Шырав

Шырав ĕçĕ:

городовой (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ҫитӗ! — ҫынсем пухӑна пуҫланине асӑрхаса, пӳлчӗ ӑна городовой.
Куҫарса пулӑш

V // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Городовой Мошков ҫине сиввӗн ҫаврӑнса пӑхрӗ.
Куҫарса пулӑш

— Хушамату мӗнле? — тӗпчерӗ городовой.
Куҫарса пулӑш

— Ҫамрӑк ҫын, паспӑртна кӑтартӑр! — хушрӗ городовой.
Куҫарса пулӑш

Пӗр городовой ӑс панипе пристав канцелярине кӗчӗ.
Куҫарса пулӑш

Хӑйсен умӗнче городовой пулсан, крючниксем чӑн та хӑраса кайӗччӗҫ.
Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Алӑкран квартальнӑйпа городовой кӗчӗҫ те, пӳлӗм тӑруках тулса ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

XXII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Ку та тӗрӗс, господин квартальнӑй, — килӗшрӗ городовой.
Куҫарса пулӑш

Квартальнӑй надзирательпе городовой ахальтен ҫӳременнине, вӗсем килчӗҫ пулсан, унӑн килӗнче темӗнле юрӑхсӑр ӗҫ сиксе тухнине аван ӑнланать вӑл.
Куҫарса пулӑш

Городовой пирӗн Хӗветӗре паян «Василь Иваныч» тесе чӗнчӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Эй, Василь Иваныч, назад! — вӑрӑм мӑйӑхлӑ городовой Хӗветӗре кӑшкӑрса чӗнчӗ.
Куҫарса пулӑш

Эпӗ сиксе тӑтӑм та, хам умра городовой Евграф Тимофеевич тӑнине курах кайрӑм, унӑн ывӑлӗ приход шкулӗнче манпа пӗрле вӗренетчӗ.
Я вскочил и увидел перед собой городового Евграфа Тимофеевича, сын которого, Пашка, учился со мной еще в приходском.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Патша вӑхӑтӗнче пулсан, сана кунта городовой ҫурӑм тарах хӳхӗмех тивертеччӗ-ха, — паратчӗ шыва кӗме…
— В царское время тебе бы городовой по сопатке надавал, — здесь купаться…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпӗ сиккипех чупрӑм, Васька, городовой мӗн тунине курас тесе, пӳрт кӗтесси хыҫӗнчен пуҫне кӑларса пӑхрӗ.
Я быстро побежал, Васька выглянул из-за угла дома, чтобы посмотреть, что делает городовой.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Городовой тӑрӑхламалла кулса илчӗ:
Городовой хмыкнул в усы:

Городовой хӑйӗн уссине тулли кӑмӑлпа шӑлкаласа илчӗ.
— Городовой погладил рыжий ус.

Городовой йӑл та йӑл кулса ячӗ.
Лицо городового расплылось в улыбке.

Хыҫалтан ним сассӑр йӑпшӑнса пырса, вӑл аллине городовой ҫурӑмӗ ҫине хучӗ: городовой ҫилессӗн ҫаврӑнса пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах Васька унран: — Тете. Деникин пирӗн пата килет тени тӗрӗс-и вӑл? — тесе ыйтрӗ.
Подкравшись сзади, он приложил руку к спине городового, тот сердито обернулся, а Васька спросил жалобным голосом: — Дяденька, а правда, что господин Деникин до нас приедет?

Вӑл ҫав самантрах аллине хӗвне чиксе ячӗ те кӑшт ухтаркаласанах унтан прокламаци туртса кӑларчӗ, унӑн тепӗр енне банкӑри ҫилӗмне сӗрчӗ те городовой хыҫҫӑн чупса кайрӗ.
Порывшись за пазухой, он вынул прокламацию с царем, помазал обратную сторону клеем из баночки и побежал догонять городового.

— Асту эсӗ! — терӗ городовой, унтан, кӑркка аҫи пек мӑнаҫлӑ та мӑн хырӑмлӑскер, урампа утса кайрӗ.
— Смотри мне! — И городовой пошел вдоль улицы, важный и напыщенный, как индюк.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика