Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ӑс-хакӑл янкӑс капӑрчӑкӗсем ҫут ҫанталӑка юратнине нумай сӑмахлӑ монологпа палӑртса хӑлаҫланаҫҫӗ, вӑл вара сӑмахсӑрах юратать, вӑрманпа ҫеҫен хире, юхан шывпа ту капламлӑхне пӗр кӗвӗлле вӗҫӗмсӗр ӗнӗрлекен сӑвӑҫсенчен аванрах ӑнланать.

Без слов, без длинных монологов, до которых так падки духовные франты, любил он природу и по-своему понимал ее не хуже присяжных поэтов.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.