Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак тӗксӗмрех хӑмӑр сӑхман, эхер те ун ҫумне перӗнес-тӑвас пулсан, вӑл тусан пулса вӗҫессӗн туйӑнать; хулпуҫҫийӗсем ҫине усӑна-усӑна аннӑ вӑрӑм та хура ҫӳҫӗсем, хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ ҫара урисем ҫине тӑхӑнса янӑ пушмакӗсем, — ҫаксем пурте унпа нихҫан уйрӑлми пӗтӗҫсе кайнӑн туйӑнаҫҫӗ, ҫаплипех ҫуралнӑ тейӗн ӑна.

Этот темно-коричневый кафтан, прикосновение к которому, казалось, превратило бы его в пыль; длинные, валившиеся по плечам охлопьями черные волосы; башмаки, надетые на босые загорелые ноги, — все это, казалось, приросло к нему и составляло его природу.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.