Шырав
Шырав ĕçĕ:
Воеводина (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑнтан тӗлӗннипе мӑнтӑркка Матрена Пушкарева та, Фелицата Назаровна Воеводина хӑй те куҫӗсене чарсах пӑрахрӗҫ: виҫӗ ҫула яхӑн ҫав этем хапха умӗнче чиперех лӑпкӑ ларнӑ, яланах чӗмсӗр пулнӑ, пурне те итленӗ, никам ӗҫне те хутшӑнман, халь акӑ — килсе кӗчӗ те, власть пур ҫын пекех, кил хуҫи хӗрарӑма вӗрентет.
Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.
Рязань каччине Воеводина ҫӗршывӗнче ҫуралса ӳснӗ сербпа юнашар Восни ҫӗршывӗн сӑрчӗ ҫинче чаплӑн пытарнӑ.
Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.
Г. Воеводина ӗненсен, кивӗ ҫуртсене пӑснӑ ҫӗре вӗсене пачах чӗнмеҫҫӗ-мӗн.
Вӗҫлемен ӗҫ — тӗплемен витре // Н.Краснов. «Капкӑн», 1987, 10№
Страницăсем:
- 1