Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сайра лавсем хушшинче мӗскӗн тӗслӗ черетсем тӑнӑ: ҫӗтӗк пушмаксем тӑхӑннӑ, ватӑлса кайнӑ салхуллӑ хӗрарӑмсем, сухалӗсене хырманнипе кӑвак шӑртпа витӗннӗ стариксем ҫӳренӗ.
У редких возов стояли понурые очереди: постаревшие, осунувшиеся женщины в стоптанных туфлях, небритые мужики, обросшие седой щетиной.

6 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Baрa хӗрӗ пӗр сӑмахсӑрах кивӗ кӗпе тӑхӑннӑ, пуҫне ҫӗтӗк тутӑр ҫыхнӑ, урине чалӑшнӑ пушмак тӑхӑннӑ.
И она покорно надевала старенькое, повязывала голову рваным платочком, обувала стоптанные туфли.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Анчах эпӗ ҫӑмӑл тумтир кӑна тӑхӑннӑ, ҫавӑнпа ларса канма та хӑрарӑм: урасем шӑнса кайӗҫ те, вара эпӗ малалла кайма та пултараймӑп.
Но одет я был легко и сесть побоялся: застынут ноги, и я не смогу идти дальше.

Вырӑнсӑр шыравсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Вӗсем пурте кухлянкӑсем тӑхӑннӑ — апла пулсан, вӗсем чукчасем пулаҫҫӗ.
Одеты все в кухлянки — значит, чукчи.

Ҫынсене хӑтарма! // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Унӑн ҫӗтӗк ҫӑмат тӑхӑннӑ хӑрах ури пӑр пек шӑннӑ, пуҫ пӳрнийӗсем пӗлми пулнӑ.
Одна нога его в прорванном сапоге остыла, и он уже не чуял на ней большого пальца.

VII // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Анчах кӑшт выртсанах, унӑн хыт ҫӑмат тӑхӑннӑ хуҫлатса хуна урисем сӑрла пуҫланӑ, е тата тӑлӑп ӑшне ӑҫтан пулин те ҫил кӗнӗ, вӑл вара Кӑршка-кассинчех ҫывӑрманшӑн хӑй ҫине пит тарӑхнӑ.
Но или скрюченные ноги в крепких валеных сапогах начинали ныть, или продувало где-нибудь, и он, полежав недолго,

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Миките лашана малалла ҫавӑтса каясшӑн пулнӑ, анчах икӗ тӑлӑп тӑхӑннӑ Ваҫили Андрейч пит аптӑраса ҫитнӗ, вӑл утма пултарайман, ҫуна ӑшне аплах кӗрсе ӳкнӗ.
Никита хотел вести дальше, но Василий Андреич так запыхался в своих двух шубах, что не мог итти и повалился в сани.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ваҫили Андрейчсӑр пуҫне, сӗтел хушшинче кӑвак сухаллӑ старик — кил хуҫи ларнӑ, вӑл килти пиртен тунӑ шурӑ кӗпепе пулнӑ; унпа юнашар ҫӳхе ситца кӗпе тӑхӑннӑ, мӑнтӑр ҫан-ҫурӑмлӑ, праҫнике Мускавран килнӗ ывӑлӗ тата сарлака ҫурӑмлӑ, килте пурӑнакан ывӑлӗпе хӗрлӗ ҫӳҫлӗ типшӗм кӳршӗ ҫынни пулнӑ.
Кроме Василия Андреича, за столом сидел лысый, белобородый старик-хозяин в белой домотканной рубахе; рядом с ним, в тонкой ситцевой рубахе, с здоровенной спиной и плечами — сын, приехавший из Москвы на праздник, и еще другой сын, широкоплечий — старший брат, хозяйничавший в доме, и худощавый рыжий мужик — сосед.

IV // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ҫын чӳрече патӗнчен кайнӑ, пӗр икӗ минут иртсен, ҫенӗк алӑкӗ уҫӑлни илтӗннӗ, кайран тулти алӑк ҫеклетнине янӑ, ҫилпе ҫапӑнасран алӑка тытса, шурӑ праҫник кӗпи ҫинчен кӗрӗк тӑхӑнса янӑ шур сухаллӑ пӗр старик тухнӑ, ун хыҫҫӑн хӗрле кӗпеллӗ, сӑран ата тӑхӑннӑ яш тухнӑ.
От окна отошли, и через минуты две — слышно было — отлипла дверь в сенях, потом стукнула щеколда в наружной двери, и, придерживая дверь от ветра, высунулся высокий старый с белой бородой мужик в накинутом полушубке сверх белой праздничной рубахи и за ним малый в красной рубахе и кожаных сапогах.

III // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ваҫили Андрейч тилхепине тупӑшса тӑмасӑрах панӑ: унӑн ӑшӑ перчетке тӑхӑннӑ аллисем шӑна пуҫланӑ мӗн.
Василий Андреич отдал вожжи тем более охотно, что руки его в теплых перчатках начинали зябнуть.

Вӑл хӑйӗн икӗ кӗрӗк тӑхӑннӑ кӗлеткине ҫунана пӗтӗмпе пӗрех йышӑнса илнӗ.
наполняя своей одетою в двух шубах спиною почти весь гнутый задок саней.

I // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Аллисене тапранма аван пултӑр тесе, хулпуҫҫисене ҫӗклесе пӑхнӑ, ҫиелтен чаппан тӑхӑннӑ та ҫӳлӗк ҫинчен алса илнӗ.
и, приподняв и опустив плечи, чтобы была развязность в руках, он надел сверху халат, тоже напружил спину, чтобы рукам вольно было, подбил подмышками и достал с полки рукавицы.

Ҫенӗкрен кӗске кутлӑ хура кӗрӗк, ҫӗне шур ҫӑматӑ тата ӑшӑ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ ҫичӗ ҫулхи ача васкаса тухнӑ.
торопливо выбежавший из сеней на двор семилетний мальчик в черном полушубочке, новых белых валенках и теплой шапке.

Вӑл хресчен кӗпи тӑхӑннӑ, ӑна камран та пулин вӑхӑтлӑха илнӗ пулмалла.
На нем была крестьянская блуза, очевидно с чужого плеча.

Эпилог // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Халӑх та ун ҫине тинкерсе пӑхать, анчах вӑл вӗсен тӗлӗнче ним хускалмасӑр, хайӗн шурӑ тумтирне тӑхӑннӑ мӗлке пекех тӑчӗ.
С жадным любопытством глядели они на него, а он стоял неподвижно, застыв на месте, в своем белом одеянии похожий на призрак.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Тӗрлӗ вут ҫутипе ҫутатнӑ тата эрешленӗ каркӑҫӗ тӗлӗнче кӗмӗл укапа ҫӗлесе тунӑ тум тӑхӑннӑ кардинал кӗлетки ним хускалмасӑр ҫӗкленсе тӑрать.
И на фоне этой завесы, среди украшений и огней, выступала неподвижная фигура кардинала в длинном белом облачении, словно статуя, в которую вдохнули жизнь.

Анчах кардиналӑн кӑвак тум-тирне тӑхӑннӑ кӗлетке малалла тухса тӑрсанах, Пӑван тӗлӗннипе сулӑнса кайрӗ те, унӑн пистолет тытнӑ алли аялалла усӑнса анчӗ.
Но в ту минуту, когда фигура в пунцовой рясе выступила вперед, Овод вдруг покачнулся, и рука, державшая пистолет, опустилась.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫӗтӗк-ҫурӑк тӑхӑннӑ ыйткалакан вӗсем патне пычӗ те мӗскӗн сасӑпа:
Старый нищий, весь в лохмотьях, подошел к ним тяжелой походкой и затянул жалобным, монотонным голосом:

Вӑл хӗрлӗ ҫӳҫлӗ парик тӑхӑннӑ пулсан та, хӑйӗн шухӑшӗпе ҫав парик ӑна чӑн-чӑн корсиканец пекех курӑнса паллайми тумалла пулнӑ.
Он имел вид заправского корсиканца, несмотря на рыжий парик, который он надел, чтобы сделать себя неузнаваемым.

Кӑвак кӗпе тӑхӑннӑ, пичӗ ҫинче суран ҫӗвви палӑракан, куҫӗ ҫинех усӑнса аннӑ ҫара хура ҫӳҫлӗ уксах ҫын пӗр лавкка патне пычӗ те, сӑмахӗсене хуҫкаласа, лимонад ыйтрӗ.
Хромой человек в синей блузе, со шрамом на левой щеке и целой шапкой черных волос, свешивавшихся ему на глаза, подошел к одному из бараков и спросил себе лимонаду на ломаном итальянском языке.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика