Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулмарӗ (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑн пек пӗр харӑс каламан тата пит хыттӑнах та каламан ответра (ахаль чух ачасем яланах пӗтӗм саспа кӑшкӑрса ответлеме хавас вӗт!) хавасланни те, хӑйсене шанни те пулмарӗ, вӑл ответра урӑххи илтӗнчӗ: «мӗнлерех пулса тухӗ-ха вӑл?..»

И в этом нестройном и даже не очень громком ответе (а всегда ведь рады крикнуть во весь голос!) не было ни увлечения, ни уверенности, — услышал я в нем нечто другое: «Как-то еще оно получится?

42 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пуҫӗсене ҫӳлелле ҫӗклесе, хӗвел ҫинче ялкӑшакан горна малалла тытса, вӗсем темле урӑхла кӑшкӑртрӗҫ, вӗсем кӑшкӑртни пӗртте унччен илтнӗ сигналсем пек пулмарӗ.

Задрав головы, выставив вперед блестевшие на солнце горны, они трубили что-то, что не походило ни на один знакомый нам сигнал.

39 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ҫумӑр чашлаттарса ҫурӗ, унӑн шавне пула малтанах сӑмахсене ӑнланса илме пулмарӗ.

Дождь шумел, хлестал, и в его шуме слова были сначала неразличимы.

37 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пирӗн Панинпа иксӗмӗр хушӑмӑрта чылай вӑхӑт нимӗнле калаҫу та пулмарӗ, пурнӑҫра нимӗн те улшӑнман пекех пулчӗ.

У нас с Паниным долго не было никаких разговоров, и как будто ничего не изменилось.

36 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ӑнланма пулмарӗ, те тӗлӗннипе, те хӑранипе пулчӗ ку.

Неизвестно, чего тут было больше — восхищения или испуга.

33 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Унччен те пулмарӗ — вӑл каялла вӑркӑнса та ҫитрӗ, унӑн сӑн-пичӗ тасатса лартнӑ пӑхӑр таз пек ялкӑшать.

И вот он уже несется обратно, и лицо его сияет, как начищенный медный таз.

32 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Таҫта виҫӗ хутчен чул шаплатни илтӗнчӗ, унтан вара каллех сас-чӳ пулмарӗ.

Где-то глухо отдались три удара падающего камня, и снова водворилась тишина..

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Урисене те выляткаласа пӑхрӗ вӑл, анчах усси пулмарӗ: тепӗр хут ачхулатса илчӗ; Эттай ачхулатнине илтсен, тӑрнасем хӑвӑрт-хӑвӑрт кӑна тӗмескесем хушшинелле кӗрсе кайрӗҫ:

Он даже ногами засеменил, но удержаться не смог и снова чихнул; Услыхав чих Эттая, журавли быстро-быстро пошли между кочками в сторону.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Каллех ыттисенни пек пулмарӗ, каллех кулаҫҫӗ ӗнтӗ манран, — хӑйне хӑй тарӑхать вӑл.

«Опять не так, как у всех, получилось, опять смеяться надо мной будут! — досадовал он.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эйпын аллине тирекен пулмарӗ, анчах вӑл тепӗр куннех аташма пуҫларӗ: Таичи чирӗ ернӗ, ӑна, Одзукие ҫакӑ кирлӗ пулнӑ та ӗнтӗ: чирлӗ Таичи сывӑ ҫынсене чир ертме пултарнине тӗрӗслесе пӑхасшӑн пулнӑ-мӗн вӑл.

Эйпыну никто уколов не делал, но уже на второй день он метался в бреду, заразившись от Таичи, японец Одзуки как раз и хотел проверить, насколько опасен больной Таичи для здоровых людей.

Хура хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пӳрна-киле пирӗн пурнӑҫ хӑех улшӑнтарӗ-ха ӑна тесеттӗм, анчах апла пулмарӗ.

Ждал, что наша жизнь рано или поздно изменит его, но этого не случилось.

Тавыль пурнӑҫӗнчи улшӑну // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Усси пулмарӗ.

Куҫарса пулӑш

Тавыль пурнӑҫӗнчи улшӑну // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӑйпе юнашар Соня та йӗлтӗрпе утса пыни пит кӑмӑллӑ ӗнтӗ уншӑн, анчах вӑл ҫав вӑхӑтрах Соня сывлӑхӗ ҫинчен шухӑшларӗ, ҫавӑнпа та юлташӗсене хирӗҫ пулмарӗ: «Юрамасть, Соня», — терӗ вӑл, хӗрача ҫинчен куҫне илме хӑтланса.

Ему очень хотелось, чтобы Соня шла рядом с ним на лыжах, и в то же время боязнь за ее здоровье не позволяла ему поступить иначе, чем поступили его товарищи: «Нельзя, Соня», — смущенно сказал он, стараясь не смотреть на девочку.

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тынэт килӗнче пулмарӗ.

Тынэта дома не оказалось.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах ку та тӗрӗс пулмарӗ, унти ҫынсем Стивенсонпа Кэмби ҫинчен мӗн калаҫнине питӗ аван пӗлетӗп эпӗ, — лайӑх мар сӑмахсем, питӗ лайӑх мар сӑмахсем калатчӗҫ вӗсем ҫинчен.

Но и это, однако, неверно, я хорошо знаю, что там говорили о Стивенсоне и Кэмби, — то были плохие слова, очень плохие.

Хуҫи кам? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хирӗҫ чӗнекенни пулмарӗ.

Ответа не было.

Экэчо пӑлханать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тем пек тӑрӑшсан та, лӑпкӑн ларса ҫиесси пулмарӗ ун: пӗр-пӗр усал, чӗнмен ҫын килсе кӗрсе умӗнчи апатне туртса илессӗн туйӑнать ӑна, е тата Адольф Кэмби ҫуллӑ пашалусене таптаса тӑкнӑ пек таптаса тӑкассӑн туйӑнать, ҫавӑнпа ӗнтӗ вӑл хӑранипе пӗрмай каялла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхса ҫисе ларчӗ.

И как ни старался мальчик есть спокойно, это ему не удавалось: он нет-нет да и оглядывался, словно боясь, что сейчас явится кто-то злой, непрошеный и отберет завтрак или уничтожит пищу, как растоптал однажды Адольф Кэмби масленые оладьи.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чӑн та, чӑрсӑрланни-туни е кӑшкӑрашни пулмарӗ ун, анчах пӗрмай: «Чӗре чулланса ларсан, чулпа усӑ курнӑ пекех усӑ курма пулать унпа», — тесе ҫӳрерӗ.

Правда, он не буйствовал, не кричал, он только повторял несколько слов: «Когда сердце превращается в камень, им можно пользоваться, как камнем».

Гоомо таврӑнчӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Анчах шел, балахонсем тӑхӑнмарӑмӑр эпир, хӗрес ҫунтармарӑмӑр: яланхи пек пулмарӗ, — терӗ Кэмби, алӑ тӳрчӗпе ҫамки ҫинчи тарне шӑлса илсе.

— Вот жаль только, что мы балахоны не надели, креста не зажгли: не по форме вышло, — сказал Кэмби, стирая тыльной стороной ладони пот со лба.

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӑйсем пӗлекен вӑрттӑн вырӑнсене аса илчӗҫ, анчах вӗсенчен пӗри те шанчӑклӑ пулмарӗ.

Друзья перебрали в памяти все известные им укромные места, но ни одно из них не было надежным.

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех