ ҫинче хӗрлӗрех пӑнчӑсем палӑрчӗҫ.

Но вот губы его зашевелились, по лицу пошли красноватые пятна.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Унтанпа улшӑну пулчӗ ӗнтӗ, ун чухне паллӑ мар пулас хутшӑнусем палӑрчӗҫ… мӗнле палӑрчӗҫ те!

А с тех пор уже произошла перемена, уже определились, тогда еще неясные, отношения… и как!

XI // .

Унӑн сӑнӗнче сивӗ тӑнӑҫлӑхпа мӑнаҫлӑх палӑрчӗҫ — ҫавӑнпа эпе ӑна паллаймарӑм, унӑн куҫӗсене, унӑн куллине паллаймарӑм, пурпӗрех вӑл мана капла та питӗ хитрен курӑнчӗ.

На лице ее появилась холодная неподвижность и важность — и я не узнавал ее, не узнавал ее взглядов, ее улыбки, хотя и в этом новом виде она мне казалась прекрасной.

VI // .

Темиҫе листа хут ҫине кашни колхоз ҫинчен уйрӑм-уйрӑм ҫырчӗҫ, пӗтӗм станица пирки те ҫырчӗҫ, хуҫалӑхӑн тӗрлӗ енӗсем пирки тата виҫӗ колхоз пирки цифрӑсем те палӑрчӗҫ.

На многих листах появились и записи по каждому колхозу, и записи по станице в целом, и цифры по отраслям хозяйства, и цифры по трем колхозам.

XII сыпӑк // .

Ирӗ те, ӗҫре хыпса-ҫунса ирттернӗ ытти кунсем те район пурнӑҫӗнче питех те пысӑк событи пулса иртнипе палӑрчӗҫ.

И утро, и другие дни, проведенные в беспокойной работе, стали знаменательным событием в жизни района.

XXIV // .

Унӑн пичӗ ҫинче сасартӑк яланхинчен ытларах пӗрӗнчӗксем палӑрчӗҫ.

На его лице вдруг сильнее чем обычно выступили морщины.

XV // .

Иртен варах ҫулсем тӑрӑх вӗҫсе ҫӳресе пирӗн ҫынсене вӗлернӗ! — Озеровӑн сӑн-пичӗ сасартӑк тӗксӗмленсе кайрӗ, шатрисем каллех уҫҫӑн палӑрчӗҫ.

Он с утра летал по дорогам и убивал наших людей! — У Озерова вдруг потемнело лицо, и на нем резко обозначились рябинки.

XII // .

Озеров хӑвӑрт ҫеҫ нимӗҫ ҫине пӑхса илчӗ те тӑруках тӗксӗмленсе кайрӗ, — сӑн-питӗнчи шатрисем те уҫҫӑнах палӑрчӗҫ.

Озеров бросил на пленного взгляд и мгновенно потемнел лицом — на нем обозначились рябинки.

XI // .

Ҫапах та хӑшпӗр вырӑс сӑмахсем палӑрчӗҫ.

В нем угадывались крепкие русские словечки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // .

Ҫӗнӗ, хӑюллӑ, мӑнаҫлӑ ҫынсем палӑрчӗҫ, ӑстӑнсенче вут-ҫулӑмлӑ ирӗк шухӑшсем хыпса хӗмленме тапратрӗҫ.

Появились новые, смелые, гордые люди, загораются в умах пламенные свободные мысли.

XXI // .

Эпӗ вара, — хулӑн сасӑра ӑшӑ, хумхануллӑ нотӑсем палӑрчӗҫ, — эпӗ вара, ырӑ ҫыннӑм, туршӑн та, сире пурсӑра та хам ачамсем пекех юрататӑп.

А я, — густой голос заколыхался теплыми, взволнованными нотами, — а я, ей-богу, мой милый, люблю вас всех, как своих детей.

VII // .

Хӑрани, ҫӑлӑнӑҫ ҫуки, каҫӑхми инкек — ҫаксем пӗтӗмпех старикӗн пит-куҫӗнче палӑрчӗҫ.

Страх, безнадежность, скорбь — все эти чувства отражались на лице мельника.

II. Тӑвӑл // .

Унӑн пуҫӗ аялалла усӑнчӗ, ҫавӑнпа та сӑн-питне Челкаш кураймарӗ, Гаврилӑн пӗрре хӗрелекен, тепре шуралакан хӑлхисем ҫеҫ кӑшт палӑрчӗҫ.

Голова его была опущена, выражения его лица Челкаш не видал, смутно видны были только уши Гаврилы, то красневшие, то бледневшие.

III сыпӑк // .

Илья хӗрарӑма тӳлес ҫукки, ку унӑн пиччӗшӗ тунӑ темӗнле ултавлӑ ӗҫ пулни уҫҫӑнах курӑнчӗ; анчах кунпа пӗрлех ытти вӑрттӑнлӑхсем те палӑрчӗҫ…

Открылось явно, что он не должен ей, что этот долг есть какая-то мошенническая проделка ее братца, но зато открывалось многое другое…

VI сыпӑк // .

Унӑн сӑнӗнче ҫавӑнтах темле ӗҫченлӗхпе тимлӗх палӑрчӗҫ; хӑй пӗлнӗ япала ҫинчен калаҫма пуҫласан, унӑн тӑмсайлӑхӗ те ҫухалать.

И лицо ее принимало дельное и заботливое выражение; даже тупость пропадала, когда она заговаривала о знакомом ей предмете.

II сыпӑк // .

— Акӑ ҫапла: ирхине тӑрӑттӑм, — пуҫларӗ Обломов, аллине ӗнси айне хурса; унӑн пит-куҫӗнче канлӗ пурнӑҫӑн йӗрӗсем палӑрчӗҫ: вӑл хӑй асӗнче ялта пулчӗ ӗнтӗ.

— Ну вот, встал бы утром, — начал Обломов, подкладывая руки под затылок, и по лицу разлилось выражение покоя: он мысленно был уже в деревне.

IV сыпӑк // .

Вӑл кӑвак куҫлӑхне хыврӗ, вара унӑн хулӑн сӑмсин икӗ аяккинче мерчен тӗслӗ икӗ путӑк палӑрчӗҫ.

Он снял синее пенсне, отчего на его мясистом носу обнаружились две коралловые вдавлины.

XVII. Тир хуҫи // .

Малтанах бомбӑсем пӗчӗк хура пӑнчӑсем пек ҫеҫ палӑрчӗҫ, анчах аялалла вӑркӑнса аннӑ май куҫ умӗнчех ӳсрӗҫ, унтан каҫхи тӗттӗмлӗхре хӗрлӗ ҫулӑм паркисем ялкӑшрӗҫ.

Как врывались в освещенную зону и неслись вниз, стремительно вырастая на глазах, черные капли бомб и как затем красные взметы полыхали во тьме летней ночи.

2 сыпӑк // .