Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

катӑкӗ (тĕпĕ: катӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Апла пуҫӑн-ха эппин эсӗ ку ӗҫе, — (Дерпт университетӗнче пӗрле вӗреннӗ тесе, вӗсем пӗрне-пӗри «эсӗ» тесе чӗнеҫҫӗ); Фрост, мӑкӑрӑлса тӑракан мускуллӑ урисемпе пысӑк утӑмсем туса, хӑна пӳлӗмӗнчен буфета, буфетран хӑна пӳлӗмне каллӗ-маллӗ хутлама пикенчӗ те, часах сӗтел ҫине, яшка антармалли чара пырса ларчӗ, ун ҫине вунӑ кӗрепенке таякан сахӑр катӑкӗ, студентсен хӗреслетсе хунӑ виҫӗ шпаги пырса выртрӗҫ.

— Так ты возьмись за это дело (они были на «ты», как товарищи по Дерптскому университету), — и Фрост, делая большие шаги своими выгнутыми мускулистыми ногами, стал переходить из гостиной в буфет, из буфета в гостиную, и скоро на столе оказалась большая суповая чаша с стоящей на пей десятифунтовой головкой сахару посредством трех перекрещенных студенческих шпаг.

XXXIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ӗлӗк те типшӗм те ырханччӗ, анчах амӑшне вӗлернӗренпе ытла ырханланса кайнипе унӑн питҫӑмартийӗсем путсах анчӗҫ, пичӗ тӑрхаланса кайрӗ, янахӗ шӗвӗрленчӗ, шӑрт пек куҫхаршийӗ айӗнчи пӗчӗк хура куҫӗсем путса анчӗҫ те икӗ кӑмрӑк катӑкӗ пек йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ.

Он и прежде был сухим и костлявым, а после смерти матери так похудел, что желваки на его лице выступили, как грецкие орехи, скулы заострились, его маленькие черные, глубоко ввалившиеся глаза темнели под лохматыми бровями, словно два потухших уголька.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӗрессипе каласан, шывра ишсе пыракан шпица ним чухлӗ те хӑрушла пӑрлӑ сӑртпа явӑштарма май ҫук, вӑл хӗвеллӗ уяр кун ирӗлсе пӗтеймен, анчах юрпа витӗннӗ пӗчӗк ҫеҫ пӑр катӑкӗ евӗр кӑна.

Правда, шпиц, плывущий по реке, больше напоминал не грозную гору, а чудом уцелевшую в ясный, солнечный день льдинку, покрытую снегом.

Пиратсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Кунта лапчӑнса пӗтнӗ, тутӑхса кайнӑ тимӗр пичкесем, вӗрен сӗрекесенче чӑмӑр кӗленче савӑтсем, бамбук, тетел татӑкӗсем, чӑптасем, крабсен хӗрлӗ хаччисем, кашни туна ҫинчех сухан евӗр хура чӑмӑрккаллӑ тинӗс курӑкӗсем, хуҫӑк кӗсменсем, канатсем, кит-пулӑсен ҫӗрӗшнӗ ҫурӑм шӑммисемпе аяк пӗрчисем, пемза, карап ячӗсене ҫырнӑ хӑмасем тата халиччен те путасран никама хӑтарман пиҫиххисем, кӑтрашка шыв ҫӑлтӑрӗсем, шыв курӑкӗсем хушшинче кая юлнӑ пӑр катӑкӗ пек ирӗлекен медузӑсем, ҫӗрӗшнӗ пир хупӑлчасем — пурте вӗсем вилӗ, нӳрлӗ, тӑвар тӗпренчӗкӗсемпе витӗннӗ.

Были тут измятые ржавые бочки, стеклянные шары наплавов в веревочных сетках, бутыли, бамбук, обрывки сетей, циновки, багровые клешни крабов, водоросли с темными луковицами на конце каждой плети, куски весел, канаты, ветхие позвонки и ребра китов, пемза, доски с названиями кораблей и еще никого не спасшие пояса, шершавые звезды, медузы, тающие среди водорослей, точно куски позднего льда, истлевшая парусина чехлов — все мертвое, влажное, покрытое кристаллами соли.

III // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

— Пӑр катӑкӗ, ун ҫинче ҫын! — кӑшкӑрса ячӗ Тынэт, аллине малалла тӑсса.

— Льдина, а на ней человек! — закричал Тынэт и протянул вперед руку.

Чукотка тинӗсӗнче пулса иртни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кэукай, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтресе, халӗ ҫеҫ хӑй тӑнӑ пӑр катӑкӗ тинӗселле юхса кайнине пӑхса тӑрать.

А Кэукай, дрожа всем телом, со страхом смотрел, как уходила все дальше и дальше в море льдина, на которой он только что стоял.

Чукотка тинӗсӗнче пулса иртни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кэукай аллисемпе тата хытӑрах ӗҫлеме пуҫларӗ, вара, пӑр катӑкӗ пӑр уйӗ ҫумне пырса ҫапӑнсан, ашшӗне хирӗҫ сикрӗ.

Кэукай еще сильнее заработал руками и, когда обломок льдины стукнулся о ледяное поле, прыгнул навстречу отцу.

Чукотка тинӗсӗнче пулса иртни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ак ӗнтӗ Кэукай хӑй тӑракан пӑр катӑкӗ пӑр уйӗ патнелле шума тытӑннине асӑрхарӗ.

Но вот Кэукай заметил, что обломок его льдины движется к ледяному полю.

Чукотка тинӗсӗнче пулса иртни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тӑхӑнса аслӑлатнӑ тир атӑ сӑмсипе тӗкӗнсенех чул катӑкӗ таҫта аяккалла ыткӑнса кайрӗ.

Задетый носком его растоптанного торбаза, камешек отлетел далеко в сторону.

Соньӑн ҫӗнӗ тусӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӑш чухне аялтан шыв ҫисе янӑ пӑр катӑкӗ ишӗлсе анать те, унӑн сасси аякка-аякка, унта, кӑвак тинӗспе сенкер таса пӗлӗт пӗрлешнӗ ҫӗре кайса, ҫӗр хут та янӑрать пулӗ.

Иногда подмытая водой льдина обваливалась, и тогда гулкое эхо сотни раз повторяло грохот, унося его далеко-далеко, туда, где синева моря сходилась с голубизной чистого, безоблачного неба.

Хӗл хӑрарӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫул варринче йӑваланса выртакан чул катӑкӗ ҫине те ӑнсӑртран хӑвах такӑнса ӳкнӗ пулать.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫитменнине тата, эп лаплатса анас тӗлте, шӑп та лӑп чул катӑкӗ выртнӑ пулнӑ-мӗн.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӑр тӑрӑх каллех чул катӑкӗ вирхӗнет.

Снова заскользил по пруду комок, лёд зазвенел.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Такам ывӑтнӑ чул катӑкӗ ярӑнса ҫеҫ пырать-мӗн пӗве варринелле.

Брошенный кем-то комок смёрзшейся земли проскользнул по льду от берега до середины.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Акӑ, пӗрремӗш чул катӑкӗ шӑхӑрса иртет, завод хапхи ҫинчи икӗ пуҫлӑ ӑмӑрткайӑк сулланкаласа илет.

Просвистел камень, двуглавый орёл над заводскими воротами закачался.

Семянников заводӗнчи пӑлхав // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Икӗ катӑкӗ халӗ те лараҫҫӗ-ха, сураҫҫӗ…

 — Два осколка еще сидят, голова часто болит…

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Михал Михалыч генерал кабинетӗнчен тара ӳксе ҫумӑр хыҫҫӑнхи антрацит катӑкӗ пек йӑлтӑртатса тӑракан пулса тухсан, унтан вӑл салху Павлушӑна ҫаклатса илсе кӑмӑллӑ йӑлтӑртатакан кулӑпа кулса хӑй хыҫҫӑн илсе тухса кайсан, мана тепӗр хут чӗнсе кӗртрӗҫ.

А когда Михал Михалыч вышел из кабинета генерала, вспотевший и сияющий, подхватил хмурого Павлушу и повлек за собой, меня вызвали снова.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл ӑна хучӗ-мӗнӗпех ҫӑварне хыпса илчӗ, чӑмлакаларӗ, хутне сурса пӑрахрӗ те, пӑр катӑкӗ пек конфет унӑн ҫирӗп те шап-шурӑ шӑлӗсем хушшинче кӗленче пек чакӑртатрӗ.

 — Он бросил ее в рот вместе с бумажкой, пожевал, выплюнул бумажку, и леденец захрустел, как стекло, на его крепких, кипенных зубах.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Чул ҫумне лӑпчӑнса выртать те — пӗлейместӗн, те тӑрӑхла чул катӑкӗ вӑл, те хӗрлӗ куҫ.

Спрячется у камня и не заметишь, камешек ли это лежит мохнатенький, длинненький или бычок.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шыв ҫине юлашки чул катӑкӗ шӑмплатса ӳкрӗ.

Последний камешек булькнул у горла пещеры.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех