Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Алексейрен (тĕпĕ: Алексей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алексейрен, — терӗ те лампа ҫутса вулама ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

ХХIV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Тӗлӗк каласа парать-тӗк пӗлсех тӑр — Алексей пирки калать, тӗлӗкре вӑл ӑна курнӑ, кам та пулин ҫыру ҫинчен асӑнать-тӗк, Кӗтерне Алексейрен ҫыру кӗтни ҫинчен сӑмах хушать, ялта вӑрҫӑра кам та пулин вилнӗ текен хыпара илтсен, ывӑлне аса илсе хуйхӑрать: «Ҫав таврӑнтӑрччӗ, ҫав ан вилтӗрччӗ».

Куҫарса пулӑш

ХХIV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Юлташӗсем те Алексейрен кая мар хӗпӗртенӗ, «Маттур сан аҫупа аннӳ, мухтанма пултаратӑн!» теҫҫӗ вӗсем.

Куҫарса пулӑш

ХХ // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Почтальон нумай вӑхӑт пӗр хыпарсӑр пурӑннӑ Алексейрен ҫыру кӗртсе пачӗ, ку ҫыру вара пурин кӑмӑлне те ҫӗклентерсе ячӗ.

Куҫарса пулӑш

XV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Пирӗн ҫемьере пурте сывах-ха, Алексейрен ҫеҫ уйӑха яхӑн ҫыру илмен.

Куҫарса пулӑш

III // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Эпӗ, ним шарламасӑрах, таз ӑшне вӗтетнӗ пурӑ ятӑм, ӑна шывпа хутӑштартӑм, пӑтратрӑм, унтан чӳрече анине хӑпарса тӑтӑм, Алексейрен — хайхи тӑрӑхла питлӗ, урлӑ хӑлхаллӑ ачаран — ҫӗтӗк татки илтӗм те ӑна мел шывӗ ӑшне чиксе кӑлартӑм.

Я молча высыпал в небольшой таз толченого мелу, развел водой, размешал, потом влез на подоконник, взял у Алексея — длиннолицего, бледного мальчишки с торчащими ушами — тряпку и обмакнул ее в меловой раствор.

4 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Женя Алексейрен ютшӑнма хӑтланса пӑхнӑ хыҫҫӑн ӑна татах та ытларах юратакан пулнӑ.

После кратковременного самоотчуждения влечение к нему лишь усиливалось.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексейрен Митя патне, волейбол вылямалли мечӗк пек пырса тиветчӗҫ.

От Алексея к Мите и обратно, как волейбольный мяч.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тата тепӗр сехетрен Петька хытах кулянма пуҫларӗ: вӑл Алексейрен те уйрӑласшӑн пулмарӗ, хӑй участокне каякан машинӑпа та ларса каясси килчӗ.

Еще через час Петька начал терзаться: ему и не хотелось покидать Алексея, и он боялся упустить машину, возвращающуюся на участок.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Тен, Макар коробки ашне тепӗр шӑрпӑк хушса хума юрать? — ыйтрӗ Гибелька Алексейрен.

— Может, коробка Макара добавляй одна спичка? — спросил Гибелька Алексея.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Таня пӑхни Беридзене иментерчӗ, вара вӑл чӗнмесӗр ларакан Алексейрен: — Эсӗ тата? Тайгаран таврӑнсан, эсӗ мӗне хапсӑннӑ пулӑттӑн? — тесе ыйтрӗ.

Ее взгляд смутил Беридзе, и он обратился к сосредоточенно молчавшему Алексею: — А ты? На что бы ты набросился, вернувшись из тайги?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Темле тискер кайӑк, йывӑҫ тӗмисене хуҫса, Алексейрен аяккалла ыткӑнчӗ.

Какой-то зверь, ломая кусты, кинулся прочь от Алексея.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хмара вӗсем ҫине кулкаласа пӑхса ларчӗ, унтан Алексейрен ыйтрӗ:

Хмара с кривой насмешкой наблюдал за ними, потом спросил у Алексея:

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тополевпа Алексейрен, вӗсен ӗҫӗ ӑнӑҫлӑ пулнӑран тӗлӗнсе, тӑрӑхласа кулкаларӗ: ватӑ инженерпа ҫамрӑк инженер пӗрле, темиҫе листа чертеж туса, йӗрлесе пӗтернӗ.

Он подшучивал над Тополевым и Алексеем, удивляясь их производительности: старый и молодой инженеры успели сообща испещрить линиями чертежей несколько листов ватмана.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Арӑмӗ пурнӑҫ тӑршшӗпех хӑраса пурӑннӑ, малтан — Алексейрен, краҫҫын ламписенчен, унтан электричество ламписенчен; вӗсем ярах ҫутӑлса кайсан, Наталья, аяккалла сиксе илсе, хӗрес хума тытӑннӑ.

Жена всю жизнь боялась, сначала — Алексея, керосиновых ламп, потом электрических; когда они вспыхивали, Наталья отскакивала и крестилась.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл хӑй ҫав хӗрарӑмпа паллашни ҫинчен темшӗн арӑмне те каламарӗ, ӑна Алексейрен те пытарчӗ: ҫавна пула ӑна хӑйнех темиҫе эрнерен питӗ хытӑ вӑтанма тиврӗ.

Он почему-то не сказал жене о своём знакомстве и скрыл его от Алексея; тем более неловко стало ему через несколько недель.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Петр сехетне кӑларса пӑхрӗ те, темшӗн суйса: — Эпӗ киле кайса килетӗп, Алексейрен депеша пулмалла, — терӗ.

Вынул часы, посмотрел на них и зачем-то солгал: — Я схожу домой, должна быть депеша от Алексея.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Эсӗ ӑна ман ҫумма йытӑ вырӑнне, мана сӑнама, Алексейрен сыхласа пурӑнма тӑратнӑ та ӗнтӗ — ӑнланатӑп вӗт эп.

— Так ты его собакой и приставил ко мне, чтоб он следил за мной, берёг бы меня от свёкра, от Алексея, — я ведь понимаю!

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Наталья Алексейрен хӑранӑ, мӗншӗн тесен вӑл унӑн кӑмӑлне кайнӑ; Наталья пӗлсех тӑнӑ: хитре пӑяхамӗн кӑмӑлӗ пулас пулсан, вӑл ӑна парӑнмасӑр чӑтас ҫук.

Алексея Наталья боялась, потому что он ей нравился; Наталья знала: пожелай красавец деверь, и она не устоит против него.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Артамонов Алексейрен: чӑнах та вӗсем хӗнерӗҫ-и? — тесе ыйтсан, лешӗ ӑна: — Пӗлместӗп, — тесе ответлерӗ.

Когда Артамонов спросил Алексея: так ли это? — тот ответил: — Не знаю.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех