Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Воеводина (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑнтан тӗлӗннипе мӑнтӑркка Матрена Пушкарева та, Фелицата Назаровна Воеводина хӑй те куҫӗсене чарсах пӑрахрӗҫ: виҫӗ ҫула яхӑн ҫав этем хапха умӗнче чиперех лӑпкӑ ларнӑ, яланах чӗмсӗр пулнӑ, пурне те итленӗ, никам ӗҫне те хутшӑнман, халь акӑ — килсе кӗчӗ те, власть пур ҫын пекех, кил хуҫи хӗрарӑма вӗрентет.

И дородная Матрёна Пушкарева и сама Фелицата Назаровна Воеводина удивлённо вытаращили глаза: почти три года человек смирно сидел у ворот, всегда молчаливый, всем послушный, ни во что не вмешиваясь, но вот — пришёл и, как имеющий власть, учит хозяйку.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Рязань каччине Воеводина ҫӗршывӗнче ҫуралса ӳснӗ сербпа юнашар Восни ҫӗршывӗн сӑрчӗ ҫинче чаплӑн пытарнӑ.

Рязанский парень был торжественно похоронен рядом с сербом из Воеводины на вершине серой боснийской скалы.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Г. Воеводина ӗненсен, кивӗ ҫуртсене пӑснӑ ҫӗре вӗсене пачах чӗнмеҫҫӗ-мӗн.

Куҫарса пулӑш

Вӗҫлемен ӗҫ — тӗплемен витре // Н.Краснов. «Капкӑн», 1987, 10№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех