Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хусанти ӗҫсем пире асӑрхануллӑрах пулма, унта агарянсем мӗн хӑтланнине чипертерех сӑнаса тӑма хушаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Ылтӑн ҫӑмарта тӑвакан чӑх // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗлсе тӑччӑр: государь пирӗн тӗне варалакан агарянсем ҫине вӑйлӑран вӑйлӑ тапӑнса пырӗ, ҫав ҫӗлен йӑвине аркатса тӑкӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Ылтӑн ҫӑмарта тӑвакан чӑх // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Агарянсем ӑна тытнӑ та ҫунтарса янӑ, анчах халӑх ҫавӑнтанпа ӗмӗрлӗхех ирӗке тухнӑ!

И агаряне ее взяли и сожгли, а народ с той поры навсегда освободился!

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Тата мана пӗр начетчик каласа пачӗ: темле патшалӑх пулнӑ, ҫавна агарянсем вӑрҫӑпа туртса илнӗ те унти ҫынсене асаплантарнӑ, вӗлернӗ; тыткӑнри ҫынсем ниепле те хӑтӑлма пултарайман.

А то вот еще мне сказывал один начетчик: была некая страна, и ту страну агаряне завоевали, и всех жите-лев они мучили и убивали; и что ни делали жители, освободить себя никак не могли.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.