Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тавракурӑма хупӑрланӑ тӗксӗм шурӑ ҫумӑр карӑнчӑкӗ унта ҫитеймен-ха, илемлӗн ешӗрекен тӑван хирсем вӗсем енне, ҫакӑнти ют сӑрт-ту ҫине, юлашки хут паянхи хӗвелӗн кӑмӑллӑ куллине сапалаҫҫӗ.

Матово-белая дождевая коса, свисая на горизонте, еще не дошла туда, и зеленеющие степи посылали свою последнюю солнечную улыбку на эту чужую гору.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.