Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Утне — хайхи лапах вӑкӑр пек хӗрлӗ ҫӑмлӑ, ҫурӑмӗ урлӑ кӗмӗл пиҫиххи пек шурӑ йӗр каҫаканнине — вӗлернӗ хыҫҫӑн, Максимка, йӗнерне ҫурӑмӗ ҫинче ҫӗклесе, тӑватӑ ҫухрӑм мекеҫленсе йӑтса пынӑ; унтан, урӑм-сурӑммӑн тапӑнса килекен шуррисенчен чӗррӗн хӑтӑлса ӳкме ҫуккине кура, йӗнерӗн капӑр кӑкӑрлӑхӗпе йӗвенне сӳсе илнӗ те хӑй халлӗнех ҫапӑҫу хирӗнчен пӑрахса кайнӑ.

Когда убили под ним коня — того самого, который бычачьей был масти, с серебряным ремнем вдоль спины, — вынес на себе Максимка седло, пер его четыре версты и, видя, что живым не уйти от яро наседавших белых, сорвал богатый нагрудник, взял уздечку и самовольно ушел из боя.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.