Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Фомина (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ирина ФОМИНА калаҫнӑ.

Беседовала Ирина ФОМИНА.

Патшалӑх Пуҫлӑхӗн суйлавне хатӗрленеҫҫӗ // Ирина ФОМИНА. https://sutasul.ru/articles/obshchestvo/ ... ne-3644449

Шупашкарти 59-мӗш шкулти 9-мӗш класра вӗренекен Петр Дмитриевпа Дарья Фомина (Ертӳҫи — И.А. Антонова педагог) Галина Абрамова кӗнекеҫӗн кун-ҫулне тӗпчесе республикӑри «EXCELSIOR – 2023» фестиваль-конференцие хутшӑннӑ, «Чӑваш Енӗн просветителӗсем» секцире доклад вуласа ҫӗнтернӗ.

Куҫарса пулӑш

Галина абрамова: «Чӗлхепе тӗнче уҫҫи тытатӑп» // Светлана РАЗУМОВА. http://kanashen.ru/2023/06/16/%d0%b3%d0% ... %82%d0%b0/

Студире Екатерина Фомина.

Куҫарса пулӑш

Вести Чӑваш Ен. 02.05.2023 кунхи кӑларӑм // «Чӑваш Ен» ПТРК. https://chgtrk.ru/programmy/rossiya-1/ve ... t-02052023

Альбина Фомина староста вӗсемпе тачӑ ҫыхӑнса ӗҫлет, тӑван тӑрӑхне илемлӗрех, ҫынсен пурнӑҫне туллирех те пуянрах тӑвассишӗн тӑрӑшать.

Куҫарса пулӑш

Ҫынсен пурнӑҫне туллирех те пуянрах тӑвасшӑн // Лариса НИКИТИНА. http://putpobedy.ru/publikatsii/12490-cy ... -t-vassh-n

Фомина Галина Андреевна, Тимофеева Зоя Витальевна — И. Н. Ульянов ячӗллӗ чӑваш патшалӑх университетне пӗтернӗ.

Фомина Галина Андреевна, Тимофеева Зоя Витальевна — окончили Чувашский государственный университет имени И. Н. Ульянова.

Илтни, хам пӗлни... // Ӑсан Уҫӑпӗ. Алексеев, О. А. Савнӑ енӗм, тӑван ялӑм — Санькасси. — Кӳкеҫ: издательство ҫурчӗ, 1999. — 26 с.

Евгения Фомина хӑй вӑхӑтӗнче Тӗмер шкулӗнче математика учителӗнче ӗҫленӗ, «Чӑваш Республикин тава тивӗҫлӗ учителӗ» хисеплӗ ята тивӗҫнӗ.

Евгения Фомина в свое время работала учителем математики в Тюмеревской школе, и была удостоена почетного звания «Заслуженный учитель Чувашской Республики».

Ентеш ячӗпе ятарлӑ курав // Ял ӗҫченӗ. http://yantik-press.cap.ru/publication.a ... 75&size=20

Малтан Фомина тараватлӑн йышӑннӑ нумай казака Ревтрибуналӑн Вешенскине пырса ҫитнӗ вырӑнти сессийӗ хытӑ айӑпланӑ-мӗн.

Прибывшая в Вешенскую выездная сессия Ревтребунала строго осудила многих казаков, ранее радушно принимавших Фомина.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӑлтах тепӗр майлӑ улшӑнса кайрӗ округри лару-тӑру: унччен Фомина ытла та ал-хапӑл кӗтсе илнӗ пуян казаксен килӗсенче пур ҫӗрте те ӗнтӗ хапхасене сӑлӑп ярса питӗрекен пулчӗҫ, банда хутора пырса кӗнӗ-кӗмен Хуҫисем сад пахчисемпе катасене тара-тара пытанчӗҫ.

Круто изменилась обстановка в округе: в дворах зажиточных казаков, всюду, где раньше Фомина встречали с великим гостеприимством, теперь на засов запирали ворота, и хозяева при появлении в хуторе банды дружно разбегались, прятались в садах и левадах.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та май уйӑхӗ варринче бандӑран тӑватӑ хута яхӑн йышлӑрах ушкӑн Фомина Усть-Хопер станицинчи Бобровски хуторӗ ҫывӑхӗнче Дон ҫумне хӗссе лартма чееленсе пӑхрӗ.

Однако в середине мая группа, превосходившая банду численностью почти в четыре раза, ухитрилась прижать Фомина к Дону неподалеку от хутора Бобровского станицы Усть-Хоперской.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хытах пӑлханчӗ, Фомина хыпалантарчӗ.

Он волновался, торопил Фомина.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗрӗнтерсе ҫитерчӗ килте… — терӗ вӑл, Фомина сывлӑх сунса.

Остобрыдло дома проживать, — сказал он, здороваясь с Фоминым.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомина хирӗҫ.

— Против Фомина.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хыпарӗсем пӑшӑрхантараканнисемех пулмарӗҫ: Фомина Дон сулахай енче шыраҫҫӗ иккен; Рубежнӑйра хӗрлӗармеецсем пуласса пулнӑ, анчах Фомин килӗнче ухтарнӑ хыҫҫӑнах каялла таврӑнса кайнӑ.

Новости, которые передавали им, были утешительны: Фомина искали на левой стороне Дона; в Рубежном хотя и побывали красноармейцы, но после обыска в доме Фомина тотчас уехали.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий Фомина: «Тыт хыҫран!» — тесе кӑшкӑрса хӑварчӗ те, хӗҫне кӑларса, лашине сиккипе ячӗ.

Григорий крикнул Фомину: «За мной держи!» — и пустил коня, обнажив шашку.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл казаксем пулӑшасса шанни тӳрре килменни, ҫавӑнпа та халь округ тӑрӑх усӑсӑр ҫапкаланса ҫӳриччен пӗр-пӗр вӑйлӑрах ушкӑнпа пӗрлешес пирки татӑклӑ шухӑш тыттӑр тесе, Фомина тӗрлӗ майлӑ ӳкӗте кӗртме кирли ҫинчен вӑрӑммӑн ӑнлантарса калаҫма тытӑнчӗ.

Он стал пространно говорить о том, что расчеты на поддержку со стороны казаков не оправдались и что теперь надо всячески убеждать Фомина, чтобы он не колесил бесцельно по округу, а решился на слияние с более мощной группировкой.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫакӑ йӑлтах Фомина, ҫынсемпе лашасене кантарса илес, унтан вара, май килес пулсан, ахаль тытӑҫса мар, утлӑ ушкӑна кӗтмен ҫӗртен тапӑнса лӑскаса тӑкас, ҫапла майпа вӑл ним юлмасӑр хыҫран йӗрлесе пынинчен хӑтӑлас тесе, ҫапӑҫуран мӗнле пулсан та пӑрӑнма хистерӗ.

Все это заставляло Фомина уклоняться от боя, с тем чтобы дать возможность отдохнуть людям и лошадям, а потом, при возможности, не в открытом бою, а внезапным налетом растрепать группу и таким образом избавиться от навязчивого преследования.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казански станица патӗнчен тытӑнса Фомина хыҫранах йӗрлесе пыма тытӑннӑ утлӑ ушкӑнпа ҫапӑҫассинчен пӑрӑнса, банда тӑватӑ кун ним чарӑнмасӑр хӗвелтухӑҫнелле кайса пычӗ.

В течение четырех дней банда безостановочно уходила на восток, не принимая боя, который навязывала ей конная группа, качавшая преследовать Фомина по пятам от самой станицы Казанской.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ пулнӑранпа Фомина пӗрремӗш хут куҫран чӑрр! пӑхрӗ те тутине кулӑпа чалӑштарса каларӗ:

Впервые за весь вечер глянул прямо в глаза Фомину, кривя губы улыбкой, сказал:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл халӗ те-ха Фомина ӗненмерӗ, ӑна юри чееленет, юла юпса калаҫать тесе шутларӗ, асӑрханас ячӗшӗн хӑй те сӑмах хушмарӗ.

Он все еще не верил Фомину, думал, что тот лукавит, и из осторожности молчал.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӳрт алӑкне уҫса ярсан, чи малтанах Фомина курчӗ.

Первый, кого он увидел, открыв дверь, был Фомин.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех