Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан йытӑ вилли патне выртнӑ та, лӑпланнӑ.

Потом лёг подле мёртвой собачки и затих.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ вилнине пӗлсен, арӑслан сасартӑк сиксе тӑнӑ та, шӑртне тӑратса, хӳрипе хӑйне хырӑмран ҫапма пуҫланӑ.

Когда он понял, что она умерла, он вдруг вспрыгнул, ощетинился, стал хлестать себя хвостом по бокам.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ вилсен, арӑслан хуйхипе ҫими пулнӑ, пӗрмай йытта шӑршланӑ, ҫуланӑ, ӑна урипе тӗрткеленӗ.

Лев перестал есть, а всё нюхал, лизал собачку и трогал её лапой.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫулталӑк иртсен, йытӑ чирленӗ те вилнӗ.

Через год собачка заболела и издохла.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла вара арӑсланпа йытӑ пӗр ҫулталӑка яхӑн пӗрле пурӑннӑ.

Так прожили лев и собачка целый год в одной клетке.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут тискер кайӑксен хуҫи патне пынӑ та: «Ку йытӑ манӑн, эсӗ ӑна мана пар», — тенӗ.

Он сказал, что собачка его собственная, и попросил хозяина зверинца отдать ему.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Каҫхине, арӑслан ҫывӑрма выртсан, йытӑ та ун патне пырса ҫывӑрма выртнӑ, пуҫне ун урисем ҫине хунӑ.

Вечером, когда лев лёг спать, собачка легла подле него и положила свою голову ему на лапу.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Арӑслан, йытӑ ҫине пӑхса, пуҫне каллӗ-маллӗ пӑркаланӑ та йытта нимӗн те туман.

Лев смотрел на собачку, поворачивал голову со стороны на сторону и не трогал её.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл урамра пӗр пӗчӗкҫӗ йытӑ тытнӑ та тискер кайӑксене кӑтартакан ҫӗре илсе кӗнӗ.

Он ухватил на улице собачонку и принёс её в зверинец.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ ҫухални питӗ лайӑх мар япала, мӗншӗн тесен вӑл пулас хӑрушлӑха маларах систерме пултаратчӗ.

Исчезновение собаки было очень неприятно, так как она всегда могла поднять тревогу в случае неожиданной опасности.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах хирӗҫ йытӑ сасси илтӗнмерӗ.

Но в ответ не раздалось знакомого лая.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ох, йытӑ пичӗ!

— Ох, собачья рожа!

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ют ҫын шӑршипе тӑвӑнса, йытӑ хапха патнелле харлатса пычӗ.

Почуяв чужих, к гостям кинулась собака.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хуҫи чылай вӑхӑт пӳрте кӗменрен, сас туманнипе капла ятлаҫма пултарӗ тесе, йытӑ выртнӑ ҫӗртен кӑмӑлсӑррӑн лӗпӗстетсе тухрӗ те Турчӑка Кули ури ҫумне йӑпӑлтин пырса сӗртӗнчӗ, хӳрине пӑлтӑртаттарчӗ, пӗр кана, ҫӗрлехи шӑплӑха хуйхантарса, ӳркевлӗн вӗрсе ячӗ.

Мигулай долго сидел на крылечке, размышляя о своей жизни, собака, видно, почуяв, как неладно и муторно хозяину, вылезла из конуры, неслышно подошла и потерлась о его ноги, повиливая хвостом, потом лениво тявкнула.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ашшӗ, Турчӑка Кули, йытӑ сассипе тата тулта тем ют сасӑ пур пек илтӗннӗрен, пӗр ыйхӑ ҫывӑрса илнӗскер, пӑвӑннӑ сывлӑша уҫӑлтармалла, картишне тухрӗ.

От собачьего бреха и какого-то постороннего шума проснулся Мигулай Кочергин, поеживаясь, вышел во двор.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Те пӳртри шӑв-шава илтнипе кӑмӑлсӑрланса, те хӑлхине урах-мен сас-чӗв пырса кӗнипе сыхӑланса, ҫӗрлене сӑнчӑртан вӗҫерӗннӗ йытӑ тӑкӑскӑн та вӑрӑммӑн вӗрсе ярать.

То ли заслышав шум в доме, то ли просто проявляя показное усердие, громко залаяла спущенная с цепи собака.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшӗ те, лиска йытӑ пек, кунтах кускаласа ҫӳрет:

Мать обеспокоенно кружила около сына, урезонивала его:

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Фридка ятлӑ йытӑ та кичемленчӗ, вӑл Дмитрий Ильич ури вӗҫӗнче выртать, ҫивӗч хӑлхине выляткаласа ӑслӑ куҫӗсемпе хуҫи ҫине пӑхать, ӑнланать вӑл: хуҫин халӗ ун ҫинчен шухӑшласси мар.

Даже собака Фридка приуныла, лежит у ног Дмитрия Ильича, вздрагивает чутким ухом, посматривает умным глазом на хозяина, понимает, что не до нее теперь.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫыранран инҫе те мар пӑр лаптӑкӗ ҫинче аяккисене шӑтарнӑ ӳпле юхать, ун умне йытӑ кӑкарнӑ, вӑл ниҫта кайса кӗме пӗлмест: пӗрре кайри урисем ҫине ларать те пуҫне каҫӑртать — ӳлеме тытӑнать пулмалла, тепре кантрине татса вӗҫерӗнесшӗн талпӑнса туртӑнать.

Недалеко от берега на льдине с пробитыми лунками плыл шалаш, возле которого на привязи металась собака; она то садилась на задние лапы и, подняв морду, видно, выла, то снова пыталась сорваться с веревки.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Негоро, — терӗ вӑл, — йытӑ тахҫанах сана шӑл хӑйранӑ иккен.

— Как видно, Негоро, — сказал он, — собака давно точила на тебя зубы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех