Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Олег хӑйӗн йӑмӑкӗсене — Тася инкӗшӗн хӗрӗсене Светланӑпа Ленӑна ҫав тери юрататчӗ, вӗсемпе вӑл вӑрманта е шыв хӗрринче кунӗ-кунӗпе ҫухалса ҫӳретчӗ.

Олег любил своих двоюродных сестричек Светлану и Лену и целыми днями пропадал с ними в лесу и на реке.

«Шыв хӗрринче пурӑнатӑр – ишме пӗлместӗр!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Сӑмах май каласан, ҫуллахи каникул вӑхӑтӗнче, Тася инкӗшӗ патӗнче Коростышевра пурӑннӑ чухне, Олегшӑн ҫакӑн пек япала сиксе тухрӗ.

Кстати говоря, такой случай представился Олегу двумя годами позже во время летних каникул у тёти Таси, в Коростышёве, где служил в частях её муж Терентий Кузьмич Данильченко.

«Шыв хӗрринче пурӑнатӑр – ишме пӗлместӗр!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вӑл хӑйӗн Тася инкӗшӗпе кукамӑшӗ патне хавхалансах ҫырусем ҫыратчӗ.

Он охотно писал письма своей тёте Тасе и бабушке.

«Илтетӗп, ывӑлӑм!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.