Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫапӑҫу пӗтнӗ хыҫҫӑн, вӑл Артемонпа Буратино ҫӑра курӑк ӑшне кӗрсе курӑнми пуличченех кӗтсе тӑнӑ та, кайран тин Карабас Барабас патне пырса, унӑн хыр вулли ҫумне сӑмалапа ҫыпҫӑнса ларнӑ сухалне аран-аран хӑйпӑтса илнӗ.

Когда всё кончилось, он подождал, покуда Артемон и Буратино не скроются в густой траве, и тогда только с большими трудностями отодрал от ствола итальянской сосны бороду Карабаса Барабаса.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Артемонпа Буратино вилчӗҫ, пӗтрӗҫ вӗсем… — терӗ Мальвина.

— Артемон и Буратино погибли… — сказала Мальвина.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Инҫетрен калама ҫук хыттӑн йынӑшса ҫухӑрни илтӗннӗ, — ку ӗнтӗ хӑйсен пурӑнӑҫӗсене питех те хакла сутнӑ Артемонпа Буратино сасси пулмалла.

Издалека доносились отчаянные вопли и визг — это Артемон и Буратино, очевидно, дорого продавали свою жизнь.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.